Hij zegt '' ik kom niet van Chantal af ''
hij had haar toch weg kunnen sturen...

en hij wil niet scheiden en nu is hij weg? Laat me raden? Chantal?

Sterkte lieverd en dapper dat je voor jezelf hebt gekozen

kiki

ik heb al vaker op jou verhaal gereageerd, waarbij ik jou aangegeven heb, dat chantal het probleem niet hoef te zijn!
als ik heel eerlijk ben, maak niet hij "de" problemen met chantal, maar is het iets waar "jij" een probleem van maak...

dit is iets wat in "jou" zit...als hij toch duidelijk aangeeft dat hij niets heb met chantal en ook niets wil met haar, waarom blijf jij daar dan zo op gebrand??

yep, wat ik me nou afvraag is: komt dat omdat "JIJ" steeds over chantal begint, of hij?

trek jij het woordje en de dame chantal niet steeds naar je toe? jarloerzie? of wat het ook is...

sorry grace, ik zie hier adviezen voorbij komen dat je voor jezelf moet kiezen, jij er een punt achter moet zetten, dat je goed bezig bent....

ik sta er helaas anders in, en nogmaals ik kan er vreselijk naast zitten, maar ik denk echt dat "jij" diegene bent die er een probleem van maak....

hoe fucked up is het voor iemand, ergens van beschuldigd te worden, wat niet waar of zeker is....

logische reactie, ik zou ook weg blijven en me afvragen of dit nog zin heeft....

nogmaals sorry voor mn hardheid....

**Ik sta erom bekend dat ik 'lange reacties' geef. Dit is er weer zo eentje

Hier en daar lees ik de voelbare, opgewonden verontwaardiging die bij een paar lezers hier bestaat ten opzichte van deze/jouw man. Lief dat jouw verhaal door sommige lezers zo verdedigd en beschermd wordt; bijna alsof zij er zelf al die jaren bij zijn geweest. Toch ga ik hier even de aanname doen dat dat niet het geval is, noch zaten wij, de toeschouwende lezers, met jou & je man op de bank bij de relatietherapeute. Op dat punt lijken sommige lezers hier iets teveel in te vullen en uit te vergroten op basis van de fragmenten die jij hier besluit te delen. Maar dat is hoe ik het ervaar, zegt niets over of dat ook zo IS...

Je schrijft bijvoorbeeld over ‘strubbelingen’. Maar op welk vlak dan, precies? Ik zie namelijk dat sommige lezers hier geneigd zijn om deze ‘strubbelingen’ zonder enige gerichte vraagstelling dan ook, automatisch en zonder enige objectiviteit aan je man, zijn mogelijke tekortkomingen & gedragingen te koppelen. Dingetje is alleen: zijn kant van het verhaal hoor ik niet. En daarbij, ik kan dat nergens, in welke blog of reactie van jou dan ook, op die manier terugvinden. Lees ik ergens overheen?

Wat mij uit al jouw blogs is bijgebleven, dat waar jij over schrijft en wat kennelijk behoorlijk tussen jullie in is komen te staan, zijn in mijn beleving 2 kwesties (die zich vermoedelijk ook in andere kleinere conflictjes tussen jullie laten gelden, maar dat terzijde):

1). De affaires die hij heeft gehad, ten tijde van de periode dat jullie 3 maanden uit elkaar waren
2.) Zijn ontboezeming dat jij niet zijn ‘grote liefde’ bent en dat hij ook nooit verliefd op je is geweest

Ik las dat hij tijdens een periode dat jullie uit elkaar waren, affaires heeft gehad met andere vrouwen. In jullie bed, notabene.

Ai-ai. Dat tast onherroepelijk de territoriale (onzichtbare) grensjes aan die er nog steeds afgebakend zijn, ook al staat een relatie dan ‘on hold’. Die snap ik. Ook al ben ik geneigd te zeggen, dat het vast nét zo erg voor je was geweest als het op de bank was gebeurd, want dan was het waarschijnlijk geweest ‘in ons huis!’ En had het ver weg plaats gevonden, was het argument mogelijk geweest ‘we waren nog niet eens een maand uit elkaar!’ Niet om hier flauw te doen, zeker niet, maar om aan te geven: dat er andere vrouwen zijn geweest ten tijde van jullie breuk is vermoedelijk onverteerbaar en begrijpelijkerwijze pijnlijk. Ik begrijp je daarin. Alleen, tegelijkertijd, was hij ‘vrij’ om te doen wat hij wenste te doen, aangezien jullie op dat moment geen ‘stel’ meer waren, toch?

