Lieve Chica,

De allerbelangrijkste vraag is: wat wil jij?
Wil je hem nog een 2e kans geven, sta je daarvoor open.
Als dat zo is, moet je er voor gaan.

Bedenk wel, dat jij nu 2e keus bent. Hij heeft een uitstapje gemaakt, wat toch niet helemaal was, wat hij zich er van voorstelde.
Vervolgens meldt hij doodleuk dat het 'uit' is, en mag jij weer op komen draven.

Erg moeilijk, en kan alleen maar zeggen, maak de juiste keuze en beslissing.
Wellicht is het raadzamer, om de afspraak een dag te verzetten, zodat je voor jezelf tijd hebt, om dingen op een rijtje te zetten.

Sterkte en hou je haaks!

Ron
x

Jeetje...

Man... en dat vraag je aan ons??? haha...

Ik zou haar met open armen verwelkomen, of niet... ik weet het niet... nee... ik weet het niet, en kan dus ook niet veel zinnigs zeggen erover...

Ik wens je succes! We zullen aan je denken!

MIKE

Every moment marked with apparations of your soul...

Thanks guys...dat had ik even nodig....wat ik wil? Ja, ik wil hem terug, maar dan niet meer onder deze "voorwaarden"...wil geen tweede keus zijn. Als hij mij terug wil, dan moet hij daarvoor gaan vechten! En hard ook...ga mijn date voor de 6de sowieso niet afzeggen. Het is beter als wij nu een tijdje ons eigen leven lijden...jezus, wat is dit moeilijk!!

Ik wou dat ik in deze situatie zat... Ik zou eens goed uitrazen tegen hem/haar. Duidelijk maken dat je geen speeltje bent. En hem/haar laten bewijzen dat ze het echt menen. Zelf heb ik al bewezen wat onze relatie voor me betekende.

Man, nu krijg ik echt wel zin om naar Sofie te bellen, verdorie!

Chica, spring niet meteen op de wagen. Maak hem duidelijk dat hij er zal moeten voor vechten. Of nee, beter nog, kom twijfelachtig over. Dan zal hij vanzelf wel het onderste uit de kan halen als hij het meent.

Ben zo blij, het is gelukt! Heb aangegeven dat ik het allemaal heel verdrietig voor hem vond, maar dat het in beginsel niets aan de situatie tussen "ons" zou wijzigen. Ben niet kwaad op hem geworden, integendeel. Was naar buiten toe ontzettend kalm (inwendig niet!!!). Hij grapte nog dat we het huis nu dus niet hoefden te verkopen. Heb letterlijk het volgende tegen hem gezegd (weet de tekst nog, omdat ik er zo ongeveer de hele zondag op heb moeten oefenen ):

"Mijn lief, het lijkt me verstandig om sowieso een tijdje apart te blijven leven. We hebben beide tijd nodig om dit te verwerken en we hebben beide tijd nodig om goed na te denken over onszelf en onze relatie. Besef goed dat, mocht je me terug willen, je heel veel moeite moet gaan doen om dat te bewerkstelligen. Je hebt mijn vertrouwen geschaad en dat vertrouwen is niet binnen een paar weken terug te winnen. Hou nog steeds zielsveel van je, maar ben niet van plan om jouw tweede keus te zijn. Daarvoor respecteer ik mijzelf veel te veel. Ik ben het waard om van te houden en ik verdien iemand die voor de volle 100% voor mij kiest. En als je echt van mij houdt, dan haal je het niet in je hoofd om mij ook maar op enige andere manier te behandelen."

Zijn enige antwoord was "ik weet het, het spijt me zo"....Had mijn tranen tot dan toe kunnen inhouden, maar dat lukte toen niet meer. We hebben samen een potje gejankt en hij is toen in stilte weggegaan. Uit zelfbescherming heb ik mijn telefoon uitgedaan. Moet nu werken, maar ben onwijs uitgeput. Ik realiseer me dat dit slechts 1 stapje in een lang proces zal gaan worden. Of we echt weer bij elkaar komen, hangt van zoveel factoren af. Moet eerlijk bekennen dat het vrijgezelle leven mij de afgelopen week ook erg is bevallen: ik was gewoonweg ingedut (stom, stom, ik weet het). De komende tijd moet ik aan mijzelf gaan werken.

Allemaal erg bedankt voor de reacties. Echt jongens, jullie hebben we weer er doorheen gesleept. Pfffffff

Ik zou zeggen, laat het gewoon maar op z'n beloop, op een gegeven moment voel je wel wat het beste is toch?
Sterkte!!
Z.