Op de valreep toch nog een blog om 2012 af te sluiten. De hele week worstel ik al in mijn achterhoofd welke insteek te nemen in dit blog. Wat wil ik kwijt erover, en ga ik schrijven over het feit dat ik net voor de Kerst van mijn beste vrouwelijke vriend te horen krijg dat zij nog gevoelens van "houden van" voor mij heeft. Of dat, zoals nu blijkt, het toch altijd aanwezige sluimerende vuurtje bij haar weer opgelaaid is. Besluiten over hoe verder zijn inmiddels na goede,intensieve en emotionele gesprekken voor beiden genomen. Vraag voor mijzelf was alleen hoe ik dit gevoelsmatig kon plaatsen, en hoe ik dit aan een groter verband kon koppelen aan het proces waar ik het afgelopen jaar door heen ben gegaan. Want voor mij zijn gebeurtenissen altijd een onderdeel van een groter geheel, zit er altijd een verband.
Nadenken over hoe dit te beschrijven in een blog helpt mij altijd om de puzzel stukjes in elkaar te laten vallen. Om het groter verband helder te krijgen. En het groter verband is voor mij, in 2012, het thema "loslaten" geweest. Of het leren daarvan, en er mee leren omgaan.
Iets of iemand loslaten, of geconfronteerd worden met het willen/moeten daarvan, roept meestal een innerlijke worsteling op. Veroorzaakt meestal een kloof tussen gevoel en verstand. Waarin we het verstand inschakelen en allemaal redenen zoeken, en denken te vinden, dat het goed is zoals het is. En je gevoel je vervolgens een flinke trap onder je %#% geeft, en iedere keer weer terug werpt. En de een gaat daar anders mee om dan de ander.
Voor mij, ..... a.k.a Torn, blijkt dat dus loslaten te zijn. Terugkijkend op 2012 heb ik aardig wat dingen los moeten laten. In kaart brengend zijn het er,voor mij, nogal wat geweest. En valt de recent ontvangen berichtgeving ineens als een ongewenst kaartje nog even op de deurmat. Shit, kroop ik net uit mijn LDVD-cocon heb ik dit op de valreep nog. En ik heb al zoveel losgelaten dit jaar.
- Mijn kind is dit jaar zelfstandig gaan wonen. Mooi als je kind zo ambitieus is, maar had die carrière move nou echt
zover bij paps vandaan moeten plaats vinden ?
- Uiteraard verandert daardoor iets tussen de relatie tussen zijn moeder en mijzelf. Er hoeft niet meer overlegd
te worden met moeders over het welzijn van ons kind. Een band die meer dan de helft van mijn leven heeft
bestaan komt op verdere afstand te staan.
- Een relatie waarvan ik dacht dat het goed zat kwam ten einde. Dromen en vooruitzichten die ik eerder in relaties
niet durfde of nog niet kon toelaten kwamen ten einde.
- Aan een, voor mij, goede afsluiting hiervan is het nooit gekomen. Uiteindelijk heb je daar 2 partijen voor nodig die
daaraan behoefte hebben en emotioneel en communicatief toe in staat zijn.
- Een voor mij belangrijke en zinvolle studie heb ik i.v.m. LDVD los moeten laten. Het proces waar ik op dat moment
inzat kostte mij dermate veel energie, en had op dat moment voor mij de prioriteit. Wetende dat het voor mij op de
langere duur belangrijker was als mens en groei, dan een studie die ik op een ander moment alsnog kan
oppakken.
