De knipperlicht-relatie is niet per se goed of slecht te noemen. De een zegt nu eenmaal sneller "het is over!" dan de ander. Je kunt de tijd dat het "uit" is goed besteden aan bezinning, wat er uiteindelijk voor zorgt dat je als persoon groeit, waar de relatie alleen maar sterker van wordt. Bovendien vind je zelden mensen die zich na hun vijftigste nog steeds in een knipperlicht-relatie bevinden. Dus geen zorgen over een jaar of 20-30 kun ook jij je settelen.

Maar je kunt natuurlijk ook zeggen dat elke keer als het "uit" gaat, je jezelf en de ander heel veel pijn doet. Pijn die het fundament onder je vertrouwen weghaalt, waar je alleen maar erg onzeker van wordt en pijn die ervoor zorgt dat je elkaar alleen maar ontzettend gaat haten.

Wat wel weer spreekt voor al dat fatalistische gedoe, is dat je relatie nooit saai is en dat jullie langer de vlinders in leven kunnen houden dan in een het-sukkelt-verder-relatie. Het ding is met relaties: je kunt je focussen op alle goede momenten en zeggen dat alles fantastisch is of je kunt je voorhouden dat het alleen maar kommer en kwel was. Uiteindelijk ligt de waarheid altijd in het midden en lijkt alleen vergiffenis en een hele gezonde dosis zelfrespect te correleren met een lang gedeeld levensgeluk.

Wist je trouwens dat hartenzeer ook minder wordt van paracetamol?

http://llmnl.blogspot.nl/