De positieve kijk op ldvd is inderdaad dat met elke dag die voorbij gaat, je een dag dichter bij het glorieuze moment komt waarin je eindelijk kunt zeggen: ik heb het nu allemaal achter me gelaten.
Het werken aan jezelf, daar ben ik ook mee bezig. Dat gaat ook wel goed, mits ik bij die activiteiten geen onderdelen nodig heb die niet beschikbaar zijn omdat ze nog bezig zijn met mijn ex. Halters tillen in de sportschool lukt wel, maar studeren wordt toch al een lastiger verhaal, zeker als het weer even wat minder gaat. Mijn hoofd wordt dan continu bezet gehouden door mijn ex. Het probleem bij mij is ook niet dat ik te weinig om handen heb, het gaat erom of ik er wel toe in staat ben. Hopelijk gunt ze me op sommige momenten ook even rust en is ze bereid om de zetel, die ze in mijn hoofd bekleedt, zo af en toe ook eens te verlaten. Als het even kan steeds wat vaker. En je hebt gelijk, geforceerd gelukkig proberen te worden werkt toch niet. De tijd zal zijn werk moeten doen.

Hey Unremedied,

Mooi beschreven wat ik ook voel en denk. Die gevangenis is er idd en de tijd die je spendeert, mja helemaal ik.
Hopelijk gaat alles snel wat beter, maar we moeten er echter door.

Sterkte,

Speler

Life is what you make of it...or not!
Don't let my nick fool you.
Don't be a rabbit, let the hunters see what you think of them!

Vannacht was ze daar weer, aan het spoken in mijn dromen. Op momenten dat je het niet echt meer verwacht, gebeurt dat dan toch ineens weer. Me met rust laten op momenten dat ik de minste weerstand heb, behoort kennelijk nog niet tot de mogelijkheden. Het doet me denken aan het nummer 'Sleepwalker' van Nightwish:

"A place between sleep and awake

End of innocence, unending masquerade

That's where I'll wait for you

Sleepwalker seducing me

I dare to enter your ecstacy

Lay yourself now down to sleep

In my dreams you're mine to keep"

Ooit heb ik dat nummer voor haar op een CD gebrand, in betere tijden, toen ze een poos naar het buitenland zou vertrekken. Toen was het wel toepasselijk, aangezien het fijn was om over haar te dromen. Dan word je niet met zo'n kater wakker, kun je elkaar de volgende dag spreken en over je droom vertellen. Nu is het betekenisloos en zorgt het wel voor een kater. Een pijnlijke beroering uit het verleden, die ervoor zorgt dat de gevoeligheid die voor die tijd misschien wat verzacht was, weer van zich doet spreken.

Die droom... Wat een stomme droom was het ook. Kan ik daar nou niet gewoon mee ophouden? De situatie tussen haar en mij was niet echt ontspannen - de situatie waar we nu in zitten leefde ook in die droom. Maar toch voelde het fijn en vertrouwd, ergens. Er was een soort van feestje en ze had de hele avond met iemand zitten praten. Ik heb zelf vervolgens met die iemand gepraat, in de hoop meer te weten te komen over haar gevoelens en gedachten. Echt een helder resultaat was er niet, behalve dan dat duidelijk was dat het voor haar ook allemaal erg gevoelig lag en dat het elkaar missen nog immer wederzijds was. Het had nog een toekomst, ofzo.

Zucht. Het is vervelend als je geest weer een loopje met je neemt. Gelukkig kun je op het weer nog bouwen - dat past zich nog immer aan aan mijn gemoed. Bedankt voor deze grauwigheid en regen.

