Ik hoopte snel op dit punt te komen: het moment waarop ik zelf aan het afscheid nemen ben.
Hoewel ik terug wil naar haar, hoewel ik twijfel over Facebook afsluiten of niet, hoewel ik twijfel over een Laatste Bericht, een Laatste Liefdesverklaring, een extra poging...hoopte ik dat dat gevoel weg zou gaan, die drang om te proberen.
Ik dacht dat het makkelijker zou zijn.
Maar weet je wat er nu gebeurd? Ik heb geen FB gechecked, en het ging makkelijk. Ik denk al 48 uur niet meer actief aan wat voor een soort brief ik stuur. Of wat voor een soort nonchalant of dramatisch contact ik zoek. Ik denk al 48 niet aan welke stap te nemen.
Maar het voelt helemaal niet goed. Het feit dat ik daar nu minder mee bezig ben maakt me eerlijk waar droeviger dan ooit.
Actie ondernemen, of erover denken, praten, schrijven...dat is actief, dat is 'redden wat er te redden valt'.
Niets doen, is zo treurig - het is het begin van de acceptatie. En ik wilde juist niet accepteren!
Ik dacht ook steeds dat ik een Laatste Bericht moest sturen, of een heleboel, om dat proces van afscheid nemen bij haar te stoppen, te saboteren. Ik dacht dat als ik haar met rust zou laten, ze langzaam of snel afscheid zou nemen. En dat wilde ik voorzijn, met natuurlijk allerlei risico's, maar toch was het een prioriteit.
En nu zit ik daar zelf in. Ik merk dat als ik nu geen contact zoek, op wat voor manier dan ook, ik ook in het afscheidproces kom, ik zit er denk ik al in.
En dat kan heel erg gezond zijn, als er geen kans meer is. gezond, maar droevig. Maar het is ook opgeven. Nogmaals, als er geen kans meer is is dat opgeven goed. Maar als er wel een kans is, was...
Nu zit ik nog in 'the zone'. Er is nog een psychologische lijn tussen ons. Misschien niet meer, maar over een poosje in ieder geval niet meer.
Overwhelming sadness. Ik ben er zo droevig van. Ik wil haar zo graag in mijn armen sluiten om ons beide ervan tye overtuigen dat we samen moeten zijn. En dat gevoel, daar had ik dus niet op gerekend: haar overtuigen, dat wel, maar mezelf overtuigen?
Zoals de vriend van de hoofdpersoon in 'Serendipity' zegt la shij gaat scheiden: "we just let it slide, it dies, we let it die".
Zo treurig, ik wil dat niet. Ik wil het levend houde, voor de kansen die er nog zijn, maar ook voor wat wij waren. Levend houden om meer herinneringen te maken, meer toekomst te maken, mooier heden.
Acceptatie - niet accepteren dat zij niet meer wil, maar je eigen acceptatie, erbij neerleggen. wat een treurige strijd.
If it's meant to be, it will find it's way.
Beste Kuil,
Enkele citaten:
“If you really love something set it free. If it comes back it’s yours, if not it wasn’t meant to be.”
“Some people think that it’s holding on that makes one strong; sometimes it’s letting go.”
Als je duidelijk bent geweest over je gevoelens voor haar, dan heb je gedaan wat je kan doen. Het (voor nu, als een steuntje voor hoop) loslaten is het beste voor jou en voor haar. Door je geduld en kracht om het loslaten zal zij en jezelf je hiervoor meer gaan waarderen.
Het beste in liefdesverdriet is het tegenovergestelde doen dan wat je gevoelens je vertellen. En dit is moeilijk, het lukt mij de helft van de keren ook niet.
De link naar de site van de citaten (tevens meerder interessante onderwerpen):
http://lovesagame.com/10-positive-break-up-quotes-and-what-we-can-learn-...
Groet,
Believe nothing, no matter where you read it or who said it,
not even if I have said it, unless it agrees
with your own reason and your own common sense.
Je kunt het verleden
Je kunt het verleden loslaten, maar het verleden veranderd nooit meer. Wat was zal daar (in het verleden) altijd onveranderd blijven en kan dusdanig ook niet sterven. Je kan niet terug de tijd in om dingen ter veranderen.
De kunst is om het even te laten liggen waar het is in de wetenschap dat het daar ook zal blijven.
Wanneer het dan op een gegeven moment geen pijn meer doet kan je het weer tot leven wekken.
Mooie is dat er grote waarschijnlijkheid is dat je ex-partner dat ook doet. Je hebt nu eenmaal een tijdje samen het leven gedeeld, herinneringen opgebouwd.
Grote kans dat jullie ver ver ver in de toekomst in het bejaardentehuis nog wel eens met een glimlach zullen terugdenken aan die liefde van ooit .
