Ik schreef het gisteren al even in een reactie op mijn blog: ik heb het gedaan!

Ik heb steeds tegen het Grote Laatste Bericht aangeleund, wel sturen of niet...intussen stuurde ik nu en dan iets liefs of luchtigs, één keer per week / 2 weken ofzo...tuurlijk, wat ik ook zeg om mezelf te verdedigen, het was natuurlijk ook om een reactie te krijgen…

Eergisteren stuurde ik een groter bericht, niet om een reactie te krijgen, wel lief bedoeld. Het ging over iets waar ze erg mee had gezeten tijdens onze relatie. Ik wilde daar iets goeds over zeggen.

Ja, ik hoor de helft van jullie denken: "Dat zal wel, Contactzoeker!" Want veel van ons hebben een dubbele agenda, nietwaar? . Klopt wel, i kook. Maar deze, wel, deze kwam echt uit het hart.

En ik kreeg een klap op m'n kop: ze reageerde hard en duidelijk. Het was niet lief, er was geen genegenheid, maar ik begrijp het ook wel, van haar kant gekeken was er weer een bericht. Hoe dan ook, als ik niet doorgezet had had ik mijzelf ook niet serieus genomen.

Had het wel leuker gevonden als ze mij ook begreep, maar ja.

Hoe dan ook!

Eerst liep ik een uur ofzo te ijsberen en te praten en denken...en toen had ik er genoeg van, "Dit ga ik weer het hele weekend en de hele week doen!", dacht ik, en werd moe bij het idee.

En toen deed ik het, 2 dingen:

1) Terwijl ik tromgeroffel hoorde, trompetten in de verte, de slingers door het uitzinnige publiek over mijn brede schouders gedrapeerd werden, mensen van over de hele wereld geschenken kwamen brengen, ik ineens wist hoe je de tango moet dansen...liep ik naar mijn laptop, startte FB op, ging naar de vriendenlijst...en sloot één FB-vriendschap af....heel snel, heel effectief...

2) En toen, terwijl ik haar mail nog eens las, en een stuk of 6 punten zag waar ik graag op wilde reageren, waar ik op moest reageren, moest (voor haar, mij, ons, de wereldvrede), waarvan ik dacht dat als ik niet zou reageren, ik het nooit meer los zou kunnen laten.....
....terwijl ik dat las hoorde ik de trom in de verte, de opzwepende gitaren erachteraan, de wild heupschuddende dansers en danseressen die me toeriepen naar buiten te komen en te dansen, drinken, eten en gelukkig te zijn (en eindelijk eens dat leuke franse meisje mee uit te vragen die hier ergens op kantoor werkt)....
….en ik stuurde de email, het Langverwachte Laatste Bericht, waar ik het altijd, hier ook, over heb...het Bericht dat alles verklaart, het Bericht dat alles zal oplossen, dat haar helder inzicht geeft, dat ze dan meteen naar mij terugkomt en we voor altijd samen zullen zijn...ik stuurde eindelijk die email, en dit stond er:

Hallo (...),
Goed, dat is duidelijk.
(...)

Geen 4 A-4tjes, de kortste email die ik ooit verzonden heb.

“Goed, dat is duidelijk.”

Ahhhh…….