hoi chrsiti. heb je verhaal gelezen, voel het verdriet, de vertwijfeling, je onzekerheid..snap je gevoel .....
hoewel ik je natuurlijk niet de antwoorden op je vragen kan geven, dat kan alleen je partner zelf..nu je zelf aan hebt gegeven te willen gaan werken aan jezelf, dat je er achter bent gekomen wat er met jezelf aan de hand is, waardoor je reageert zoals je reageert (het niet tegen kritiek kunnen, de problemen uit je jeugd enzo) heb ik besloten een wat langere reactie te geven op jouw verhaal. in de hoop dat je er mee verder komt ! in de hoop dat je kunt bereiken wat je wilt..in ieder geval dat je gaat groeien, gaat snappen wat er gebeurd is, en tegelijkertijd ook meer begrip en empathie voor je partner kunt gaan krijgen. ik hoop ook dat hij dat ook voor jou heeft of gaat krijgen.

je partner heeft moeite zijn gevoel onder woorden brengen, immers dat is wat ik lees in wat jij hebt geschreven, maar lees ook dat jij in je schulp kruipt als hij weer eens "raar" reageert......dat klinkt als een van de duivelse dialogen...google daar maar eens op als je wilt....

heb eens proberen te vertalen wat je geschreven hebt..een vertaling in de onderliggende behoeftes....

Dacht toen nooit meer gelukkig te zullen worden. gevolgd door :
Heb toen een man leren kennen waar ik intens van ben gaan houden.

houden van duidt op een diepe liefde

het woordje intens staat voor : diepe gevoelens, voor passie, voor enthousiast, voor temparamentvol, voor hartstochtelijk, nou ja het kan heel veel betekenen...als je de juiste betekenis hebt gevonden van wat dat woord intens betekend dan weet je welke behoeftes je zelf hebt...deze behoeftes dacht je te kunnen vinden in je relatie met je partner..op het moment dat hij laat weten dat hij weg wil, dat de liefde voorbij is...dan kun jij je behoeftes niet meer vervullen en kun je in paniek raken...kun je angst krijgen....

je schrijft dat je in een flinke relatiecrisis zit en dat de reden daarvan is dat hij nog al raar over kan komen bij meningsverschillen en dat jij dan in je schulp kruipt en wilt vluchten.
hetgeen je hier beschrijft is de aanleiding voor de crisis, het gedrag dat ten toon wordt gespreidt..dit is echter niet de reden. de reden is een heel andere. De reden ligt veel dieper. De reden ligt er mogelijk in dat jullie niet of onvoldoende naar elkaar kunnen luisteren. dat er geen begrip is voor elkaar. hij begrijpt niet waarom jij in je schulp kruipt, waarom jij wilt vluchten...heeft dat zelfs misschien niet eens door...en jij kunt niet zijn woorden begrijpen omdat hij eerst raar overkomt en daarna zegt : Hij heeft steeds aangegeven dat dit zijn manier van doen is maar dat ik het niet op mij zelf moet betrekken.

feit is dat jij hem niet meer begrijpt, dat is immers wat je schrijft. jij geeft eigenlijk aan dat je wilt dat hij veranderd. maar je kunt iemand anders niet veranderen. je kunt alleen jezelf veranderen en hoogstens wat bij schaven bij een ander ! Dat is echter niet wat je hebt gedaan...ja ik weet het ..het is een oordeel..maar niet een van niet goed of wel goed...het is bedoeld als waarneming alleen weet ik dat nog niet goed te omschrijven....dus bedoel er niets kwaad mee ! waar haal ik dat vandaan ...je schrijft immers : hij kan nog al raar overkomen...daar mee geef je een oordeel over zijn gedrag...jij zegt daarmee eigenlijk dat jij dat niet passend vind en vervolgens dat jij er niet mee om kunt gaan ...waardoor je wegkruipt / vlucht......jij vind dat dus niet prettig......en ik denk zelf dat je het respectloos vind, dat jij het idee krijgt dat hij je manipuleert misschien zelfs wel, dat hij een machtspel met je speelt en misschien zelfs wel je je gevoel van eigenwaarde ontneemt (de laatste 4 dingen heb ik niet uit je verhaal gehaald maar zelf ingevuld op basis van wat je vaak in dit soort situaties ziet gebeuren en op basis van het feit dat je schreef .hij is flink tekeer gegaan tegen mij .mogelijk dat dit bij jou niet speelt maar dat je er andere behoeften, reacties voor in de plaats kunt stellen)

uit de woorden die je gebruikt..merk ik dat hij heel boos is geworden..merk ik ook dat jij dat niet prettig hebt gevonden maar hij ook niet. ik merk ook dat jij de schuld van zijn reactie bij hem neer legt...let wel dat is weer mijn oordeel..dat hoeft niet zo te zijn...ik was er niet bij..jij wel...dus ik kan het niet weten....maar weet even niet hoe ik het je anders kan laten zien :

