Gelukkige verjaardag!

afbeelding van erwiet

1 Oktober. Het is vandaag zijn verjaardag. Mijn petekind. Het eerste kleinkind in de familie van mijn ex. Het eerste kindje van haar ietsjes jongere zus. Mijn ex werd meter en ik werd gevraagd om peter te zijn. Ik voelde me zo vereerd.

Nu ja. Ik ben geen peter meer van hem nu.

De eerste maanden na de breuk zeiden beide ouders nog dat de breuk geen probleem zou vormen. "We hebben niks met jullie situatie te maken, en we hebben niks tegen je." Ik wou ook peter blijven.

Tot deze vakantie dan. In juli kwam ik via Facebook te weten dat de mama opnieuw zwanger was. Ik belde haar direct om mijn gelukwensen over te brengen. Ze nam niet op, dus sprak ik alles maar in op haar antwoordapparaat. Er kwam echter geen antwoord... Ik voelde de bui al hangen. Hoewel de papa altijd 100% achter mijn peterschap stond, heb ik sinds de breuk altijd getwijfeld over de mama. Tuurlijk kiest ze de kant van mijn ex, wat wil je, het zijn zussen.

Toen er maar geen antwoord kwam, besloot ik een mailtje te sturen waarin ik haar vertelde dat ik onzeker was over mijn peterschap. Ik vond het normaal dat een peter ook op de hoogte werd gebracht van het heugelijke nieuws van een zwangerschap. Op die mail heeft ze wel geantwoord... Het werd moeilijker voor haar. De situatie werd onhandelbaar voor haar. Bang om iets verkeerds te zeggen tegen mij of mijn ex. Niets persoonlijks, gewoon de situatie. Enfin, ze stuurde aan op het feit dat het eigenlijk beter zou zijn dat ik geen peter meer zou zijn. Pijnlijke dag...

Ik antwoordde haar dat ik enkel het beste wou voor haar zoontje en dat ik ermee instemde om mijn peterschap op te geven. Sindsdien heb ik er niks meer van gehoord. Ook niet meer van haar man die me af en toe eens belde om te vragen hoe het met me ging. Hij is Afrikaan en beschouwde mij als zijn broer. Het was ook hij die me een paar maand terug vertelde dat mijn ex al een nieuwe vriend had.

Vandaag ben ik zwak geweest. Ik heb de papa een sms gestuurd waarin ik zijn zoontje een gelukkige verjaardag wens...

Ik kon het niet laten.

Ik mis "mijn" familie.

afbeelding van Letje

@erwiet

Wat hard is het toch, dat als je je liefde verliest, je ook veel eromheen kwijt raakt!
Er zullen wel meer data komen die je pijn zullen gaan doen, hoewel dit wel heel bijzonder is, zal het met de tijd toch gaan slijten.
Maar ik begrijp je pijn!

afbeelding van doubts77

@erwiet

Geen goed bedoelde adviezen, geen oplossingen, helemaal niets kan ik je zeggen of geven..Ik voel je pijn, het doet gewoon ongelofelijk pijn zoiets, en het enige wat het kan helen is tijd..sterkte!

doubts77