Mijn laatste blog dateert van enkele weken geleden. Het gaat nog steeds onwijs goed met me. Ben nog steeds verliefd en mijn gevoelens worden beantwoord. Sterker nog, ik begin het andere diepere gevoel, het houden van nu ook te voelen. Alle pijn, alle verdriet en alle ellende die ik afgelopen zomer heb moeten meemaken zijn als sneeuw voor de zon verdwenen. Mijn huis is bijna verkocht en ik trek binnenkort naar Amsterdam. Heb besloten dat ik ga huren i.p.v. een huis kopen. Waarom? Omdat ik in 2006 nou eens eindelijk die lange reis wil maken. Tien jaar lang heb ik 'm uitgesteld, omdat mijn ex er niets voor voelde. Hij vond het belachelijk om alles wat je hebt, zomaar 'weg te gooien' voor een reis. Guess what, mijn allerliefste lief is het niet met mijn ex eens Ook hij is bereid om zijn baan op te zeggen (vond het toch niet meer leuk), zijn huis te verhuren en samen met mij een paar maanden lang via Afrika naar Azie te trekken. We vinden dat we dat wel hebben verdiend na zoveel jaar hard werken.

Het ongelooflijke is gebeurd. Ik ben verliefd. Zo maar ineens en zo snel. Vanmorgen werd ik naast hem wakker en zei hij "ik voel vlinders, wel duizenden". Kan gewoonweg niet bevatten dat ik na dagen van verdriet, boosheid en andere negatieve gevoelens nu opeens weer met een big smile door het leven loop.

Mijn ex was net op bezoek. Na één blik had hij het door, ik hoefde niets te zeggen. Hij is met tranen in zijn ogen vertrokken. Ben niet meer boos op hem en kan alleen maar medelijden met hem hebben. Hij is mij nu echt kwijt.

Lieve allemaal,
Mijn spullen zijn gepakt, de tent ligt in de auto. Drie dagen feesten op Lowlands met vrienden. Hoop dat ik alle pijn en verdriet weer even vergeet. Hou jullie sterk.
Kus,
Chica

Zaterdag is hij bij me geweest, de hele dag. Ben geschrokken van de wallen onder zijn ogen en zijn ingevallen gezicht. Hij heeft nu definitief een punt achter de relatie met haar gezet. Vond haar te complex, labiel, vergeleek haar constant met mij. Hij werd moe van haar. Ze gaf geen energie, ze nam alleen. Hij trok het niet meer, heeft haar gevraagd hem niet meer te sms-en, mailen of te bellen. Blablabla. Zou hij haar hetzelfde verhaal vertellen?

Spijt, dat heeft hij, spijt dat hij 10 jaar heeft weggegooid for an easy f*ck. Volgens hem had hij verliefdheid verward voor g**lheid. En weer vraag ik me af of hij haar hetzelfde verhaal zal vertellen?

Het weekend komt er weer aan. Had plannen, maar heb besloten dat ik vanavond en morgen in ieder geval even alleen wil zijn. Geen zin in vrolijke feesten met innig verliefde stelletjes. Het is net alsof mijn humeur is gekoppeld aan het weer. Vanavond wat yoga oefeningen doen en het bad met gloeiend heet water laten vollopen. Kaarsjes aan. Muziek van Josh Stone, Creed, Racoon en Portishead op de achtergrond. Rosétje erbij. Vanavond is mijn verwenavond. Alhoewel, valt wel mee met mezelf verwennen: heb nog steeds geen honger, eet nog steeds slecht, rook nog steeds te veel. Mochten de tranen komen, dan laat ik ze vrij.

Vandaag gaat het wel weer. Gisteren zat ik in een dipje. Helaas heb ik nog veelvuldig contact met mijn ex, omdat we het huis nog moeten verkopen. Inmiddels heeft hij mij gevraagd of hij de auto toch kon hebben, want (ik citeer): "jij hoeft je nergens zorgen om te maken. Jij zit financieel goed en kan zo een andere auto kopen." Daarna kreeg ik een zielig verhaal te horen over hoe hij de eindjes nu aan elkaar moest knopen.

Ben ik dan niet meer dan een wandelende zak geld voor hem geweest? Iemand die voor hem bepaalde deuren opende. We hebben samen idd heel wat geld uitgegeven. Dure reizen, merkkleding, etc. En nu, nu het over is, heeft hij het niet meer over de mooie herinneringen, die we hebben gedeeld, maar over geld. Hij heeft het niet meer over in een dronken bui 's nachts aan het kanaal worstebroodjes eten. Hij heeft het niet meer over lachend door de plensregen rennen terwijl we echt ook met de auto hadden kunnen gaan. Nee, hij baalt er nu van dat hij niet meer naar Ibiza kan, dat ieder weekend stappen er nu niet meer voor hem in zit.

Alle woede en opgebouwde frustraties (lees vorige blogs) heb ik er dit weekend weer eens uitgegooid. Iets te hard gefeest: zit nu met een kater (een echte), maar ook met een big smile op mijn gezicht. Moment supreme was zaterdag tijdens de Gayparade. Sta ik in een innige omhelzing met mijn date, komt mijn ex voorbij lopen...als blikken konden doden. Verder op in de straat zag ik hem tegen een vuilnisbak aan trappen. Eat your heart out buddy...hoop dat het je net zoveel pijn doet als de pijn die je mij hebt laten voelen en die ik met vlagen nog steeds voel. Dit is wat jij hebt laten gaan. Het had gvd zo mooi kunnen zijn.