Online gebruikers
- JosephUnlal
Ik weet nu wat me te doen staat.
Wil ik duidelijkheid over de situatie hebben moet ik het hem midden in zijn gezicht zeggen. Gewoon doen, gwn mijn vragen stellen. Vragen wat hij nou in godsnaam van me wilt.
Maar helaas. Dat durf ik niet. Heb het haast wel eens gedaan, maar op het laatste moment afgeblazen. laffe ik. Maar wrm die angst? Dat weet ik wel.
Angst dat mensen mij wanhopig gaan vinden. Reacties als: ben je er nou nog niet overheen? Zo lang hadden jullie toch niet met elkaar. Ben je dan zo wanhopig???
Daar ben ik bang voor. Maar ook dat het niet lijkt zoals het is. Het is vreemd allemaal, die dingen doe hij doet. Maar de reden van zijn gedrag hoeft tich niet per se te zijn dat hij me terug wilt? Er zijn toch zat andere redenen daarvoor te bedenken vind ik. Misschien wou hij mee met het feest niet vanwege mij, maar ook omdat hij gwn een leuke avond wou hebben. Kwam hij naast me staan omdat die andere plek te krap was. Nam hij contact op omdat hij misschien d8 dat ik hem niet meer mocht omdat ik hem die avond had genegeert. Het zou allemaal zo kunnen. En ik weet dat er nu 2 gasten hier zijn die me nu wel naar mn ex willen slepen en willen zeggen van: verdomme, nu ga je het hem vragen:P En ik denk dat deze personen zich nu ook wel aangesproken voelen haha...
Maar ik kan het moed er nou eenmaal net niet voor vinden vrees ik.
Er is nu ook een jongen die mij leuk vind. Ik heb me er soms zelfs al op betrapt, ik heb soms vlinders in mijn buik van hem.
Maarja, hij kan gwn niet tippen aan mijn ex!
Hij kan me niet helemaal compleet maken ben ik bang.
Maar toch dan de vraag, zal ik het dan gwn proberen?
Aangezien ik mijn ex niet om duidelijkheid durf te vragen moet ik toch echt verder gaan. Alleen of met iemand. Nu ik die iemand heb kan ik misschien mijn vertrouwen in liefde weer herstellen?
Ik weet zeker dat hij nooit vreemd zou gaan etc.
Door een liedje dat ik had geluisterd krijg ik zelfs haatgevoelens voor mn ex.
Dat me erg helpt met het verwerken van mn ldvd.
Ik ga dingen denken als: bij jou moest ik perfect zijn jongen, maar weet je? Ik ben niet perfect! Dus je kan mooi de pot op, je zal me moeten accepteren zoals ik ben. Ik ben nou eenmaal niet perfect en dat zul je nou eenmaal moeten accepteren!
Echt toe aan een nieuwe relatie? Ik ben er nog niet helemaal klaar voor denk ik. Zit op de grens. Ik zal denk ik geen echte 100% voor die nieuwe vlam gaan. NIet zoals ik bij mn ex deed. Maar het is een start toch?
Zal ik het gwn proberen met die nieuwe vlam?
Of moeten wachten tot ik mn ex weer zie en dat er dan ter sprake komt wat er is gebeurd tussen ons. Dat zal binnekort zijn. Pff...moeilijk hoor die liefde.
Liefs,
Dearest...
Check mijn reactie op
Check mijn reactie op hetgeen je geschreven had in Jeronimo's thread ('Ontzettend vervelend wijf!'). Deze 'nieuwe vlam' gaat dan dus de opa zijn van je kleinkind dat je op schoot hebt en die je vertelt hoe je er toch zo'n spijt van hebt dat je toen niet aan die ene jongen hebt gezegd dat...