je schrijft dat jullie dit niet zo willen...het is uitgesproken...maar dat is niet waar ! immers je schrijft : wij hebben nu steeds ruzie om allerlei kleine dingen...lees eens terug wat je geschreven hebt...hij reageert raar...je hebt het hem niet vergeven ! je leeft nog in het verleden ! en hij misschien ook wel ! en pas op : nu komt het : dit is geen oordeel van mij ..maar dit is een waarneming, een werkelijkheid...dat is wat er aan de hand is ! daar ligt de oplossing voor je probleem ! immers je schrijft zelf :

na de vakantie hebben wij er over gepraat en gezegd dat we dit niet meer zo willen. er is een groot verschil tussen zeggen, kunnen en doen!
maar ook :
Ik laat het oplopen, ik reageer niet goed op zijn manier van doen

maar tegelijkertijd geef je hem de schuld : ook al is hij dan fout

wel schrijf je nu :
Het heeft er ook mee te maken dat ik hem niet echt heb vergeven .....

dat is mooi, je hebt hebt het hem ook verteld...klinkt als medegedeeld...kan helaas zijn reactie hier niet teruglezen....maar bewustwording van wat er speelt is al heel mooi, je bent er echter nog niet , immers :

en ga je nog verder door te dreigen, door hem te manipuleren...
en dreig dan vervolgens met het stoppen van onze relatie.

kijk : eerst trek je een muur op...als hij passioneel reageert...want boosheid heb je omdat je ergens voor vecht ...boosheid komt ook voort uit machteloosheid (lees mijn blog maar eens over boosheid als je zin, tijd en gelegenheid hebt), boosheid is ook een teken van passie soms....maar als de ander dan niet reageert...wat gebeurd er dan ? juist dan wordt de ander nog bozer ! je bereikt het zelfde level niet...het leven van acceptatie...het begripvol worden naar elkaar...

vervolgens manipuleer je hem door te zeggen dat je een einde maakt aan de relatie...dat is niet erg begripvol , dat is geen empathie volgens mij ....daar mee herstel je een relatie niet, daarmee creeer je een heel groot probleem

als ik jou nu de hele avond van alles en nog wat verwijt en daarna vraag of je gezellig met mij , dicht tegen mij aan, lekker knuffelend, een filmpje wil kijken, romantische kaarsjes aan, haardvuurtje erbij...flesje wijn....dan zeg je toch ook niet ...is goed ? tenzij...het eerst weer goed gemaakt is ! en dat is het niet !

jij dreigt ik maak er een einde aan , aan deze relatie en vervolgens zegt hij....de liefde zit niet diep genoeg ...het is beter er mee te stoppen !

en nu vraag jij je af of de relatie te redden is, of hij nog om je geeft ?
ik hoop je door de vertaling te hebben kunnen laten zien dat de oorzaak niet in zijn gedrag ligt maar in jullie gedrag ! in jullie manier van communicatie..als je dat weet op te lossen door meer begrip naar elkaar te hebben dan kan er veel verbeteren en kun je in ieder geval het verleden vergeten en of het dan nog goed komt ? dat hangt ervan af hoe jullie beiden er mee om gaan !

misschien is het een idee...om als je het er mee eens bent dit blog eens aan je partner te laten lezen...ik denk echt dat er dan wat lampen aan gaan ! je zit nl echt in de duivelse dialoog in optima forma !

jij schreef over hem :
hij was heel emotioneel,
hij moest huilen,
hij zei dat hij niet gelooft dat onze relatie nog gaat werken.
Dat dit niet de goede basis is.
Dat we elkaar echt nog wel zien en niet met ruzie uit elkaar wil
en dat hij tijd wil voor dat hij kan bellen of langs komen.
dat hij je nog wel heel lief vindt (3x zelfs)
maar dat de liefde op dat moment weg was.
Nu was hij op dat moment wel heel heel erg overstuur.

kijk ..uit alles blijkt dat hij heel veel om je geeft , hij heeft gevochten, maar is tegen een muur aangelopen, hij is heel erg gekwetst (door wat er is gebeurd, door wat er is gezegd, door wat er is gedaan) en komt nu langzaam tot het besef dat er geen goede basis is om verder te gaan...dat is zijn oordeel..dat is zijn visie op de relatie....zijn gevoel (zijn hart) zegt echter..dat hij er gigantisch van baalt, dat hij het zo graag anders had gezien, maar dat zijn hersens zeggen (hij gelooft niet) dat het nog gaat werken !

