Na een goede periode heb ik nu weer flink wat stappen achteruit gedaan en had ik gisteravond en vanmorgen weer even het idee dat ik weer terug bij af was....

Mijn ex en ik....het is nog steeds raar...waar ik loslaat trekt hij harder en andersom....we kunnen op dit moment moeilijk met en moeilijk zonder elkaar.....en daar is het toch niet goed....hij heeft een ander, gekozen voor een ander en claimt gek op haar te zijn....maar ze is wel alles wat ik niet ben en ik moet vooral blijven wie ik ben....

Mijn verdriet snaptie niet. Nou ja, hij snapt het wel maar snapt niet dat ik het bij hem uit. Ik snap dat eigenlijk ook niet. Maar hij is mijn maatje en dat moet ik nu even zien los te krabben.....je kan niet tegen je ex continue blijven zeggen hoe pijnlijk alles is.....want wat verwacht ik nou echt dat hij doet? Verwacht ik een objectief antwoord? Dat is onmogelijk. Verwacht ik dan datie inziet hoe verdrietig ik ben en mij terug wil? Nee t**t! Je laat zien HOE ZWAK JE BENT ZONDER HEM!!!! Ik geef hem macht.....de kennis dat ik hem terug zou nemen....dat ik er ben als hij z'n nieuwe meissie zat is...DAT is wat ik laat zien.

Wat ZOU ik moeten laten zien? Dat ik een leven probeer op te bouwen ZONDER hem...dat ik blijf wie ik ben...mezelf, dat ik gelukkig ben...met mezelf!!! Alleen...zonder hem....doorga en niet alleen maar zit te janken.

Hij gaat verder punt! Ik kan er NIKS aan doen. Ik krijg hem niet terug door te janken en zoals hij nu is wil ik hem niet eens terug als hij mij inruilt voor een of ander psycho debiel (en nee dat is dus niet mijn mening eigenlijk want ken haar niet) Ik kan alleen maar mezelf zijn.....want ergens diep van binnen houdt hij nog wel van me. Hij voelt het gewoon niet meer....nou ja ok so be it....shit happends meid moet ik dan tegen mezrelf zeggen.

Nu me time....mijn eigen regels en eigen voorwaarden

Het neemt alleen niet weg dat ik hem mis.....