Vul de rest zelf maar in. Ga het nou gewoon 's doe-hoen!
choose life
Lieve dearest,
Ik begrijp het wel maar je bent nog ontzettend tegenstrijdig in je eigen verhaal. Wat maakt dat niemand aan je ex kan tippen. En wat maakt dat je hem haat. Overigens wordt je tegenstrijdigheid wel extreem gevoed door zijn onduidelijkheid. Wil hij je nou wel of niet en waarom neemt hij jou mee naar een feestje?? erg vreemd wel. Lieve schat choose life en doe dat voor jezelf. Wil je hem? doe 1 poging maar wees eerlijk naar jezelf. Zo extreem ideaal klinkt hij niet, maar ja ik ken hem niet. Heel veel sterkte.
een lesje niet geleerd is een lesje over doen x Cleo
Ik durf het ook niet meer
Ik durf het ook niet meer vragen vanwege de bittere pil die ik in het begin dat het uit was gekregen heb. Maar idd dat zou de beste oplossing zijn. Er blijft bij hem twijfel alhoewel hij zaterdag gezegd heeft: ik hou van je en nog zoveel meer dat ik eigelijk wilde horen. Er is dan ook gekust geweest maar hij zei ook: nu ff rustig, kan dat? en dit is geen belofte h?ɬ©. Maar keer op keer verlang ik naar zoveel meer h?ɬ©:s Vandaag zie ik hem terug, ben stressy amai. Wat die andere jongen betreft als je zelf voelt dat je er niet klaar voor bent zal het niet lukken vrees ik. Je vergelijkt hem nog teveel met je ex.
Grtz and good luck
Gewoon doen Dearest, gewoon
Gewoon doen Dearest, gewoon vragen . Je mag mij er bij rekenen bij die mensen die je naar jouw ex zouden sleuren ze... U als wanhopig bezien zou een groot teken van hun domheid zijn, dus laat je daardoor absoluut niet weerhouden. En ach, wat doen we veel dingen niet in naam van "wat de andere mensen wel zullen denken". Niet naar luisteren hier, geraak je niets mee vooruit.
Aan Unremedied: Vervelend
Aan Unremedied: Vervelend ben ik wel h?ɬ©? Maar wil gwn cker weten dat hij twijfelt. Ik ben bang om een sprong in het diepe te maken.
Bang dat het niet is zoals het lijkt. Er zullen toch ook wel andere redenen zijn dat hij zo doet? Het hoeft toch niet met mij te maken te hebben?
Ik hoor ook niks van zijn beste vriendin dat ie wat heeft gezegd over mij, ze vind het maar vreemd van dat msn enzo. Verbaasd denk ik eerder.
Ik wil duidelijkheid, dus ik ben nu dubbel bezig. Ik wil eerst zeker weten dat hij mij weer terug wilt, maar dan zal ik het moeten vragen, wat ik alleen maar wil vragen als ik duidelijkheid heb. Vage ik. Maarja, moed is ver te zoeken.
En inderdaad, dat verhaal van Oma ik zie ik soms al voor me. Vreselijk lijkt me dat. Maar gek genoeg durf ik het gwn echt niet!:'(
Aan Cleo:
Ik ben nog nooit zo gelukkig met iemand gwst drm wil ik hem graag terug. Ik ben helemaal gek van hem. Aan de ene kant haat ik hem ja, gwn omdat hij me zoveel pijn doet. Boos omdat hij me helemaal gek van hem heeft gemaakt omdat hij gek van mij was. En dan gebeurd er zoiets. Ik kan me er soms gwn boos over maken. Wrm heeft die dat gedaan?
Aan Bert: Jaa, ik reken je erbij haha. Ik trek me helaas er erg veel van aan wat mensen over mij denken.
Dearest, Ik zou willen dat
Dearest, Ik zou willen dat ik zo'n kans had liggen als dat jij hebt. Ga er nou gewoon eens voor. Je kunt wel met die andere jongen iets gaan beginnen, maar dat zal mislukken. Je bent er nu al niet zeker van. Je vergelijkt hem met je ex. Hij kan niet aan je ex tippen. Niet eerlijk tegenover die jongen als je met hem verder gaat. Dussuh... weet wat je te doen staat.
Met de dag wordt ik steeds banger dat we nooit meer kunnen praten. Dat ze me voor eeuwig doodzwijgt. Het begint daar namelijk wel op te lijken. Ik ben nu 4.5 maanden verder en nog steeds is er geen enkel contact mogelijk.
Via haar zus heb ik de groetjes gedaan, in de hoop op een teken van leven. Mijn moeder was van de week bij mijn ex-schoonouders en mijn ex was er ook. NIETS, maar dan ook helemaal niets vraagt ze over mij of over de katten. Ook geen groetjes terug of wat dan ook. Ik lijk niet meer te bestaan. Het enige dat ze wel doet is er proberen in te wrijven dat ze een ander heeft. Maar ik weet dat ze niet happy is met hem.