kijk zijn hart en zijn verstand zijn dus niet in overeenstemming met elkaar...beide zeggen dat hij geen ruzie wil...beide dat hij om je geeft, beide dat hij je geen pijn wil doen...daarom ook ...ik vind je lief.....
maar niet meer.....ik hou van je !

waarom niet...omdat hij gekwetst is ! als er gedreigd wordt de relatie is voorbij..als jij niet veranderd dan stop ik er mee...dan zeg je eigenlijk....het is al voorbij ! want de ander kan niet veranderen...dat moet heel diep van binnen bij die ander gebeuren en dat gebeurd nooit op commando...het is een machtspel geworden met verstrekkende gevolgen...jullie zijn terechtgekomen in een circel...waar je niet meer uit bent gekomen...een circel van verwijten..een circel voorzien van een trechter...die trechter loopt echter dood...het is een neergaande spiraal geworden...er is nog een hele kleine escape...

het is ongelooflijk goed te lezen dat je je er van bewust bent geworden dat je het probleem van jezelf moet oplossen...dat is ook gelegen in jezelf...ligt dus niet bij hem...je kunt immers slechts jezelf veranderen en bij de ander hoogstens de scherpe kantjes er van af halen
helaas vertelt het verhaal weer niet wat hij er van vond..hoe hij heeft gereageerd op jouw opmerking :

Ik heb hem laten weten dat ik deze week ben gaan beseffen wat mijn reactie op hem allemaal veroorzaakt en dat ik nu pas echt bewust ben van hoe het werkt. Ook dat het aan mij ligt en niet alles naar me toe moet trekken zoals hij dat ook zegt. Het is iets wat voort komt vanuit mijn jeugd en ik wil daar aan werken, leren omgaan met reacties /kritiek van anderen. Dat ik hoop dat hij ons nog een kans geeft en dat ik hem die tijd ook geef....

mijn tip : wacht niet langer ! stop met het vragen om tijd ! mail hem dit blog met de reactie van mij als je het er mee eens bent...vul het aan met je gevoel voor hem en vraag hem ook zijn gevoel te beschrijven..dan krijg je antwoord op de vragen die je hebt gesteld.....en ben je af van de onzekerheid....

en wees niet bang ! des te meer begrip jij hebt voor hem, des te meer begrip zul je van hem terug ontvangen..en als je het niet geloofd ...als je bang bent gekwetst te worden ? dan vertrouw je hem niet meer en als je daar niet aan wilt werken, als je hem niet kunt vergeven, als je blijft leven in het verleden , kun je er beter mee stoppen ! maar gegeven je hele blog is dat niet wat je wilt ! dus pak die kans , ga voor de kleine escape en je zult zien dat waar een wil is ook een weg is !

go for it !
groetjes en heel veel kracht, liefde en wijsheid en natuurlijk ook geluk gewenst !

bjm

dit is overigens wat intens betekend :
vurig (bn) : dol, driftig, enthousiast, fervent, geestdriftig, gepassioneerd, hartstochtelijk, hevig, hitsig, ijverig, innig, intens, levendig, onstuimig, temperamentvol, verlangend, wild
hevig (bn) : erg, fel, fors, geducht, gewelddadig, geweldig, hard, heftig, intens, ongenadig, onstuimig, razend, scherp, sterk, straf, vinnig, virulent, zwaar
erg (bn) : behoorlijk, bijster, danig, enorm, flinkheel, hevig, intens, nogal, onwijs, schromelijk, veel, verregaand, vreselijk, zeer, zwaar
groot (bn) : aanzienlijk, belangrijk, goed, groots, intens, kapitaal, machtig, uitstekend, voortreffelijk
sterk (bn) : aanzienlijk, fel, fiks, flink, fors, geweldig, hard, hevig, intens, veel, zeer, zwaar
geconcentreerd (bn) : aandachtig, attent, ingespannen, intens, nauw, nauwlettend, oplettend, verdiept
diep (bn) : doorvoeld, hevig, innig, intens, oprecht, sterk, vast, volkomen, welgemeend
hartstochtelijk (bn) : bezeten, driftig, enthousiast, fanatiek, fervent, gedreven, hevig, intens
vinnig (bn) : bitter, fel, geducht, gemeen, hard, hevig, intens, scherp, snijdend, streng
scherp (bn) : heftig, hevig, intens

Ik moet even van mij afschrijven, even mij gedachten delen...
Ben erg emotieoneel, moet al dagen huilen, eet praktisch niets, voel me verward...

Het is voor mij moeilijk, zo moeilijk dat de gene waar ik zo van hou, niet met mij wil praten, niets van zich wil laten horen...ik ben ongerust om hem.
We zagen of spraken elkaar elke dag.Nu al een week niet meer gezien,ik mis hem!

