Het is uit.. Over en sluiten. Na een geweldig jaar gehad te hebben, we hadden echt zoveel plezier, maar ik werd ongeduldig en wilde weten waar ik aan toe was. We kabbelden maar voort en dat is lastig als je toch een lange afstand uit elkaar woont. We belden wel elke avond een uur voordat we gingen slapen en zagen elkaar elk weekend. Maar op de een of andere manier was dit niet genoeg meer voor mij. Dus ik heb hem gevraagd waar onze toekomst heenging. Waarop hij reageerde dat hij niet wist of hij genoeg van me hield... Dit is echt een donderslag bij heldere hemel, want ik weet hoeveel hij van me houdt, alleen heeft hij wat moeite dat onder woorden te brengen. Hij droeg me echt op handen en voeten, en ik hem. Dat hij het niet wist heeft niet lang geduurd, hij schreef me de volgende dag een brief met woorden regelrecht uit de hemel geplukt, hoeveel hij van me hield en hoe graag hij oud met me wilde worden. Dat gevoel van 'wij kunnen het' heeft hij welgeteld 4,5 dag volgehouden, met alle bijbehorende smsjes en liefdesverklaringen. Tot hij afgelopen vrijdag op de stoep stond om het uit te maken. Dit had ik nooit, maar dan ook echt nooit verwacht. Ik heb pijn en verdriet, ik vind het zo erg dat hij weg is en dat het over is. Ik mis hem vreselijk. Komende donderdag zal hij weer langs komen om alles verder uit te praten om het af te sluiten en onze spullen uit te wisselen. Ik kan het niet! Ik wil hem niet kwijt! Is er dan niets meer dat ik doen kan om te zorgen dat we elkaar weer in de armen kunnen sluiten?