En nu op de valreep "haar" kwijt. Zij met wie ik de de afgelopen 7 jaar zoveel gedeeld heb. Die mij eigenlijk kent zoals niemand mij kent. Waar ik al mijn kwetsbaarheden bij neer durfde te leggen, en wederzijds. Degene die dwars door mij heen prikt. Die achter die rap gebekte inzichtelijke persoonlijkheid ook de kwetsbare mens zag, en daar dwars door heen prikte. En mij bewust ervan maakte dat het een kwaliteit is en geen zwakte. De enige die mocht, en kon zien hoe kapot ik was van de breuk van mijn laatste relatie. De verbijstering en ongeloof in mijn ogen kon zien over het verloop ervan. Degene die mij heeft geholpen het in balans te trekken, en het verwoorde als mijn karma, een levenservaring om eens aan the " other side" van de lijn te staan. Te ervaren hoe het is om zelf een gebroken hart te hebben. Dat wat ik anderen, inclusief haarzelf, zou hebben "aangedaan". Mij heeft geholpen in te zien dat de breuk van mijn laatste relatie geen kras op mijn ziel zou zijn, maar meer de ervaring van een man die met zijn edele edelen op de stang van zijn fiets valt. Op verdere momenten in zijn leven daaraan terug zal denken met een glimlach, met de gedachte dat het gevoel wat er was het gevoel was wat dat er op dat moment moest zijn, maar wel met even dat jeukende gevoel in de onderbuik. En de enige die echt heeft kunnen aanschouwen hoe ik uit die put ben gekropen en heel langzaam weer de twinkeling, volgens haar, weer in mijn ogen terug kreeg die bij mij hoort. Mijn ultieme en perfecte spiegel.
De vrouw waarmee ik een relatie heb gehad. Waarmee ik 2 jaar een relatie heb gehad, maar onze te verschillende karakters en manier van in het leven staan, bij haar een onzekerheid creëerde waar wij beiden last van hadden. Er sindsdien altijd een afstand en nabijheid is geweest. Wij elkaar altijd wel ergens op cruciale momenten elkaar weer tegen kwamen als er afstand was geweest. Alsof het zo moest zijn stond ik op een nacht naast haar voor het stoplicht. Toen zij onderweg was, alleen, naar het politiebureau omdat haar dochter het ergste was overkomen wat een kind en ouder kan overkomen. Een, in mijn ogen fantastische moeder, krachtige en sterke vrouw op dat moment gebroken. En ik, haar en haar kinderen dat niet alleen kon en wilde laten doormaken. En de keuze maakte er voor ze te willen zijn en moeten zijn. Ik haar altijd gekscherend de bijnaam "Florence Nightingale" gaf. Vanwege de heilzame werking en genezende kracht die zij heeft op vrienden, omgeving en beroepsmatig. Een geweldige moeder voor haar kinderen, vriendin om te hebben, en op professioneel gebied fantastisch als collega.
Helaas is het vlammetje van houden van weer bij haar gaan wakkeren, en zijn die gevoelens bij mij niet wederzijds. Ik hou van haar, zielsveel, maar als vriendin. Platonisch. Het gevoel van houden van op relationeel level zal bij mij nooit meer terug keren voor haar. Pijnlijk voor haar, en voor mij. En net nu die ene man in beeld komt die zo goed voor haar zou kunnen zijn. Die perfect bij haar past, en haar alles kan bieden wat ik niet zou kunnen.....maar zij de boot afhoudt.
Wat kan ik anders doen dan deze dierbare vriendschap los te laten en haar het geluk en liefde te gunnen waar zij in mijn ogen recht op heeft. Dat te ervaren wat ik haar niet kan geven. En ik weet dat onze band haar daarvan weerhoudt. Het laatste stuk restje loslaten met 2013, voelt het als de laatste test. En hell, het doet net zoveel pijn als LDVD. Wetende dat zij even af en toe even spiekt hier wat ik onder de naam Torn uitvoer, sluit ik dit blog bij hoge uitzondering af met een clip.
Iedereen die ik heb losgelaten in het afgelopen jaar, of ik het wilde of niet, wens ik een liefde en succesvol jaar en leven toe. En dat je op je pad mag vinden wat je nodig hebt. Go your own way, zoals ik dat doe.
* Torn haast zich om zijn kleren te strijken, en zich op het nieuwe jaar te gaan storten*
Lieve Torn
Wat een prachtig blog weer, mooi om te lezen hoe jij het ervaart en hoe je de lessen die er gaandeweg langs komen oppikt en benut.
Ik hoop dat dit blog je richting afsluiting kan brengen. Alhoewel ik bang ben dat de laatste afsluiting toch weer 1 zal zijn die nog wat weken/maanden zal duren.
Zo'n intense prachtige vriendschap verliezen is net als LDVD, ik weet er alles van.
Bijzonder is het dat je het haar gunt en er voor kiest de vriendschap te verbreken. Het is in zo'n geval de enige optie.
