Ons verhaal is lang. Bijna 3 jaar zijn we 'samen'. We hebben pauze's gehad, ruzies maar vooral een ontzettend mooie tijd. Bram is de man voor mij. Hij is alles wat ik in een man zoek. Hoewel hij natuurlijk ook zijn mindere kanten heeft geloof ik niet dat er iemand is die beter bij me past.

Maar, hij heeft niet meer die gevoelens voor me die hij vroeger had. En omdat hij mij niet kan bieden wat hij denkt dat hij me moet bieden heeft hij er een punt achter gezet. Alweer.

Het rare is, dat we het echt altijd leuk hebben als we samen zijn. We wonen 1,5 uur van elkaar vandaan en we zien elkaar dus niet veel. Maar als we elkaar zien is de tijd magisch. Nog steeds. En toch kiest hij ervoor om die tijd niet meer met elkaar te spenderen.

Ik ben gebroken, het voelt alsof mijn dierbaarste bezit uit mijn leven is gerukt en ik wil niets liever dan met deze man op een dag trouwen en dat hij de vader wordt van mijn kinderen.

Hoe moet ik hem in godsnaam laten inzien dat 'wij' bij elkaar horen...? Ik ben ten einde raad...