Om even wat duidelijkheid te scheppen over het verschil tussen mijn gemene ex en lieve ex hier kort het verhaal.

Toen ik 21 was leerde ik gemene ex kennen tijdens mijn studie. We waren al snel verliefd en dan bedoel ik ook echt verliefd. Maar onze relatie ging in het begin al niet zonder slag of stoot. Maar goed we waren gek op elkaar. Mijn ouders zaten in een vechtscheiding en zijn ouders vonden mij in eerste instantie niet zo leuk (ik was ouder en geen gelovige meid) maar uiteindelijk kwam alles goed. 6 jaar samen geweest en het was mijn en ook zijn eerste echte relatie. We konden ook niet echt zonder elkaar en we hadden beiden ook niet echt een eigen ding. Hij had in het begin nog wel zijn sport maar vanwege school en stage hield het snel op. Na ongeveer 4,5 jaar samenzijn gingen we samenwonen in een huurhuis. Helemaal leuk. en een jaar later besloten we te kopen. Super leuk huis en toen we er net 3 maanden in woonden (lees: precies 2 jaar geleden) maakte hij het uit. Het gevoel was er niet meer. Mijn wereld stortte in en ik wist het echt niet meer. Maand bij mijn moeder gezeten en week bij m'n broertje en toen wilde ik terug naar mijn huis. Ik wilde ex terug. Ik had nog sex met ex en toen vertelde hij ineens dat hij iemand had leren kennen....had geen eens de kans om me nog aan de kleden. Wow ik schrok me dood. Later kwam ik erachter dat hij haar al een paar maanden had. Eind mei 2013 had ik dan ook ineens geen werk meer, het bedrijf was failliet. Ik had geen salaris gekregen en vakantiegeld ook niet daar moest ik maar 12 weken op wachten. Ik zat echt diep onder de grond. Steun van ex hoefde ik niet op te rekenen en toen was het tijd voor de psycholoog. Ik wilde echt niet meer. Viel in een hele korte tijd 10 kilo af en ik wilde niks meer....ik kreeg medicijnen en therapie. Gelukkig had ik binnen 4 weken weer een baan. Waar ik nu werk. Had me geen beter werk, bedrijf, collega's en baas kunnen bedenken. Zoveel begrip en echt een hecht team.

Hier leerde ik mijn lieve ex kennen. Ook weer jonger. (tja blijkbaar val ik op jonger) en was aan het afstuderen. Ik was op zo'n punt dat ik echt echt verder wilde en mijn vriendinnen zeiden: neem een rebound is goed voor je. Nadat gemene ex voor de zoveelste keer me aan het lijntje had gehouden dat hij me terug wilde. Want zo ging het een half jaar: trekken en duwen. De rebound kwam ervan maar al snel werden we verliefd. Hij hield eerst nog de boot af want ja...ik had nog een ex waar ik mee een koophuis had. Toen ik het gemene ex vertelde brak de hel los en werd ik het huis uitgegooid want meneer kon het niet aan. Ik ging in een klein huurhuisje wonen naast mijn moeder en bouwde mijn relatie op met lieve ex en was aan het vechten om van gemene ex af te komen want we hadden nog een huis en ik was bang voor hem. Niemand begreep het echt en ik ook niet maar het was zo....de whatsappjes en smsjes die ik toen heb gekregen waarin hij me voor alles en en nog wat uitscheld en mij op mijn zwakke plek pakt ging bij mij ineens een soort lichtje branden. Maar goed ik bleef ervoor vechten en sinds december 2014 net voor de kerst was ik dan eindelijk van het huis af. De akte van verdeling lag in de bus op de dag dat lieve ex het uitmaakte.

Waarom gemene en waarom lieve ex?
Tijdens mijn therapie werd mijn gedrag en relatie met gemene ex geanalyseerd en het de term narcisme en psychische mishandeling kwamen naar voren door de psycholoog. Vond ik wel grappig ik kende de term en soms noemde ik gemene ex ook zo en zei ik altijd dat hij geen empathie had. Bellen gingen rinkelen en ik kreeg leesvoer mee en ik schrok. De relatie werd verder uitgegraven en toen kon ik het niet meer aan. Ik had ook medicijnen waardoor mijn gevoel wat werd afgestompt dus ik wilde ook niet graven.....ik was immers gelukkig met lieve ex....alles ging goed en ik dacht dat het eindelijk over was....met wie moest ik erover praten? De herinneringen van gemene ex kwamen allemaal boven. Herinneringen waarvan ik wist al die tijd dat ze niet normaal waren maar ik wil ze niet eens in mijn hoofd laat staan hardop uitspreken. Dus ik stopte de therapie onder het mom van: alles gaat goed. Op dat moment voelde dat ook zo. Het was zomer, ik had het naar mijn zin met lieve ex en we waren aan het plannen om samen te wonen. Het gedrag wat ik heb overgehouden aan gemene ex had ik ook in de nieuwe relatie: continue bang dat lieve ex boos was, mezelf kleineren, geen liefde kunnen aannemen, geen hulp kunnen aannemen. Over alles kon ik moeilijk doen. Geld, alleen zijn, mijn eigen ding had ik ook niet meer want ja vriendinnen heb ik tijdens gemene ex laten vallen omdat hij ze mocht of er was altijd wel iets.

Tijdens mijn relatie met lieve ex kwam ik niks te kort. Hij was echt een jongen om van te dromen. Hij zorgde voor mij, ik voor hem. Hij dacht aan me, nam me mee uit eten, was attent, lief, luisterde naar me, begripvol, we hadden geen ruzies, hooguit discussies of kibbelen. We waren gewoon een perfect setje zou je zeggen. Iedereen om me heen heeft ook geschokt gereageerd toen het ineens uit was.

Nu precies 2 jaar later en precies na 3 maanden samenwonen heeft lieve ex mij dus ook gedumpt. En ben ik weer terug bij af......ik neem mezelf veel kwalijk en ik kan er met weinig mensen over praten aangezien ze niet snappen hoe ik het heb kunnen toelaten wat gemene ex heeft gedaan. Ik denk dat sommige hier dit wel begrijpen.

Ik zit gewoon dus erg met mijn gemene ex in mijn hoofd. Ik mis mijn lieve ex heel erg en ik zit met mezelf in de knoop.