Vandaag overdag een goede dag gehad. Huisje schoon gemaakt, was vandaag vrij van het werk, dus alle gelegenheid om mijn huisje eens onder handen te nemen.

Voelde me goed, alleen nu bekruipt me ineens, als een sluipmoordenaar, dat erge gevoel weer.
Ineens wil ik bellen naar haar, wil dat ik wakker wordt uit deze droom, maar helaas is het geen droom.
Bellen doe ik niet, ik doe me alleen mezelf daar pijn mee.
Maar het idee dat ik het wil, zegt al genoeg.

Waarom kan ik het niet naast me neer leggen?
Waarom blijf ik iemand missen, die me voor een ander in de steek heeft gelaten?
Waarom moest dit toch gebeuren?
Waarom is er geen weg terug.

Bij andere verhalen die ik lees, is er nog onzekerheid over hij/zij geen ander heeft. Wat dat betreft heb ik wel die zekerheid, maar ik kan je vertellen, minder pijn doet het heus niet.
Er wordt wel eens gezegd, als je zekerheid hebt, dan is alles makkelijker. Tja, zo makkelijk praten is dat ook.
En dan vooral hoor je het van die mensen, die vanavond bij elkaar zitten, en nog eens lekker tegen elkaar aan kruipen.

Beetje triest ben ik vanavond wel. Krijg dat nare gevoel, dat enorme gemis weer, terwijl ik daar toch vanmiddag geen last van had.
En toch ik hou me sterk, ik geef niet toe aan mijn verlangen.
De pijn wordt dan alleen maar meer, terwijl die eigenlijk minder behoort te worden. Zelfbescherming, en eigenlijk als ik verstandig denk, is het nutteloos. Zodra iemand een ander heeft, ben jij gewoon verleden tijd. Alle tijd en aandacht gaat dan naar de ander, ipv naar jou.
Medelijden van haar hoef ik ook niet. Als ze van de week weer belt over aankomende zondag (bezoek met mijn zoontje) doe ik koel en gaat alles prima met me.
Nee meissie, mij krijg je niet stuk, want dat ben ik al.
Maar jij zal mijn pijn en verdriet niet meer zien. Die bewaar ik voor mezelf en wil ik delen met jullie.

Alleen, weer een avond in. Uren lijken minuten, en probeer dan ook maar afleiding te zoeken. Gelukkig heb ik een hobby, waar ik nu al mijn tijd kan en zal insteken. Maar ondanks dat, moet ik toch elke keer weer eventjes aan haar denken.