Ze heeft je mooie wijze lessen mee gegeven, je een kijk op het LDVD proces gegeven, waar je anders misschien niet tegenop gelopen was. Dat is een cadeautje die je nog bij je mag dragen. Heel jammer dat het gevoel voor haar niet wederzijds is, maar aan gevoel valt nu eenmaal niks te veranderen.
Wat een jaar heb jij achter de rug, ik hoop dat je in het jaar 2013 alleen dit laatste stuk nog kan afsluiten en dat er daarna mooie deuren voor je open gaan. Sowieso je studie weer oppakken, daar zal in 2013 vast weer ruimte voor komen.
Probeer te genieten vanavond, morgen weer genoeg tijd voor alle LDVD perikelen.
Veel liefs, Binas.
@torn
heel veel sterkte in 2013 !
het verhaal van je vriendin dat zij nog gevoelens had, het is zo treffend omdat ik dat al een tijdje vermoedde, op basis van wat er tussen de regels her en der in je blogs stond.
verschrikkelijk te moeten lezen wat haar en haar dochter is overkomen.
jammer dat je de gevoelens voor haar niet wederzijds kan maken ook.
nou ja, jouw wegen zijn jouw wegen, jij moet de weg gaan die jij gaat
ik wens je er alle succes en geluk bij !
Groetjes
bjm
@BJM: Gevoel maken.
Bedankt voor je medeleven.
Ik raak dan toch weer even nieuwsgierig waar je vermoedens m.b.t. haar gevoelens op gebaseerd zijn. Ik heb haar maar een keer eerder namelijk benoemd in mijn blog: Maakt LDVD egoïstisch ? Verklaring daarover van jouw kant zou mooi zijn, mits het natuurlijk geen pagina's lang verhaal gaat worden.
Gevoelens wederzijds maken, is iets waar ik niet in geloof. Dat is er of is er niet. Uiteraard kan gevoel wel ontstaan voor iemand tijdens verloop van omgang. Maar is niet iets wat je in mijn ogen kan creëren, en afdwingen bij jezelf of bij een ander. Heb ook een beetje het idee dat daar een denkfout bij je zit. Kom ik toch uit op het stuk acceptatie waar je voor jezelf niet aan wil in je eigen situatie.
Maar mij ander invalshoeken proberen te geven mag altijd. Wel graag op basis dan van langdurig bewezen levenservaringen van anderen of psychologische onderbouwde en geaccepteerde theorieën. Verwijzingen naar informatie naar sites als bijvoorbeeld Anna Klijn, daar kan ik echt helemaal niets mee.
Ja,......mijn wegen zijn mijn wegen. En ik "move" soms in "mysterious way's".
Torn, wat een prachtige blog.
Torn, wat een prachtige blog. Ik ben er helemaal stil van....
Niets slaat zo in als
Niets slaat zo in als loslaten. Naarmate we ouder worden realiseren we ons steeds meer dat alles een kringloop heeft. Ik probeer ook tr vertrouwen. Eens en de meer omdat ik vaak het gevoel heb dat we toch wel verbonden blijven, ook wanneer we loslaten. Dat het allemaal een spinneweb is waar we met lijntjes aan elkaar zitten en heel soms herkennen we dat, al gaan we meestal blind door het leven. En ik geloof heilig dat als er een deur sluit er een andere opent. We zien dingen vaak ook als zo definitief en dat hoeft helemaal niet zo te zijn. Over een paar jaar kan je situatie er weer heel anders uit zien. Gelukkig nieuwjaar Torn, dat 2013 maar een jaar van nieuwe deuren mag worden!
@Binas, Moerbei & Waterman: Thnx
Bedankt voor de reactie Binas, Waterman en Moerbei.
Het is/was een bijzondere band en vriendschap. Zeker voor twee mensen die eerder een relatie met elkaar gehad hebben.
Loslaten blijft een kunst om mee om te gaan. Ik heb zelf het gevoel dat die direct verbonden zit aan de acceptatie van dat dingen gaan, en lopen zoals ze moeten lopen. Die twee zitten, zoals ik het zie, direct als een Ying en Yang aan elkaar verbonden. En hoewel dit een moeilijke keuze is voor beiden, scheelt het enorm als je daar open communicatie met elkaar over kan voeren. En er veiligheid en respect voor elkaars gevoel is. Zonder dat de een zich daarin afgewezen voelt door de ander.Dat maakt loslaten en acceptatie een stuk draaglijker,.... voor beiden. Heb ik het gevoel.
