het is al 2 jaar gedaan met mijn grote vlam, en heb sinds een jaar een relatie met iemand die het zeer goed meent... maar die ik naar mijn gevoel ook aan het kwijtspelen ben ... ik heb een zeer drukke periode achter de rug waardoor ik zeer gestresseerd gelopen heb... jammer genoeg maar mijn vriend begrijpt het totaal niet en sleept situaties mee en schets die als een toekomst beeld... ik heb zoiets verleden is verleden ik heb dingen gezegd die misschien verkeerd waren maar hij kan er precies niet over... ik heb het zo moeilijk gehad met mijn verwerking van mijn grote vlam en dagelijks denk ik nog aan hem met als gevolg dat vertrouwen zeer moeilijk te geven was aan mijn huidige vriend... uiteindelijk ben ik nu zover en voelde ik mij heel goed in onze relatie en nu heeft hij al 3 maanden iets van... we zien wel, pff ik heb zo niet veel zin om dingen samen te doen ... het één na het ander ... ik ben gewoon radeloos ik zie hem echt graag en vrees dat dat niet voldoende is... ik heb geen zin in een breuk want ik kan da gewoon niet meer aan... mijn vorige breuk was een hel en nu ben ik daar weer op aan het afstevenen ... ik weet niet wat ik fout doe ik ben precies gedoemd om geen relatie te hebben... ik heb er met hem al proberen over praten en twee weken geleden was het ver een breuk... ik probeer nu zo veel dingen voor hem te doen en ik heb vroeger ook heel veel kleine dingen voor hem gedaan maar die zijn precies tevergeefs... ik ben op ... ik voel dat ik hem aan het kwijtspelen ben en mis hem nu al ... ik probeer hem te laten inzien dat hij echt mijn alles is terwijl ik ondertussen besef dat het misschien allemaal te laat is ... kan iemand mij helpen want met vrienden kan ik hier niet over praten die zijn allemaal gelukkig getrouwd en geen van hen hebben zo een verleden als dat van mij ... ik weet me geen raad meer ...
Hoi
meis meis toch doe eens rustig en denk ook eens aanjezelf!! Als hij jou ni begrijpt ..je kan jezelf ni in bochten gaan wringen wel? En waarom MOET jij een relatie???? Wellicht eens tijd om bij jezelf te gaan en eens voor jezelf te leven ipv telkens zo met een ander(ex) bezig te zijn. Dingen goed afsluiten en verwerken, en jezelf eens goed leren kennen , wat je zelf wilt en waar je heen wilt, wat jij nodig hebt...
"ik weet niet wat ik fout doe ik ben precies gedoemd om geen relatie te hebben"
Vaak voel je je radeloos omdat je je eigen grenzen, behoeftes niet goed kent en dus niet goed bij jezelf kan blijven" met alle gevolgen van dien.
hey
je hebt inderdaad ergens gelijk... ik weet op de duur echt niet meer wat ik nu wel wil en wat niet...het komt ook omdat mijn vriend momenteel het zeer zwaar heeft op zijn werk en ik me niet wil opdringen in de zin van eisen en verwachtingen opleggen naar de toekomst toe... echt ik weet met mezelf geen raad ik weet eigenlijk wel wat ik wil in mijn leven maar kan dat niet altijd na streven omwille van omstandigheden... er is altijd wel iets dat niet lukt of niet kan doorgaan en op de duur word ik geleefd... het probleem is is dat ik inderdaad niet meer goed weet wanneer het allemaal begint het is gewoon een opeenstapeling van kleine dingen waardoor ik radeloos word... en het jammere van dit alles is is dat ik dominanter word en zoals je zei... ik moet een relatie hebben... maar het is niet zo eenvoudig om dat dat tegen te gaan zoals bvb vant weekend... mijn vriend heeft een hele hoop vrienden en wil die zo vaak mogelijk zien... ik had eerlijk gehoopt op een weekendje voor ons 2 en zoals gewoonljik komt dat er niet van... van de week hetzelfde: gisteren was hij weg met ne kameraad, vanavond komt een vriendin haar hart luchten, woensdag is het sport, voor donderdag is hij nog niet zeker of hij vrij is en vrijdag is hij weg met zijn kameraden, ik heb dan maar zaterdag geboekt voor een avondje samen uit ... en ik vind da jammer dat ik moet boeken om met hem weg te kunnen en om nog maar te zwijgen van de plotse afspraakjes die hij dan boekt en dan pas later mij laat weten.... ik weet wat ik wil in een relatie maar aangezien mijn vriend psychisch moe is( zeer veeleisende job) durf ik eigenlijk niet te veel druk leggen op hem... zucht ik weet het soms niet wat het beste is in deze situatie...
