Ik word gek van die onzekerheid... Zoals eerder al geschreven heeft ze me twee weken geleden nog gebeld om te zeggen dat ze me nog echt graag zag en dat ze het echt nog niet wist... Ze wou me geen valse hoop geven zegt ze dan. Dat doet ze natuurlijk wel... En nu heb ik er nog niets van gehoord. Buiten dan antwoord op een mailtje dat ik haar gestuurd heb in een moment van zwakte ( mijn eerste moment van zwakte trouwens ).

Ik snap het echt niet meer... Waarom eerst dat en dan niets meer? Haar gedachtes zullen wel bij haar eindexamens zitten. Maar toch... Ze kan toch iets laten weten? Zeker nadat ze zoiets heeft gezegd... Ik laat haar weer volledig met rust om geen extra druk te geven. Ik wil haar echt nog wel tijd geven...Maar ondertussen zit ik weer op die mallemolen van onzekerheid...

Zou ze echt niet weten waar ze mee bezig is? Zoiets zeg je toch niet zomaar? En waarom dan die stilte opeens?

Ik weet het niet meer...

Voor jullie iets antwoorden, lezen jullie best even mijn vorige dagboek - entry. Daarin staat er wat ze in het telefoongesprek heeft gezegd...