En uiteraard ben ik als nieuwsgierig, en onderzoekend mens ook benieuwd welke deuren zich zullen gaan openen voor mij het aankomende jaar. En welke ik zelf zal gaan openen.
Torn.....
To let it go....
Nog nooit in mijn leven zoveel nagedacht over dit thema als ik het afgelopen jaar.
Net als bij jou Torn moest en moet ik mensen loslaten ...
Allereerst mijn grote liefde...na een dik jaar vol twijfel en hoop weet ik nu dat er daar maar 1 deur zit en die zit op slot.
Hoeveel sleutels ik ook heb geprobeerd...die deur blijft dicht.
Was wellicht ook eigenlijk mijn ontsnappingsroute voor een gelukkiger leven.
Tenminste dat dacht ik wel steeds...
Ik zag alleen die deur maar en geen enkele andere meer.
Toch blijkt er nog een deur te zitten...die deur is de Jeannette route..
Die gaat wel open maar ik zie grote beren op die weg nog...
In de zin van...ga ik alleen verder of blijf ik toch voor deze enigszins veilige deur staan twijfelen de rest van mijn leven...
Met andere woorden blijf ik in een liefdeloos huwelijk uit veiligheid....of kies ik ervoor om alle beren te trotseren en misschien wel echt gelukkig te worden...door echt alleen verder te gaan?
Dit wordt het volgende loslaten dan....en ga ik dat ook redden?
Heel eerlijk?
Ik weet het niet...ben gewoon nog niet dapper genoeg om door deze deur te stappen denk ik.......
@Jeannette: Beren op de weg
Ja loslaten en acceptatie blijven ingewikkelde emoties oproepen. Jammer dat er zo weinig aandacht aan wordt besteed op het forum, want het blijft een "hot" topic wat in ieder verhaal weer terug komt. En dan met name acceptatie, iets waarvan ik denk dat aan de worsteling daarmee, andere oorzaken een rol spelen in de onderlaag.
Dat koppel ik ook aan dat je aangeeft dat je meerdere sleutels hebt geprobeerd om de deur naar je grote liefde te openen. Ik geloof daar zelf niet zo in. Als een deur niet opengaat of wil, is het voor jou niet de juiste deur.En zeker niet als het een deur naar een ander is. Toch zijn wij geneigd die deur te willen blijven openen en daarvoor alles in het werk stellen. Daarvoor keihard aan het werk zijn, en totaal voorbijgaan aan onszelf, en die deur potdicht blijft. Want achter die deur ligt het grote geluk. Gewoon niet willen accepteren dat het niet meer moest zijn dan het is geweest.
Raar mechanisme, dat wij er meestal voor kiezen rond te blijven dwalen in de donkere kamer van LDVD en gemis, dan daadwerkelijk op zoek te gaan naar die deur waarachter de oorzaak ligt dat wij willen blijven ronddwalen.
Gelukkig ben je nu tot de ontdekking gekomen dat er maar een deur belangrijk is om te vinden....... die naar je ware zelf. En als je die vindt dat je dan niet afhankelijk bent in je geluk van een ander. En die verantwoordelijkheid, en ook controle, daarover nooit in de handen van iemand kan en mag leggen.
De keuze om of voor een, zoals jij het ervaart, liefdeloos huwelijk te kiezen of een nieuwe weg alleen in te slaan blijven moeilijke keuzes. Ik ben al snel geneigd, vanuit ervaring te roepen dat twijfel begin van het einde is. Dat is een weg die je samen met je huidige partner zal gaan bewandelen, wat de uitkomst ook is. Misschien heb je iets aan het blog van maatjemaatje (zeker even lezen) en de reacties. Ik vraag mijzelf altijd af hoe gelukkig mensen, en direct betrokkenen zijn, echt zijn die uit veiligheid in huwelijk blijven. Zonder daar verder samen aan te gaan werken, wat de uitkomst ook is.