Of hij zich ten tijde van jullie relatie óók seksueel is blijven misdragen, schrijf je niet. Ik doe daarom nu even de aanname, dat het bij die ‘3 maanden’ is gebleven, (?) maar corrigeer me als dat onjuist is. In je blogs daarna, bleek je met de wetenschap dat er tijdens jullie breuk ‘andere vrouwen zijn geweest’ en ‘wat hij daar allemaal mee heeft gedaan’ enorm te worstelen.

Daarover schreef je in 2012:

Gebaseerd op bovenstaande, vind ik de opmerkzaamheid van gebruiker Pallmallwoman helemaal niet zo ‘raar’, om jou al prikkelend richting het inzicht proberen te bewegen ‘of het probleem écht bij Chantal ligt?’. In hoeverre is dit ‘voorgevoel’ dat je nu zegt te hebben, gekoppeld aan dat venijnige stemmetje waarvan je al in 2012 schreef ‘er last van te hebben en mee bezig te blijven, omdat je nu eenmaal zo in elkaar steekt’? Dat stemmetje dat steeds opnieuw in je oor verschijnt met “hey, weet je nog, van al die andere keren?”

Ik kan niet beoordelen of er tussen je man en deze Chantal echt iets gaande is. Wat ik wel denk te zien is dat alleen de naam ‘Chantal’ al rode vlaggen voor je gezicht laat wapperen, bij jou de stierenhoorns op je voorhoofd beginnen te groeien en haar naam inmiddels een vreselijk scheldwoord in je huis is geworden. Geen gekke vraag van Pallie, om op dat punt in te zoomen.

Wat als ‘Chantal’ eigenlijk alleen maar een katalysator is van een oude pijn, die eigenlijk – als je je blogs erop terug leest – altijd is blijven knagen? Je hebt het zelf al weleens geschreven ‘je kan het verleden niet echt laten rusten – iets dat voor veel problemen heeft gezorgd’.

april 2014:

Toen jij besloot om weer met hem door te gaan, ben je op dat moment in staat geweest om zijn ‘acties van toen’ te vergeven? Ben je in staat geweest om het los te koppelen van jezelf, in die zin dat je hebt kunnen relativeren dat ‘die andere vrouwen’ op geen enkele manier met jou te maken hadden? Dat het los staat van jouw waarde en de betekenis die jij voor hem had/hebt? Dat het ‘geschiedenis’ is? Is een hele belangrijke, denk ik, om die helder te krijgen voordat je weer met iemand doorgaat. Ik krijg namelijk de indruk, dat je het hem stiekem/onbewust, maar vermoedelijk ook bewust, nog steeds kwalijk neemt. Dat je aan elk ‘signaaltje’ dat je denkt waar te nemen, meteen betekenis verbindt. En daar krijgt hij iedere keer weer mee te maken.

Ik vraag me zo af, je blogs lezende, de reacties: zou dat momenteel geen flink aandeel hebben in hoe jij het hele onderwerp ‘Chantal’ benaderd, omspit, afweegt, uit elkaar trekt? En denk je niet dat jouw man - als ik even in alle objectiviteit voor ‘hem’ die zich momenteel niet verdedigen kan, mag pleiten – wellicht een beetje ‘moe gestreden is’ om zichzelf steeds weer te moeten verdedigen, uitleggen en rechtvaardigen doordat hij jaren geleden in een tijdbestek van 3 maanden keuzes heeft gemaakt, die jij hem nog steeds verwijt en waar je hem nog steeds voor afstraft? Alsof hij nog steeds ‘iets goed te maken heeft’ met je.

Ik zou het kunnen volgen als het uiteindelijk gaat voelen alsof ‘je tank leeg is’. Het is onmogelijk iemand te overtuigen van iets dat er niet is, maar waarvan een ander allerlei redenen en betekenissen denkt te zien om aan te nemen ‘dat het waar is’. Snap je wat ik bedoel?

