Ik stel mij steeds de vraag waarom kan ik mij er gewoon niet bij neerleggen.
Waarom denk ik nog zo veel aan haar ondanks het feit dat ik besef dat het nooit meer goed komt.
Ik sta er mee op en ja net zoals vandaag ga ik er weer mee slapen.
De dagen doorkomen door veel te werken en veel dingen te plannen helpen mij zeker.
Maar des ondanks kan ik ze nog niet vergeten.

3 maanden geleden was het laatste wat ik van haar heb gehoord.
Maar vandaag kom ik te weten dat ze weeral iemand anders heeft. Ons ma kwam ze tegen in een winkel samen met haar vriend. Ze vertelde mij dit en moet zeggen ik kreeg weeral een krop in mijn keel...
Ze heeft mij altijd vertelt dat ze niet zonder mij verder kan, dat ik de man ben van haar leven waarmee ze kinderen en een huis je wou.
Waarom merk ik er dan nu niets meer van... ze wou alles zo snel.. ze vergeet gewoon 1 ding ze heeft me wel heel hard gekwetst.. en ja ik blijf weeral gekwetst achter...
Iedereen vertelt mij dat geen contact het beste is wat ik kan doen.. ik hou dit dan ook vol.
Ik hoop alleen niet dat ik ze tegen kom, dat ik ze terug zien....

Slaapwel..

Storm