Ik weet dat ik nu geduld moet hebben, het is nu aan hem om mijn mails en de reactie van bjm te lezen,om dan na te denken hier over. Hoop dat hij net als ik het inzicht krijgt en begrijpt dat ik het allemaal nooitzo bedoelt heb.

Als hij tussen de regels van mijn smsjes zou kunnen lezen zou hij zien dat het gewoon een schreeuw om hulp was.
Ik denk dat ik voor het moment genoeg heb geprobeerd, meer kan ik niet doen...ja afwachtt

Ik kon het niet laten...heb hem begin van de middag toch een whatsapp gestuurd!

Ik schreef hem dat ik ondanks dat ik weet dat ik geen contact mag zoeken, wilde weten hoe het met hem gaat!
Het duurde evenmaar hij schreef terug dat het naar omstandigheden goed gaat en dat het rare weken zijn, dat alles nu ineens anders is! Hij hoopt dat het met mij goed gaat!

Ik heb hem laten weten dat het met mij goed gaat,ik nu rustiger ben.En dat alles inderdaad anders is,niet fijn.
Dat het me goed doet te weten dat het methem beter gaat!

Ik ben blij dat ik toch even wat van me heb laten horen en bericht terug kreeg! Ik weet nu dat het wat beter gaat met hem en dat is fijn, geeft mij ook wat meer rust!
En van uit hier maar weer verder kijken hoe het loopt!

Vannacht heb ik liggen denken waar het nu precies echt mis ging lopen tussen ons.
Al vrij snel , in het begin , heb ik wel gedacht;het is een beetje vreemde man,dominant, bepalend .
De echte problemen zijn vorig jaar begonnen, toen waren we ook in juli met vakantie in Frankrijk, mijn kinderen waren er toen ook bij.

Er was een voorval met zijn zonnebril,die hij verloor in een grot die wij bezochten. Dat hij die bril verloor was door zijn eigen onzorgvuldigheid(hij had hem los in zijn schuine open zak van zijn vest gestopt).
Toen hij daar achter kwam was hij woest, zei dat het gestolen was, of dat mijn zoontje misschien wel te veel tegen hem aan gelopen had zodat dat ding uit zijn zak gegleden was, kortom eerst de schuld bij een ander zoeken...iets wat hij vaker doet. Ik begreep zijn frustratie wel want het was een dure bril...

We hebben nog gezocht, later bij de auto wilde hij weer terug richting de grot en was vrijwel meteen weer weg,ons bij de auto achterlatend. Dat heeft hij me later verweten.

In het huisje waar we verbleven ging hij tekeer tegen mij,dat ik het niet erg vond van zijn bril, ik had niet meegezocht, had hem alleen weer terug laten gaan,ik had hem niet getroost!Allemaal verwijten.
Ik begreep er niets van,waarom zo af reageren op mij?Gelukkig waren mijn kinderen op dat moment in het zwembad!
Ik heb hem toen gezegd dat ik het ook erg vond van die bril en rot voor hem! Maar hij ging maar door...
Toen ben ik naar de slaapkamer gelopen om datik er niet meer tegen kon,vervolgens kwam hij mij achterna en schreeuwde dat geen enkele vrouw voorhem weg mocht lopen en dat ik dat nooit meer mocht doen!

Ik ben toen de kinderen terug kwamen maar even een stuk gaan lopen omrustig te worden,zo overstuur was ik.
Die avond toen we gingen slapen,geen kusje,geen arm ommij heen,hij was heel afstandelijk,volgens mij nog steeds boos.

Toen we het er later nog eens overhadden ging het er bij hem nog steeds over het verlies van zijn bril,niet over hoe hij naar mij deed...en ik heb mijn gevoel toen niet goed kunnen verwoorden,ik heb hem verteld dathet mij verdriet deed dat hij maar door bleef gaan terwijl hij me zo zag huilen...
Daar heeft hij niet echt een antwoord opgegeven, ja gezegd dat hij nu eenmaal zo overkomt maar het niet zo bedoeld.

Er is toen een wond ontstaan in Frankrijk die is vervolgens heel langzaam gaan etteren, en daarbij is voor de volgende vakantie weer een angst ontstaan dat het weer fout zou gaan....en dat is gebeurd.

Wat ik mij afvraag; hoe kun je de vrouw waarvan je zegt te houden, zo laten huilen en dan maar doorblijven gaan totdat ze breekt?Ik heb hem vorige week horen huilen aan de andere kant van de telefoon, mijn hart breekt dan,ik wil hem niet horen huilen en zou hem dan het liefst willen troosten...

Ik denk dat dit voorval de aanzet is geweest tot het laten mislukken van onze relatie...reden is ook zijn gebrek aan goed kunnen communiceren en op dat soort momenten open staan voor de ander.

Er moet wel heel wat gebeuren wil dit goed komen...