Ik merk dat het, met muizestapjes, iets beter gaat.
Ik kan hem met momenten nog steeds heel erg missen maar voel ook regelmatig een afstand in mezelf. Zoals ik in mijn vorige blog schreef, het afzetten van de roze bril (of het feit dat de liefdeshormonen uitgewerkt raken door het elkaar niet meer zien) begint mijn visie te veranderen. 'De schellen zijn van de ogen gevallen'.
Was hij een paar maanden terug nog de meest fantastische man op deze aardbol - nu ben ik daar niet meer zo zeker van.

Gisteren met een vriendin in Amsterdam geshopt, wijntjes gedronken en bij de Griek gaan eten en ik moet zeggen dat ik een hele leuke dag gehad heb. Veel gelachen, natuurlijk ook wel over hem gesproken, maar niet meer overheersend. Was echt een leuke meidenavond en ik was - bij gebrek aan een beter woord - vrolijk.

Ik geloof nog steeds wel dat als ik hem zou zien ik het weer heel zwaar zou krijgen. En dat is nu een beetje het gevaar van het punt waar ik nu ben beland. Ik begin me namelijk net wat sterker te voelen, wat minder onder invloed van hem en begin dan dus ook te denken: 'mmm misschien kunnen we dan nu wel een keertje wat afspreken of zal ik hem even een sms-je sturen of hij zin heeft een biertje te komen drinken?' (hij woont bij mij om de hoek). 'Ik kan het nu vast wel weer aan en misschien kunnen we gewoon fijn een gezellige avond hebben, we waren immers ook maatjes.'
De laatste x heb ik tegen hem gezegd dat ík contact met hem opneem om weer af te spreken wanneer ík daar aan toe ben. Gevaar bestaat echter dat ik die stap misschien wel neem voordat ik daar feitelijk aan toe ben!

Ik vermoed dat hem nu zien al die liefdeshormonen in een razendsnel tempo zou aanmaken en hij binnen een mum van tijd weer de meest fantastische man op deze aarde is. En ik weer dagen met een schreeuwend paniek gevoel rondloop, de ogen uit mijn kop jankend.

Lijkt me niet handig...

Anyway, ik geniet nog maar even na van een leuke avond, van - even hervonden - kracht en het feit dat ik de komende dagen niet hoef te werken en uit kan slapen. Lekker niks.
En nu maar hopen dat ik een beetje mijn verstand bij elkaar houd en geen ex-bezoekactie ga bekokstoven.