Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier iets van me heb laten horen. Het is dan ook erg druk geweest de laatste weken. Bijna als in een droom.

Vorige week ben ik naar het animatiefilmfestival van Annecy in Frankrijk geweest. Ik had er een filmpje draaien dat ik samen met enkele ex-klasgenootjes heb gemaakt. Het was een geweldige week. Je kent die reportages over de jet-setklasse, waggelend van het ene feest naar het andere met allemaal belangrijke mensen, bewonderd om wat ze hebben. Zo een week heb ik dus meegemaakt. Films kijken, diners, feesten, persconferenties, alles wat je je maar kan indenken. Het was een weekje leven als een filmster. Mijn filmpje is 290 keer vertoond in één week... Ik heb felicitaties gehad, applaus, staande ovaties. Ik heb mensen ontmoet waarvan ik dacht dat ze onbereikbaar waren voor de gewone mensen, zoals ik. Ik heb aanbiedingen gehad qua werk, geld en zelfs sex. Het was een leven waar je alleen maar van kan dromen.

En toch...toch was ik niet gelukkig. Hoeveel mensen er ook om me heen waren; hoe uitzinnig ik me ook gedroeg... Ik was niet écht gelukkig. Vaak stond ik maar wat aan het water te denken aan haar. Me afvragend wat ze aan het doen was, of ze het goed stelde, of ze nog wel aan me dacht. Die week heb ik ook het bericht gekregen van haar dat ik gelijk had over "hem". Hij had het uitgemaakt, zo vlak voor ze afstudeerde. Hij was helemaal niet bij zijn vrouw weg, alles was gelogen. Het moment waarop ik gewacht had was eindelijk daar, dit was mijn moment, de zoete wraak; het moment van zie-je-wel. En toch was ik niet blij. Want alles wat ik nu doormaak, maak ik door voor niets, voor een leugen van iemand anders. "Hij" heeft ons uit elkaar gehaald..."Hij" heeft ervoor gezorgd dat we nu beiden pijn hebben. Ik ben triest... Triest voor mezelf, voor haar en voor ons. Vaak zat ik onderuit gezakt tegen een boom aan, een sigaret in de ene hand, een halfvol glas champagne in de andere. Nu vraag ik me af waarom het allemaal gebeurd is, en of het zo was gegaan als "hij" er niet geweest was. Als mijn oprechte " Ik hou van jou " niet was weg geduwd door een leugen.

Ik heb genoten van die week, maar nu ben ik terug jan-met-de-pet. En ik hou nog steeds van haar, en ik wil haar nog steeds terug. En ik lijd pijn omdat zij nu ook pijn lijd. Ik onderga de schaamte die zij ondergaat. Ik wil haar bellen, maar het zal wel al te laat zijn. "Hij" heeft teveel kapot gemaakt. Zoveel dat ik het zelf niet kan herstellen, al wil ik het wel.