En wat dan gunstiger is in dit geval weet ik niet. Gister en eergister heb ik geprobeerd mijn zinnen op iets anders te zetten. Bankje gekocht (had ik nog nodig), beetje gezellig gedaan, In Oranje gezien met een goede vriend. Erg gezellig, en dan ook echt! Ook vannochtend, tijdens mijn werk, nog altijd bijzonder goed gemutst. Bezigheidstherapie is dus niet helemaal onzin. Het jammere is alleen dat het toch altijd een beetje geforceerd blijft. En dat de momenten waarin je even niets te doen hebt momenten van bezinning zijn. Voila, hier zo'n moment. En dat zijn dus van die momenten die je liever niet hebt. De ochtend na Sinterklaas gevoelens. Of het gevoel bij het wegbrengen van gister nog volle, maar nu lege kratjes bier. Ga je je toch weer realiseren wat er allemaal zo verevelend is. En dan met name natuurlijk: wat je mist! Ben ik te sentimenteel? Vast. Maar ik vraag me af wanneer ik niet meer voor dat sentiment weg zal hoeven lopen.