Vandaag gaat het wel weer. Gisteren zat ik in een dipje. Helaas heb ik nog veelvuldig contact met mijn ex, omdat we het huis nog moeten verkopen. Inmiddels heeft hij mij gevraagd of hij de auto toch kon hebben, want (ik citeer): "jij hoeft je nergens zorgen om te maken. Jij zit financieel goed en kan zo een andere auto kopen." Daarna kreeg ik een zielig verhaal te horen over hoe hij de eindjes nu aan elkaar moest knopen.

Ben ik dan niet meer dan een wandelende zak geld voor hem geweest? Iemand die voor hem bepaalde deuren opende. We hebben samen idd heel wat geld uitgegeven. Dure reizen, merkkleding, etc. En nu, nu het over is, heeft hij het niet meer over de mooie herinneringen, die we hebben gedeeld, maar over geld. Hij heeft het niet meer over in een dronken bui 's nachts aan het kanaal worstebroodjes eten. Hij heeft het niet meer over lachend door de plensregen rennen terwijl we echt ook met de auto hadden kunnen gaan. Nee, hij baalt er nu van dat hij niet meer naar Ibiza kan, dat ieder weekend stappen er nu niet meer voor hem in zit.

Deze gedachte doet mij onwijs veel pijn. Lieve schat, heb jij ooit wel van mij gehouden? Ben ik dan zo blind geweest? Nu ik dit zo schrijf, krijg ik weer tranen in mijn ogen en klemt mijn keel dicht. K*T