Het is juni 2007,een mooie zonnige dag.
Ben niet iemand die veel op stap gaat maar als de zon schijnt ben ik graag buiten. Ik loop naar het park,daar zijn wat activiteiten. Kom wat oude bekenden tegen en raak aan de praat. Raak in gesprek over van alles en nog wat en kom zo op het onderwerp liefde/relatie.
Zelf op dat moment ruim 4 jaar vrijgezel na een relatie van bijna 10 jaar. Na een paar uurtjes ga ik weer richting huis,maak wat te eten en plof op de bank. De telefoon gaat,een kennis,of ik zin heb om vanavond nog even mee naar het park te gaan. Gezellig,heb toch niets te doen.
In het park afgesproken,wat rond gelopen en wat te drinken genomen. Zie ik ineens vanuit mijn ooghoek een jongen (man) staan.
Kreeg er een warm gevoel bij. Was nog druk in gesprek met die kennis maar op de een of andere manier ging mijn aandacht uit naar die jongen. Ik haal nog wat te drinken voor ons en loop langs die jongen,kijk hem wat verlegen aan,hij glimlachte naar me en ik glimlachte voorzichtig terug. Met de drankjes loop ik terug naar die kennis.Kletsen nog wat en drinken onze drankjes op. Weer zie ik die jongen staan. Kennisje zegt wat ben je afwezig dus ik vertel over die jongen. Ze verbaasde zich omdat ik eigenlijk weinig oog heb voor mensen (mannen). We liepen richting uitgang van het park,hij stond samen met een andere jongen bij de uitgang. Die kennis spreekt beide heren aan en zo raken we in gesprek.Het gesprek heeft minimaal een half uur geduurd en dat is bijzonder,ben niet zo'n prater.
Die andere jongen is geinteresseerd in mijn kennis en ze wisselen telefoonnummers uit. Paar dagen later belt ze me op,ze heeft een afspraakje met hem of ik het erg vind om op haar dochtertje te passen.
Uiteraard geen probleem.
Na haar afspraakje was ze helemaal in love en hij ook.Het gaat erg goed tussen die twee en ze zien elkaar bijna dagelijks.
Na een week of zes belt ze me op of ze mijn telefoonnummer aan G mag geven. Dus ik zei ja natuurlijk! Nog geen uur later stuurde hij me een smsje. Ik smste terug,het klikte via de sms. Na een dag of 4 smsen hebben we met elkaar gebeld,dat werd een uren lang telefoongesprek. Tijd om af te spreken dus. Wij afgesproken. Dat was vuurwerk!! Helemaal verliefd,echt super. De week daarop zagen we elkaar geregeld en nog een week later was hij kind aan huis. Hij at mee,douchte hier en bleef slapen. Was zo ontzettend gelukkig,het leek wel een sprookje.
Op woensdagavond liggen we in bed en zegt hij uit het niets,ik ga naar huis. Ik begreep het niet en vroeg waarom. Hij zei omdat we niet samen verder gaan. Ik kon het niet geloven en vroeg hem waarom. Hij zei ik mis iets in onze relatie. Hij is die nacht nog gebleven. Ik heb de hele nacht liggen nadenken wat er mis was en kon echt niets bedenken. Donderdagochtend nam hij afscheid,hij was net weg en mijn wereld stortte in,huilde als een klein kind. Donderdag hele dag van slag geweest. Donderdagavond belde hij omdat er nog spullen van hem hier lagen. Vrijdag heeft hij zijn spullen opgehaald en volgde er weer een dramatisch afscheid. Vrijdag op zaterdagnacht om half 4 stond hij op de stoep met iets teveel alcohol achter zijn kiezen. Heb hem binnen gelaten,heb die nacht weer in zijn armen geslapen. Zaterdagochtend nam hij weer afscheid deze keer definitief. Ik weer helemaal in tranen. Hele zaterdag gehuild. Zaterdag op zondagnacht om half 3 stond hij voor mijn deur,deze keer nuchter maar in tranen. Hij wist het niet meer,heb hem weer binnen gelaten en heb die nacht weer in zijn armen door gebracht. Zondagochtend nam hij weer afscheid van me. Heb heel de zondag gehuild en niets meer van hem vernomen. Zondagavond om 22.30 stond hij weer voor de deur,deze keer om goed afscheid te nemen zodat we beide verder kunnen met ons leven. Hij zei laat me los en pak je leven op,ga niet op me zitten wachten,de kans dat ik bij je terug kom is gering. Hij is om 23.30 vertrokken. heb de hele nacht liggen huilen.
Maandagochtend kreeg ik een sms van hem met de tekst gaat het wel goed met je,ik maak me zorgen. heb hem gebeld en hebben 20 minuten aan de telefoon gehangen. Dit was het laatste contact zei hij. Dinsdagochtend een smsje dat hij bedenktijd nodig heeft,of ik hem die kan geven.Heb ik hem dus gegeven,twee weken. Dinsdagmiddag smsje dat hij niet weet of twee weken voldoende was. Na heel wat heen en weer gesms heb ik hem tot de feestdagen gegeven. Dinsdagavond weer sms dat het geen zin heeft om te wachten op hem en dat ik hem los moet laten. Weer een hele reeks smsjes over en weer gestuurd. Ik ging kapot aan die onzekerheid,leefde tussen hoop en wanhoop. Heb dinsdagavond besloten dat ik er definitief een punt achter zet omdat ik kapot ga aan wel/niet/wel/niet. Ik kan niet tegen die onzekerheid!
Woensdagochtend een sms,woensdagmiddag een sms,woensdagmiddag nog een sms. Heb niet gereageerd,dat kostte me heel veel moeite. Woensdagavond een sms dat hij zich vreselijk zorgen maakt. Wederom niet gereageerd. Woendagavond laat gaat de telefoon. Hij belde me wat er aan de hand was en waarom ik niet op zijn smsjes reageerde. heb gezegd dat ik hem los probeerde te laten.Hij zei ok maar wil je één ding voor me doen. Ik vroeg hem wat? Hij zei af en toe eens laten weten hoe het met je gaat per sms.
Ik zei dat heeft toch geen zin,hij zei ik zal er niet op reageren maar dan weet ik een beetje hoe het met je gaat.
Hij zei ook dat hij verder geen contact meer met me zou zoeken,het beter was om elkaar niet meer te zien en te horen.Het was nu definief over en uit.
Heb hem vanmorgen een sms gestuurd dat ik ben ingestort,ben niet eens in staat om te werken. Hij smste terug: Schiet niet op schat,hoop dat het gauw beter met je gaat.x
Daarna niets meer vernomen. heb nog steeds de hoop dat het goed kan komen,hij geeft tenslotte om me maar heb ook het gevoel dat ik hem langzaam aan het verliezen ben.
Hij is de man me wie ik samen oud dacht te worden.
Kan iemand mij vertellen wat ik moet doen of niet moet doen.

Liefs,

Grace