Gemis..

afbeelding van Broem

En het is zaterdag, gister weer een leuke avond gehad, lekker op stap geweest, wel veel gezopen, maar het was heel gezellig. Het gaat met mij ook wat beter, ik verwijt mezelf niet zoveel meer, kan het allemaal goed plaatsen en er goed over praten. Alleen mijn zelfvertrouwen is nog zo laag, ik mis haar enorm. Ik blijf het zoooo jammer vinden dat er nier meer is uitgekomen, vond haar zo leuk. Ik ben nog bang, angstig voor de liefde in de toekomst, ik weet het wel dat ik dat niet moet zijn, maar het voelt wel zo, ik ga volgende week ook naar alternatieve therapie, om wat met mijn angsten te doen,niet dat die zo erg zijn, maar ik wil er wel wat mee doen, het voelt gewoon niet goed in mezelf, ik heb veel onvrede en onrust, daarom kan ik het verdriet ook af en toe niet goed handelen, ik voel me nog kut en het voelt ook alsof het verdriet nu alleen kan slijten door tijd. Ik ben bang om haar los te laten omdat ik haar zo leuk vond, ik wil dan de deur op een kiertje houden voor het geval dat, je weet maar denk ik dan, in de toekomst kan alles weer anders zijn, kan het misschien wel wat worden, een hele domme gedachte, I know, daar moet ik wel vanaf, anders blijf ik er misschien in hangen, ik ben vroeger 1x zo verliefd geweest, daar ben ik toen lang in blijven hangen, eigenlijk nog steeds, dat wil ik nu voorkomen, ik wil dit beter een plekje kunnen geven, niet dat ik eeuwig erin blijft hangen. De angst om lang op weer zulke liefde te moeten wachten is ook groot, ik wil dat die weg gaat, ik wil gewoon rustig verder leven en niet liefde na jagen zoals ik vorig jaar (wel met succes) wel deed. Kortom ik wil gewoon mezelf weer terug!! Waarom is verwerken zo moeilijk? Logisch anders zou je niet zo kunnen genieten van de mooie momenten!

Daarbij komt ook nog dat ik gister heel slecht nieuws te horen kreeg. Een vriend van me ligt in coma, is van zijn mountainbike gestuiterd en op zijn kop terecht gekomen. Dat maakt alles heel betrekkelijk, gek genoeg helpt me het wel in het verwerken van liefdesverdriet, dat voelt opeens totaal niet belangrijk meer, hij moet 10 dagen in ieder geval in coma blijven en dan maar afwachten hoe hij wakker wordt, of het een plantje wordt, of ie verlamd is,alles is onduidelijk, onzeker, daar valt mijn verdriet bij in het niet..

afbeelding van zonnestraaltje

Jeetje

Jeetje joh, afschuwelijk! Sterkte!
Over de rest wat je schreef wil ik nog even zeggen dat er volgens mij helemaal niks met je is, er is geloof ik niemand op de site die niet dezelfde angsten en gedachten heeft, dus dat hoef je jezelf in ieder geval niet te verwijten hoor! We moeten er maar doorheen...