Sterkte!
Loslaten betekent niet je
Loslaten betekent niet je niet meer betrokken voelen, maar ik kan het niet voor een ander doen.
Loslaten is mijzelf losmaken, maar het besef dat ik een ander niet kan besturen.
Loslaten is niet een ander willen veranderen of hem de schuld geven, maar het beste van mijzelf maken.
Loslaten is niet meer zorgen voor, maar zorg hebben om.
Loslaten betekent niet meer alles willen regelen, maar anderen de kans geven de werkelijkheid onder ogen te zien.
Loslaten betekent niet ontkennen, maar aanvaarden.
Loslaten is niet iedereen bekritiseren en bedisselen, maar proberen te worden waarvan ik droom.
Loslaten is niet het verleden betreuren, maar groeien en leven nar de toekomst.
Loslaten is minder angst en meer liefhebben.
Loslaten is niet een ander wat toestaan, maar hem laten leren door ervaren.
Loslaten is machteloos toegeven, want het resultaat is niet van mij afhankelijk.
Loslaten betekent niet meer vasthouden, maar steunen.
Loslaten is niet oordelen, maar anderen de kans geven zichzelf te zijn.
Loslaten betekent niet langer willen schelden of twisten, maar eigen tekortkomingen zoeken en verbeteren.
Loslaten is niet alles naar mijn hand zetten, maar elke dag nemen zoals die komt en daar plezier in hebben.
Mooi!
Mooi!
Mooie woorden Boedha! Het kan
Mooie woorden Boedha! Het kan heel erg helpen, dat soort zinnen in je hoofd...herhalen als een mantra, of rustig over na denken...en ook dat je zegt dat je als je liefdesverdriet hebt het tegenovergestelde moet doen, van wat je gevoel je vertelt...hmmm...dat zet tot nadenken, en kan een heleboel kwesties die hier besproken worden eenvoudig oplossen!
Het is waar, Moerbei, ik denk dat dat voor haar ook geldt, dat ze nadenkt, alles een plaats geeft...ik vind het een lieve gedachte, aan elkaar te denken in dat bejaardenhuis, glimlach om de lippen...maar die is te vroeg voor mij...
...en wat een proza over Loslaten las ik net! Wat een aspecten allemaal zeg....het betekent inderdaad heel veel...dat hadden ze je niet verteld toen je opgroeide hè!
Boedha, het lijkt mij
Boedha, het lijkt mij inderdaad ook, dat ik mijzelf en zij mij ook meer zal waarderen als ik geduld en kracht toon in deze periode...de blijvende angst is natuurlijk dat ze dat niet ziet. En de angst voor mij is dat ik op een gegeven moment los heb gelaten.
Als het zo moet zijn, zal het weer zijn, daar wil ik met alles in geloven. Maar dat lukt nog niet helemaal...
Kuil
Boedha, het lijkt mij inderdaad ook, dat ik mijzelf en zij mij ook meer zal waarderen als ik geduld en kracht toon in deze periode...de blijvende angst is natuurlijk dat ze dat niet ziet. En de angst voor mij is dat ik op een gegeven moment los heb gelaten.
Als het zo moet zijn, zal het weer zijn, daar wil ik met alles in geloven. Maar dat lukt nog niet helemaal...
Alles heeft tijd nodig Kuil, Je ziet alles momenteel zwart/wit en voor de meeste is er geen tussenweg. Maar de tijd zal het leren...
P.S Ik blijf jullie volgen
Kiki
Geduld en kracht
Hallo Kuil,
Ik weet waar je over praat, zit in dezelfde situatie wel wat definitiever. Je kan niets forceren dat heeft ook geen zin want je komt jezelf daarmee later tegen. Je bent en blijft dan op je tenen lopen en dat is zeker niet wat je wilt. Natuurlijk doe je alles om haar terug te winnen maar dan ben je er nog niet. Het terug winnen is niet zo moeilijk maar vasthouden wel.
Je zult zien dat je rationeler wordt naarmate de tijd zonder elkaar verstrijkt. Momenteel staan je emoties (overlevingsinstinct) op scherp, het water is vol troebel, probeer geduldig te zijn, probeer helder te blijven. Dit is moeilijk, ik weet het maar na een tijd vraag je je af waarom je dit niet eerder had gedaan.
En inderdaad het is moeilijk om het tegenovergestelde te doen van wat je emoties van je vragen. Het lukt mij ook niet altijd maar enkele keren wel en dat helpt! Ook al is het stapje voor stapje.
Daar kom ik weer met een citaat :
"Create and build in little steps; do not ask for bombs to hit, explosions are not constructive".
Groet,