Ik ben hier in 2009 ook al eens geweest op deze site.Mijn relatie van 23 jaar is toen definitief verbroken.
Dacht toen nooit meer gelukkig te zullen worden.
Heb toen een man leren kennen waar ik intens van ben gaan houden.

Nu na ruim 3 jaar zitten we in een flinke relatiecrisis.De reden is dat hij nog al raar over kan komen bij meningsverschillen en dat hij soms dingen zegt op een bepaalde toon waar ik danheel erg van schrik.
Mijn reactie is dan in mijn schulp kruipen en willen vluchten. Hij heeft steeds aangegeven dat dit zijn manier vandoen is maar dat ik het niet op mij zelf moet betrekken.

Wij hebben in de vakantie heftige ruzie gekregen en daar is hij flink tekeer gegaan naar mij toe. We hebben d
na de vakantie er over gepraat en gezegd dat we dit niet meer zo willen.
Nu hebben we sinds dien elke week om de kleinste dingetjes ruzie die behoorlijk escaleren. Zo ook dit weekend.
Ik laat het oplopen,daarben ik nu achter, ik reageer niet goed op zijn manier vandoen(ook al is hij dan fout)en dreig dan vervolgens met het stoppen van onze relatie. Dit is wat ik me de afgelopen dagen bewust van ben geworden. Het heeft er ook mee te maken dat ik de vakantie niet goed heb afgesloten en het hem echt heb vergeven zodat elk akkefietje daarna heeft kunnen oplopen.Dit hebik hem verteld.

Nu hebben we elkaar al een week niet gezien ,wel gesproken aan de telefoon en sms. Hij was toen heel emotioneel, moest huilen, zei dat hij niet gelooft dat onze relatie nog gaat werken. Dat dit niet de goede basis is. Dat we elkaar echt nogwel zien en niet met ruzie uit elkaar wil(betekent dit wel uit elkaar maar zonder ruzie?) en dat hij tijd wil voor dat hij kan bellen of langs komen. Hij heeft in een eerder gesprek toen ik hem vroeg of hij nog wel van mij hield gezegd dat hij me nog wel heel lief vindt (3x zelfs) maar dat de liefde op dat moment weg was.Nu was hij op dat moment wel heel heel erg overstuur.

Ik heb hem laten weten dat ik deze week ben gaan beseffen wat mijn reactie op hem allemaal veroorzaakt en dat ik nu pas echt bewust ben van hoe het werkt. Ook dat het aan mij ligt en niet alles naar me toe moet trekken zoals hij datook zegt. Het is iets wat voort komt vanuit mijnjeugd enik wil daar aan werken, leren omgaan met reacties /kritiek van anderen. Dat ik hoop dat hij ons nog een kans geeft en dat ik hem die tijd ook geef....

Wat ik me afvraag is; hij zegt wel dat er geen goede basis is omzo verder te gaan en niet met ruzie uit elkaar te willen en ook datwe elkaar echt nog zullen zien... betekent dit dat de deur voor hem nog niet dicht is?Hij zegt namelijk ook niet dat het over is! Twijfelt hij?Ik weet dat ik hem tijd moet geven en dat doe ik ook, ik ga niet zuren maar die onzekerheid is verschrikkelijk.