Goed er is nu een week voorbij en vanaf woensdag ging het weer beter...ik at en sliep weer goed en dacht de dingen op ee n rijtje te hebben gezet...dat ik hem niet echt leuk vond,maar het gewoon niet kon uitstaan dat hij mij niet wilde...
Gisteren niks gedaan omdat ik van mezelf ook alleen moet kunnen zijn.
Ging allemaal prima totdat ik vanochtend wakker werd en zag dat hij vanochtend vroeg vrienden is geworden met een meisje en hij was wezen stappen....
Hij belt mij dus niet als hij gezopen heeft , dus ik ben niet interessant plus het feit dat hij zo laat vrienden is geworden met een meisje die hij dan wel gisteren zal hebben leren kennen...hoeft natuurlijk niks te betekenen maar toch...voel me weer afgewezen en val dus weer hard terug in de afwijzing!
Ook moet ik nu toch wel bij mezelf concluderen dat ik hem leuk vindt...pfff dat wil ik niet!!
Hij is dus niet met mij bezig en het interesseert hem niks en ik zit maar scenarios te verzinnen en mijn energie aan iemand te verspillen van wie ik weet dat het nooit wat gaat worden! Wij zitten wel in dezelfde vriendengroep en ik kan er met niemand echt over praten anders wordt het nog gecompliceerder dan het al is.
Ik vrees voor de dag dat ik hem weer zie maar tegelijkertijd vrees ik voor de dag dat hij een ander krijgt daar zal ik dan dus ook mee geconfronteerd worden....get outta my head please!
Als er toch een god bestond waarom doet hij me dit dan aan...
Voel me echt ff heel ellendig op het moment