Veel relaties gaan op de
Veel relaties gaan op de klippen door 1 of 2 `probleempjes` die niets te maken hebben met `houden van`. Het valt me gewoon op. Bij mij was dat ook het geval. Je zou wensen dat was de ander vreemdgegaan, dan had je nog een reden om boos te zijn. In elke relatie is het geven en nemen. Maar om dat in de praktijk uit te voeren is een ander verhaal. Ik denk dat je vriend even wat ruimte nodig heeft. Laat hem die ruimte hebben. Wacht af (het is moeilijk, I know) en leg inderdaad niet teveel druk op hem. Hij zal je er dankbaar om zijn. In de tussentijd : denk aan jezelf!
Succes
ja precies...
het zijn kleine dingen en ik weet hoe het in het begin was... zorgeloos en zeer voorzichtig... ik gun hem die tijd en zo want ik weet dat hij dat echt nodig heeft ... maar zoals je zegt het is niet zo gemakkelijk... ik probeer het vaak te doen en geef vaak leuke dingen : een massage, een flesje champagne verstopt in huis, kaartjes in zijn zakken van zijn jas... gewoon kleine dingen die met liefde gegeven zijn en vroeger verzette dat bergen en nu heeft het weinig effect... ik ga dit verder blijven doen maar zal ook proberen om minder eisen en verwachtingen te stellen ... het is niet zo eenvoudig maar ik besef dat mijn vriend nood heeft aan ruimte... want als de druk te hoog zou worden dan loopt het zeker fout af....
Ik weet het niet kersje,
Ik weet het niet kersje, maar is dat niet handelen onder een soort van pressie? Hopen dat je het goed doet, voorzichtig en vooral twijfelen of dingen die je doet niet te hard of te zacht zijn. De angste hebben dat het fout afloopt als je even iets niet doet zoals hij het misschien zou willen...
Hoort het niet zo te zijn dat je dingen doet omdat je weet dat de ander t leuk vindt, dat jij het zelf leuk vindt om het te doen. Druk van die ketel af en vrolijk met elkaar zijn.
Misschien heb ik zelf die angst ook een beetje gehad: het goed willen doen. Maar das al iets wat ik vrij vroeg in mn relatie heb laten varen. Ik wilde natuurlijk wel goed doen, maar niet ten koste van het natuurlijke. Als ik even niet goed kon doen, dan was dat met een reden en moest ik niet forceren. Die reden moest dan worden bepraat, alleen dat gebeurde dan weer niet bij ons. Ik kon dat vervolgens verwerken onopgelost en doorgaan, mijn ex daarentegen kropte het op en ging ermee zitten en inzien dat het onoverkomelijk was. Dus tja, de pressie loslaten kan ook leiden tot een boel ellende, maar het streven naar het natuurlijke is nog altijd beter dan geforceerd jezelf martelen met de gedachte dat je goed 'moet' doen. Als hij dan niet hapt, dan moet je jezelf eens afvragen of JIJ het eigenlijk nog wel wil allemaal... (Metafoor: Wees voorbereid als de Kaas opraakt, laat je niet verrassen als die echt op is!)
hey
zucht... zoals je zelf aangeeft en wat ik ook aan het doen ben is mezelf beschermen... alle ja... ik heb er gisteren nog eens ernstig kunnen over praten tegen mijn beste vriendin ook zij geeft aan dat dit eigenlijk zo niet verder kan ... ik ga nu eens afwachten wat het vant weekend word ik heb nl een leuke avond gepland en zo en wil nu gewoon eens zijn reactie zien... alle ja soms zijn er nog echt leuke momenten zoals gisteren ik had een verrassingspakje achter gelaten op de stoep... net voor hij ging thuis komen en ik was weg met mijn beste vriendin om het allemaal een beetje te ordenen... en kreeg een super leuk smsje terug... hij apprecieert de dingen die ik doe... en ik weet dat hij dat ook in zich heeft alle ja hij is normaal gezien de grote romanticus van ons twee en nu zijn de rollen precies omgedraaid en dat baart me zorgen... het is niet dat ik dingen moet van hem alle ja hij is een vrij man niet waar... maar gewoon ik mis soms die romanticus en de persoon die stond te springen om dingen samen te doen... nu is het gewoon als ik geen initiatief neem dan doen we niets en dan stel ik mij de vraag of hij dan zoveel toneel gespeeld heeft of dat dit komt omdat de verliefdheid voorbij is of dat we terecht gekomen zijn in een overgangsfase die kan groeien tot een mooie liefde of tot een pijnlijke breuk... kon het gewoon allemaal wat gemakkelijker gaan echt... iedereen in de buurt heeft een fantastische vriend/in of vrouw of man maar ik blijf weer lekker ver achter op en telkens dat ik denk dat het goed gaat loopt het weer eens verkeerd... zucht