En in die zin, waarbij ik vermoed dat Pallie die kant op probeert te gaan (corrigeer me, missP, als ik het bij het verkeerde eindje heb...), zou het best weleens kunnen dat de ‘issue’ dus allereerst niet bij ‘Chantal’ ligt. Heb je aan de mogelijkheid gedacht dat jij ‘Chantal’ wellicht teveel betekenis geeft? Ik zeg, ‘mogelijk’, hé? Ik laat in het midden of het waar zou zijn of niet.

Het lijkt mij niet verkeerd om hier aandacht aan te geven, voordat je jezelf op basis van oude pijnen die wellicht bij je aan het opspelen zouden kunnen zijn - en waar je man nu ook allergisch op aan het reageren lijkt - in een scheiding gooit.

Op naar 2, zijn uitspraak dat je zijn ‘grote liefde’ niet bent:

In 2013, dit:

Beste Grace, is een relatie of huwelijk alleen succesvol als je elkaars ‘grote liefde’ bent, denk je? Is dat de voorwaarde, waarop je bereid bent met iemand samen te willen zijn? Toen hij jou die uitspraak deed, vulde hij het aan met ‘dat hij wel samen met jou oud wenst te worden’. Maar die ‘belofte’, het feit dat hij je eigenlijk zegt dat hij zichzelf op de lange termijn aan jou wenst te verbinden, was niet meer ‘goed genoeg’ nu je ineens te horen kreeg dat hij nooit verliefd op je was geweest? Of dat jij niet zijn grote liefde bent? Terwijl hij, ondanks dat, met je samen is en zegt voor je te kiezen?

De strubbelingen waar jij eerder over schreef, kwamen die wellicht uit deze ‘kwestie’ voort? Jouw gekwetstheid door zijn eerlijkheid? Terwijl er, als ik het zo lees, geen enkel nadelige consequentie op volgde. Het is niet zo dat hij je daarna zei bij je weg te gaan. Het was een mededeling die, begrijpelijk, koud op je dak viel. ‘Gewoon nooit verliefd op je geweest’. In hoeverre heeft jouw gekwetst zijn daardoor, invloed op het samenzijn daarna gehad? En dan heb ik het hier absoluut niet over schuld, laat ik dat voorop stellen. Ik probeer meer helder te krijgen op welke gebieden die strubbelingen zich dan manifesteerden, zodat het uiteindelijk invloed ging krijgen op de dynamiek en het gevoel/de liefde tussen jullie, zoals hier:

18 augustus 2014, recent:

En ineens was daar dus ‘Chantal’. Maar de vraag blijft, inderdaad, of zij de echte issue hierin is. Ik denk dat Chantal ook een Brenda had kunnen zijn, of een Tanja. Het lijkt alsof het maar een pionnetje is, Grace. Als je je echt op iets wenst te focussen, ben ik geneigd te zeggen om je aandacht te richten op de elementen binnen je huwelijk, die van jou en die van je man individueel – en waar het dan op spaak loopt.

Nogmaals, ik kan als buitenstaander op geen enkele wijze, zelfs niet op basis van wat jij intuitief denkt ‘door te hebben’, beoordelen of inschatten of je man & 'Chantal' achter jouw rug om iets hebben samen. Uiteraard, als het bewijs geleverd wordt dat dit inderdaad zo is, volgt waarschijnlijk de noodzaak van een ander 'traject'. Die snap ik ook. Toch denk ik wel dat, zolang het nog steeds in het midden ligt of jouw ‘voorgevoelens’ correct zijn waarbij je man zelfs verklaard ‘dat er niets gaande is tussen hem en Chantal en hij dit ook niet eens wil’, het zogenaamde ‘bezinnen eer te beginnen’ nog steeds meer zal opleveren dan je nu te laten leiden door de overweldiging van frustratie & onzekerheid die je nu ervaart en daar maar meteen een scheiding aan te verbinden. En dat zeg ik, inderdaad, tegen De Lof & Het Applaus in die je hier voor alleen die keuze lijkt te ontvangen...

Uiteraard, ik ben een buitenstaander. Ik ‘lees’ alleen maar wat je hier in je blogs uiteen zet en poog met de 'stukjes' die je aanbiedt gerichte vragen te stellen in de hoop dat je in deze persoonlijke puzzel zélf tot inzichten zult komen...

Sterkte!

Hai Grace,

Hoe is het nu met jou?
Tijdje niks van jou gehoord, gaat het wel met jou?
Denk aan je.

Heel veel goeds en liefs!!!