Dit is zo frustrerend. Ik begin bijna te denken dat ze een kut karakter heeft.
Zou ze wachten tot ik mijn werkelijke gevoelens zou laten zien? Dat ze via mijn moeder te horen krijgt dat ik er werkelijk doorheen heb gezeten en soms nog zit. Dat ik de laatste tijd me meerdere malen helmaal leeg heb zitten janken? Ik vraag me af wat ze nu echt wil.
Jeronimo, jij bent eigenlijk
Jeronimo,
jij bent eigenlijk misschien wel mn ex.
Ik doe ook alsof hij niet meer bestaat. Zelfs als ik hem zie, ik doe dan net alsof ik hem niet zie. Ook al staat ie naast me! Ik doe net of mijn neus bloed.
Ik durf pas zelf stappen te ondernemen als ik van bekenden hoor dat ie me nog leuk vind. Was altijd al bang gwst om mijn gevoelens te uiten naar een ander. Dus drm kwelt het me zo als ik mijn ziel moet ontbloten voor hem als ik hem terug wil. Me zwak opstellen, iets wat ik heel lastig vind.
Ik laat namelijk nooit merken dat ik verdriet heb of ergens mee zit. Nooit!
Ik heb altijd mijn vrolijke masker op. Mensen kennen me gwn niet anders.
Ik wil er wel voor gaan, mar heb gwn enorme angst. De angst dat het niet lijkt dat het is. Er zijn zat andere redenen voor zijn vreemde gedrag.
Ik houd me het liefst erg sterk, hem laten zien wat hij mist. En als ie aand8 van me wil hem laten voelen hoe het is om voor iemand onbereikbaar te zijn. Dat ie er zo'n spijt van krijgt dat hij naar mij toekomt. Ipv dat ik nu zielig bij hem moet aankloppen met de vraag wrm hij die vreemde dingen doet.
Ik denk dat hij het niet snel zal gaan toegeven.
Iig, ik durf het hem eigenlijk alleen te vertellen als ik het van zijn kant ook hoor. Misschien is jouw ex wel mij maar dan in een net ander verhaal.
Liefs,
Dearest...
Mijn ex lijkt in vele
Mijn ex lijkt in vele opzichten mogelijk wel op jou. Het enige verschil is dat ze heel doorzichtig is als ik haar tegenkom. Het negeren lukt haar dan ineens niet meer zo goed en het doen alsof ze er helemaal overheen is al helemaal niet.
Van haar moeder hoorde ik dat ze heel verontwaardigd heeft gereageerd toen ik geen gedag had gezegd terwijl zei dat wel deed. En dit terwijl zij mij voorheen volop negeerde als ik weer eens mijn gevoel via een mailtje had geuit. "Hij zei niet eens gedag. Nu bekijkt ie het maar helemaal!" of iets in die trent heeft ze tegen haar moeder gezegd na onze toevallige ontmoeting.
Toevallig dat ze ineens een dag of 4 later mijn stamkroeg komt binnenwandelen
Ik denk wel dat mijn ex zich net zoals jij niet zwak wil opstellen. Al heeft ze niet door dat ze dat met sommige dingen die ze heeft gezegd of die ik via via hoor weldegelijk doet. Ze is ook niet echt een held in het uiten van gevoelens. Liever is ze stoer.
De grote vraag is nu... hoe dring ik echt tot haar door. Hoe laat ik haar weten dat ik heel veel om haar geef? Moeilijk om tot zoiemand door te dringen. Brieven schrijven heeft geen zin. Die worden genegeerd.
Vreemd dat ze dan niet
Vreemd dat ze dan niet reageert daarop. Als mijn ex me een mail zou sturen waarin hij zijn gevoelens uit zou ik eerst denken van: hij maakt een grapje met een paar vrienden. Maar als hij blijft doorgaan met ook brieven, dan zal ik er misschien over na kunnen denken dat ie het ook echt meent. Dan zou ik afgesproken hebben om met hem erover te praten.
De enigste reden die ik kan bedenken is dat ze zichzelf sterk wilt houden.
Niet wilt opgeven. Laten zien hoe sterk ze wel niet is.