Ik denk dat zoals altijd de waarheid wel weer in het midden zal liggen. Je moet idd niet gaan rebounden enz. Je moet de strijd met jezelf aan gaan. Wie ben ik, wat wil ik enz. Het is belangrijk hierbij wel dicht bij jezelf te blijven. Tijd speelt zeker een rol maar als je gaat zitten afwachten tot de tijd zijn werk heeft gedaan kan het wel lang duren denk ik. Mensen vragen wel eens aan mij, wat moet ik dan doen. Dat is moeilijk uit te leggen omdat het niet tastbaar is. De strijd met jezelf aangaan. Het klinkt leuk maar wat moet je ermee. Eigenlijk gaat het er vooral om dat je uit je slachtofferrol (gevangene) kruipt en weer dirigent van je eigen leven wordt. Een leven dat het waard is om geleefd te worden. Binnen een relatie hou je veel rekening met een ander en een ander vangt een deel van jouw tekortkomingen op. Accepteer die tekortkomingen niet langer. Doe er wat aan en als je wat succes hierin boekt, kan je weer trots op jezelf zijn. Dan krijg je een beter gevoel over jezelf en kan je alles beter aan. Ik blijf er dus bij dat je niet moedeloos in die gevangenis moet blijven zitten, maar geef unremied wel gelijk in het feit dat je heel bewust moet zijn, dat je niet vlucht van de gevangenis maar dat je hem met muren en al sloopt. Ik wens iedereen veel sterkte met deze strijd en ik hoop dat er mensen zijn die iets hebben aan mijn visie.

Roberto

Het lijkt me normaal dat je uit wil breken. Heb ik ook gehad. Ik ben eigenlijk vrij rustig van aard, maar man ... toen het net uit was... Kroeg in. Drinken. De hele tijd weg. Overal achteraan hollen. En lekker dat dat dan is. Moet gewoon even, je moet ook even alles eruit gooien. Hoe je dat doet is voor iedereen anders, maar voor mij werkte dat heel goed. Die andere kant komt vanzelf wel weer terug. En ook dat moet je gewoon toelaten en over je heen laten komen. Het is alleen shit dat veel mensen niet begrijpen dat je gevoelens lang aanhouden, als je je ogenschijnlijk heel goed staande weet te houden.

The Shawshank Redemption met Tim Robbins en Morgan Freeman is de film waaraan ik na het lezen van dit topic moest denken. Wie hem gezien heeft (kan me haast niet voorstellen wie niet) weet wel waar ik het over heb.

Onschuldig tot levenslang veroordeeld worden. Door het stof gaan en letterlijk lijden. Binnen de muren afleiding zoeken, nieuwe vriendschappen opbouwen, mensen helpen en ondertussen met een heel sneaky plan bezig zijn om uit te breken! Het heeft heel lang geduurd, maar uiteindelijk is het gelukt en dat geldt ook voor jou Unremedied! Beetje een spoiler dit, maar goed... ik denk dat praktisch iedereen die film weleens gezien heeft.

Het is zo makkelijk om bij de pakken neer te gaan zitten. Dat heb ik aan mezelf gemerkt. De eenzame momenten thuis. Het huis waarin we ooit samenwoonden. Soms betrap ik mezelf erop dat ik weer terugval in het mezelf zielig voelen. Ik ben niet zielig, in tegendeel. Op dat soort momenten ga ik dan ook ff de deur uit of ga ik binnenshuis iets nuttigs doen. Kijk ook gewoon eens naar wat je wel hebt ipv wat je niet hebt.

Ook ik heb in mijn gevangenschap veel afleiding gezocht. Veel nieuwe contact opgedaan. Ik ben er nog niet helemaal, ik moet nog over dat laaste hek rond de gevangenis zien te komen, maar dat is een eitje vergeleken bij die dikke muren. Nu maar hopen dat ik niet gegrepen wordt.

Op sommige momenten ben ik zelfs blij dat ik van mijn ex af ben. 'Wat heb ik toch al die jaren in haar gezien?', vraag ik me dan af. Ok, ze was lief enzo, maar damn... we zaten ZO niet op 1 lijn. Ik sprak Chinees en zij sprak Arabisch... zoiets.

Weet dat er meer is en misschien zelfs wel beter! Ik kan uit ervaring vertellen dat dat echt zo is. Misschien voor mij nu van korte duur. Je zou het misschien zelfs wel een rebound kunnen noemen, maar toch helpt het me enorm. We hebben ook een hele goede vriendschap en wie weet bloeit dat nog eens uit tot echte liefde. Als dat niet gebeurd, dan is dat ook goed.... ik heb mijn les er dan iig uit getrokken.