Ja, hier zit ik dan weer. Met tranen in mijn ogen.
Wil niet huilen, maar kan het niet laten. Ik dacht dat ik eroverheen was. Gisteren haalde ik diep adem, vrolijke muziek op en ik dacht: weet je wat! Het kan me niks meer schelen dat je me verlaten hebt. Ik ga nu lekker verder met mijn leven. Het kan me niks meer schelen wat jij doet.
Maar nu zit ik hier dan weer. Ik mis hem. Het is hoop waardoor ik ga denken dat hij me nog leuk vind. Dat hij nog iets voor me voelt. Maar ook omdat mijn moeder er soms over begint. Mn zusje vroeg hoe duur de drankjes waren in een discotheek waar ik laatst heen was geweest met hem en nog een stel vrienden, want zij ging er binnenkort dan heen. Ik zei dat ik het niet wist, omdat hij (mn ex) betaalde voor mijn drankjes (ik besefte dat later pas, voelde me schuldig dat hij alles betaald heeft). Mn moeder begon gelijk: zie je wel dat hij je nog leuk vind! Anders zou hij nooit al je drinken nog betalen, hij is nog verliefd op je. Maar ik dacht bijmezelf: hij is alleen maar beleefd tegen mij, meer niet. En laatst had ze het er ook nog over met visiste met mij erbij: en die vrouw zei ook al, ja hij vind je nog steeds leuk. Niet te geloven, hij was volgens mij alleen maar beleefd bezig. Maar toch hoop ik dat ze geljk hebben. Want toen we laatst uitwaren durfde hij me ook niet onder ogen te zien en niks tegen mij te zeggen. Net alsof hij bang voor me is. Hij durft niks meer met mij te doen, misschien gaat dat later nog over. Maar heeft iemand een idee hoe dat zou komen? Ik weet waarom hij het heeft uitgemaakt, hij zei dat hij niet meer verliefd op me was. Hier zit ik dan weer, probeer anderen te helpen en zelf mn verhaal van me af te schrijven. Probeer afleiding te vinden, maar dat is zo lastig. Wil alleen nog maar hem en denk alleen nog maar aan hem! Het idee dat ik nooit meer in zijn armen zal zitten, nooit hem zal zoenen, nooit meer hem zal knuffelen zijn gedachtes die ik niet voor ogen wil zien. Wil het allemaal zo graag weer terug! Waarom heb ik nou altijd die pech! Iedereen had er vertrouwen in, dit gaat nog heel lang duren. Ze zijn allebei heel trouw en gek opelkaar, maar het ging allemaal zo snel. En opeens was hij niet verliefd meer....*zucht* zal ik ooit nog zo gelukkig worden als in die tijd?
Hoi dearest, Het is jammer
Hoi dearest,
Het is jammer dat je je familie je valse moed geeft. Hierdoor wordt de hoop alleen maar sterker. Ze bedoelen het goed, ze willen je natuurlijk een beetje oppeppen. Maar dit werkt alleen op korte termijn. Misschien kan je het er met je moeder over hebben, en kan je aan haar de situatie uitleggen. Dat je niet wilt dat ze je hoop gaat geven.
Dat hij de drankjes voor je betaald wil niet veel zeggen, wat je zegt, waarschijnlijk een gebaar van beleefdheid.
Sterkte.