En van dat doorschemeren, ik heb het soms ook wel hoor. Zodra we elkaar aankijken dan kijk ik niet zo negerend meer, maar dan lach ik lief, ik geloof dat ik dan glinsterende oogjes heb haha. Soms als ik goed in zijn ogen kijk heeft hij die ook. Maarja dat kan ook schijn wezen h?ɬ©? Of het licht dat erop valt haha...
Pff...kijk nu naar een foto van mn ex met zn nieuwe vriend *ja die heb ik domme ik*. Ze zien er samen wel gelukkig uit. Ik denk dat ik me er niet in moet gaan mengen. Ik heb nu btje rust gevonden in mn gedachtes, tis denk ik nu wel overduidelijk te zien dat ik erg onzeker ben haha.
Via haar moeder heb ik
Via haar moeder heb ik gehoord dat ze destijds keihard heeft moeten huilen om een van mijn brieven, maar dat ze volhield niet te antwoorden. Ze ging daarmee lijnrecht tegen haar gevoel in. Ik denk dat ze heel duidelijk naar zichzelf toe is geweest en keihard tegen zichzelf heeft gezegd: "Je neemt hem NOOIT meer terug, want je wordt weer gekwetst". Als dit waar is, dan betekend dat inderdaad dat ze zich sterk wil houden.
Nu ze een vriend heeft kan het zijn dat ze heeft ervaren dat het gras niet altijd groener is aan de overkant en dat de twijfel toe begint te slaan. Natuurlijk is dit wat ik wil zien, maar haar zus heeft dit inprincipe bevestigd.
Ik wil op de 1 of andere manier de stoute schoenen aantrekken en iets ondernemen. Alleen zolang die P. nog in het spel is, denk ik niet dat het zinvol is. Ze moet er compleet achterkomen dat het met P. niets wordt en dan pas maak ik een goede kans om iig weer eens te praten.
Jij kunt natuurlijk eens een brief aan je ex schrijven aangezien je bang bent om met hem te gaan praten. In een brief kun je de dingen precies zo verwoorden zoals jij dat wilt. Tijdens een gesprek komen emoties naar boven en kun je dingen gaan zeggen die je niet wilt zeggen.
Lieve dearest
Ik sluit me ook aan bij de mensen die zeggen gewoon doen. Wat maakt het uit wat andere mensen denken? Je moet je hart volgen! En ja, je hebt het risico dat hij je zal afwijzen, maar dan weet je tenminste wel waar je aan toe bent. Zolang je er niet naar vraagt, weet je niet wat hij denkt. Toen ik 15,16 jaar was heb ik 5 maandjes iets gehad met een jongen waar ik daarvoor al twee jaar heimelijk verliefd op was. Andersom was dat ook het geval. Stel nou dat we allebei geen stap hadden durven te zetten. Dan had ik nu nog steeds rondgelopen met de vraag: wat als het nou wel wat was geworden? Nu weet ik wel het antwoord. Hij was toch niet de liefde van mijn leven omdat ik hem in die twee jaar verliefdheid veel te veel had geidealiseerd en toendertijd was ik er ook nog niet aan toe om mij al serieus aan iemand te verbinden. Een jaartje later kreeg ik wat met mijn huidige ex omdat ik toen wel aan iets serieus toe was.
Maar goed, zolang je er niets mee doet zul je altijd blijven afvragen wat er had kunnen gebeuren.
Dus... Gewoon Doen! Ja, het is eng en ja, je weet niet wat mensen er van vinden. Maar voor je hart is dat allemaal niet belangrijk. Bovendien is het zowiezo een leerproces. Je moet in het leven vallen ?ɬ©n opstaan. Het kan zijn dat je moet vallen maar het kan ook zijn dat je opstaat. Hoe dan ook, het zal weer een ervaring zijn die je kunt toevoegen aan je lijstje: "dingen die ik heb geleerd in de liefde, en waar ik alleen maar sterker van wordt."
Liefs,
Hoop
gewoon even niets
Dearest,
Mijn ervaring is dat je niet aan iets nieuws kunt beginnen als je het andere niet hebt afgesloten.
Je hoeft niet alles te vergeten voor je eraan begint, maar je bent nog zoveel met je ex bezig, dat ik denk dat dat toch niet goed gaat.
Misschien kom je over een tijdje wel iemand tegen waar jou ex niet aan kan tippen!! En dan lach je erom!
Er loopt zoveel rond, landen vol!
Neem gewoon lekker de tijd om alles te verwerken, en ga daarna op jacht..
succes!