Ik denk inderdaad dat jij diep vanbinnen nog helemaal niet hersteld bent van je vorige relatie, maar ook niet van de dingen in jezelf waardoor je je toen zo aan die ex van je vast klampte. Een diep gebrek aan zelfvertrouwen, dat je goed genoeg bent voor iemand. Ergens diep in jou de basisgedachte het zal toch wel weer fout gaan, hij gaat vast weer weg, ik ben niet goed genoeg.

Dat herken ik zo erg. Wat ik me van mij en mijn ex in het begin herinner was juist die grote zekerheid, dat heerlijke gevoel, hij wilde mij helemaal! We waren praktisch elke dag samen en ik vond het heerlijk, nu zie ik dat het mijn verlatingsangst kalmeerde en me zelfverzekerd maakte over onze relatie. Maar ik zie ook zo goed dat het zo ongezond was. Echte zekerheid moet komen vanuit jezelf. Ik WEET nu ook met mijn hersens dat ik het voortaan anders wil en ga doen, en zo te lezen weet jij dat ook. Maar hoe doe je dat dan hè? Moet je dan maar wachten tot je verder geheeld bent, en hoe lang dan? Als die dingen voortkomen uit je jeugd, bijvoorbeeld, als het altijd al in je heeft gezeten, hoe heel je er dan van? Ik heb nu besloten om dus even niet meer te daten, niet op datingsites te staan maar als ik iemand tegenkom, wat dan?

Ik denk dat je wel kan proberen het tegelijk te doen. Probeer zo rustig verder te gaan met hem, kijk naar het weekend zonder hem, hij is toch daarna weer naar je terug gekomen? Dus er is nu helemaal niks aan de hand. Maar eigenlijk zou de gedachte dieper moeten gaan hè: wat als hij wel weg gaat, hoe komt het dan dat we daar zo bang voor zijn? Zijn wij minder als iemand weg gaat? Tuurlijk doet het pijn, maar een groot deel van mijn eigen angst wordt in ieder geval gevoed uit zaken die verder gaan dan liefdesverdriet en het iemand missen. Mijn eigen kern niet hebben gevonden, niet die diepe gedachte hebben dat ik zonder een partner waardevol ben. Ik kwel mezelf nu af en toe nog met de gedachte: ja hoor, Petals weer alleen, waarom zou iemand normaals ook bij haar willen blijven? Bijvoorbeeld als mijn collega weer eens opgehaald wordt van haar werk door haar man, en ik in de regen alleen naar huis moet fietsen. Die gedachten kunnen het af en toe nog flink van me overnemen! Maar waarom? Ik zou ook gewoon kunnen balen van die rotregen, een heerlijke warme douche kunnen nemen en that's it.

Dus ga aan de slag met jezelf: zoek naar de bron van het gebrek aan zelfvertrouwen. Ga het aanpakken. Voed jezelf elke keer als die gedachten opkomen met positieve dingen. Wat bij mij heel goed werkt is dat ik mezelf dan ga vertroetelen. Als er zo'n gedachte opkomt ga ik mezelf extra mooi maken, of in bad, of hardlopen of iets leuks kopen voor mezelf, omdat ik het verdien! Ook mediteer en wandel ik weer regelmatig, om echt te aarden in mezelf. En bezoek positieve internetsites bijvoorbeeld eentje over mode of woninginrichting, of Pinterest, ken je die? Pure inspiratie voor mezelf! En die gedachtes probeer ik dan heel vaak te herhalen. Ik zal wel nooit de meest zelfverzekerde persoon ever worden, maar merk wel dat het helpt.

Ik ben nu geabonneerd op een nieuwsbrief die gaat over herstel na een slechte relatie.
Toevallig stond daar vandaag een link in over 'how to feel safe and whole in your body'.
Dat raakt ook wel de kern vind ik. Je eigen kern terugvinden, dan ga je er heel anders in staan.

http://blog.melanietoniaevans.com/how-to-feel-safe-and-whole-in-your-body

Hey lieverd, ik denk niet dat het te vroeg is voor een nieuwe relatie , het zijn verschillende dingetjes . Je ex die maar aan je blijft trekken , je gevoelsleven constant overhoop schopt. Elke keer dat jij met je nieuwe relatie bezig bent en je gelukkig ermee voelt , je stevig op je stoel zit komt hij weer aan om het keihard onder je vandaan te trappen.
Onzekerheid , je hebt veel meegemaakt nu de ex die dat levendig houdt terwijl jij nog bezig bent om jezelf weer terug te vinden.
Je nieuwe vriend is gelukkig lief en begripvol , geeft je de tijd en neemt je zoals jij bent , maar die ex moet niet elke keer jou terugwerpen naar je oude ik terug naar je verleden , dat lijntje moet doorgeknipt worden. Contact is prima mss over een tijdje , als jij sterker bent, verweer kunt opbrengen en die relatie van een afstand kan zien. Je weer weet wie je bent en hoe je was ooit voordat je jezelf kwijtraakte.

Het belangrijkste is lieve true dat je die nare onzekerheid kwijt raakt , dat gaat heus niet van de ene op de andere dag. Maar mss speelt ook angst hierbij een rol om je nieuwe vriend kwijt te raken.

Ik herken het allemaal zo , ik zit in precies dezelfde situatie . Er werd gezegd tegen me , Hort waarom die angst .. je nieuwe vriendje zegt ... Ik zal voorzichtig met je zijn ik wil je geen pijn doen... ( net als jij alle berichten analyseren, opgewekt blijven doen tot ik het niet meer trek en in huilen uitbarst en met vragen op de proppen kom...dat moet ik niet doen, maar ik wil zo graag zekerheid , duidelijkheid. Maar dat kan hij ook niet geven , dat kan niemand.)
Hij zei toen dus: Waarom keek je weg in je vorige relatie terwijl je wist dat er dingen niet klopten... waarop ik antwoorde : Omdat ik hem niet kwijt wilde... hij zei toen : maar wat gebeurde er ....je bent hem nu ook kwijt !
Hoe meer je daar mee bezig bent hoe minder soepel dat het gaat , wordt jezelf en geniet van wat er is . Makkelijk gezegt I know.....

Liefs en zet hem op meis , het komt echt goed , heb vertrouwen en luister naar je intuitie. Hou van jezelf je bent zo'n geweldige vrouw !