En die angsten die, jij omschrijft als beren, horen erbij als je uit je comfortzone gaat/wil stappen. Ook al ben je nu op dit moment niet gelukkig in je huwelijk, het is wel alles waar je leven omheen gebouwd is. Wat je al jaren gewend bent en vertrouwd is, en geen idee hebt hoe je leven er uit zal gaan zien als je eruit stapt. En is het mechanisme bij de meeste om bij voorbaat al zoveel angsten en beren te gaan zien, of te creëren om toch maar die stap niet te gaan wagen. Alsnog met minder genoegen te nemen in het leven. En de kinderen, het huis, wat de omgeving ervan denkt, en de financiën worden aangehaald als reden om de keuze niet te hoeven maken. Daarmee de kans op persoonlijke groei en ontwikkeling laten liggend.
Je kan die beren ook gaan omhelzen, i.p.v. ervoor weg te rennen. En te gaan ervaren dat ze niet zo eng zijn.
Pak alvast die kleinste beer op,......je schrijf beer.
Re:
Complimenten.....
Er schuilen vele dilemma's in jouw verhaal...
Alleen het "loslaten" heb ik moeite mee... waarom doe je dat?
@pither: Moi ??
dag mrpither, was de vraag aan Jeannette gericht of aan moi ?
Re:
Volgens mij is de vormgever van de site aan vervanging toe....
Natuurlijk a toi monsieur Torn
@mrpither: Slot
Aaaah, aber naturlich Herr mrpither.
Goede vraag.
Wat kan je in zo'n situatie anders als gevoelens niet gelijkwaardig zijn ? Als de een gevoelens heeft die niet gedeeld worden door de ander, op dat level, en zichzelf daardoor op "slot" zet ?
Naast alle andere dilemma's die het voor beiden naar jezelf, maar ook naar de ander heeft.
Re:
Je zult eerst moeten vaststellen of je de vriendschap wilt behouden..
Het loslaten kan bij haar overkomen als "laten barsten"
@Mrpither: Re
Het "loslaten" is iets waarvan wij beiden tot de conclusie kwamen dat er geen andere mogelijkheid in was dan
deze keuze te maken. Van het gevoel dat de een de ander hierin zou laten barsten is bij beiden totaal geen sprake. Wat voor een groot deel te maken heeft met de open en eerlijk gespreksvoering die wij hier over hebben kunnen hebben, en eigenlijk over alles. Iets wat wij, en ook anderen, altijd als een bijzonder en waardevol iets in deze vriendschap beschouwen/den.
Persoonlijk zou het toch proberen "vast" te houden hieraan mij ook een egoïstisch gevoel geven.
*Torn denkt: die pither is goed. Ga door met doorvragen a.u.b.*
Mrpither
Was de vraag voor mij? Want dan begrijp ik hem niet echt denk ik...
@torn
hee Torn,
wat een mooie blog. En ook voor jou een heftig 2012. Maar loslaten is moeilijk en soms toch nodig.
Doet me denken aan een gedichtje van Lowieke:
Loslaten
Als ik los laat
dein ik
de andere kant
dan mijn leven gaat
als ik los laat
dein ik goed
zee weer blauw
eb weer vloed
En om een beetje in de sfeer te blijven..Leonard Cohen..
@Blauwezon; Thnx
Thnx voor je reactie.
2012 lijkt voor een heleboel mensen een enerverend jaar te zijn geweest.
Het lijkt mij een fantastisch vooruitzicht om eens wat meer te kunnen deinen in 2013, beetje kabbelen.
Ik hou van in beweging zijn in en met mijzelf, maar een jaartje even wat minder "stormy weather" zou zeer welkom zijn.
Mooie tekst van Leonard Cohen. Lekker op de achtergrond, wijntje, goed boek, openhaard aan. Perfecte randvoorwaarden om in chill-modus te raken.
A man has to go his own way..
He Torn,
Hoe herkenbaar.. altijd ben jij degene die loslaat en dan niet omziet en nu gebeurt het jezelf..
[i]De narcistische krenking[/i]noemt mijn peut dat, niet alleen verdriet en eenzaamheid spelen een rol ook het feit dat jezelf afgewezen en gekwetst bent. Op ldvd zijn opvallend veel mensen die afgewezen zijn, weinig die zelf loslaten he.
Ga niet in op een liefde die je niet 100% beantwoorden kunt, dat gaat uiteindelijk alleen maar leiden tot meer narigheid en pijn. Of, is het inmiddels alweer gebeurd.., zoals bij mij? Dan zal je ervoor moeten gaan! Succes, Jorrit