Tijd gaat langzaam voorbij,
je leeft je leven van dag tot dag, je probeert jezelf bezig te houden wat me al aardig lukt maar toch mist er iets. Inderdaad, je ex.

Ik kan niet zeggen dat het leven slecht gaat, eigenlijk zou ik vol blijdschap wel niet moeten roepen hoe lekker het wel nu niet gaat. Het is niet zo meer dat ik huil, maar ik maak ook zeker geen vreugdesprongen.
Ben plannen aan het maken voor mijn verhuizing, moet nog veel geverfd worden en samen met mijn nieuwe kamergenote ben ik al van alles aan het verzinnen.
Mijn gedachtes staan veel in de ban van die verhuizing.
Daarnaast ben ik met een nieuwe hobby begonnen wat een enorme uitdaging voor me is en zodra ik tijd heb mezelf daar aan verwerp.
Het leven gaat juist lekker, met vrienden afgesproken, ik heb zat te doen!
Er gaan spannende dingen gebeuren de komende periode wat al mijn aandacht nodig zal hebben.

Maar toch, nu alles op rolletjes verloopt mis je iets. Het is nooit helemaal leuk, want je mis iets. Je kan er niet helemaal van genieten want er is iets wat je mist. Je raad het al, mijn ex.

Het begint me steeds meer door te dringen dat het niet goed zal komen tussen ons. Het kan nog misschien goed komen, maar die stap durf ik niet te zetten ik ben meer het afwachtende typje. Dus dat doe ik ook veel, ik wacht af.
Ik wacht en ik wacht, en ik wacht nog langer totdat het geen zin meer heeft.
Dus nu wacht ik nog steeds af, ik wacht tot de volgende keer dat ik hem zie.

Ik heb nog wel vragen, maar ze boeien me niet zo meer. Tijd staat stil, ik wil hem terug maar wil ook verder. Dat verder houd in dat ik zonder hem verder moet en weet nou niet of ik dat wel wil. Want het liefst heb ik hem gwn terug.

Om het me gemakkelijker te maken zeg ik dat hij veranderd is. Dat is hij ook. Van de vrolijke enthousiaste jongen vol levenslust naar een stil en chagrijnig mannetje die eigenlijk niks meer om het leven geeft. Die ook nog eens rookt als een ketter. Hij was gestopt, maar het is nu nog erger dan eerst heb ik het idee.
Toch vraag ik me af, elke dag. Waarom is hij zo veranderd?
Ik heb hem ontmoet als een enthousiasteling, eentje die zin had in het leven. Altijd vrolijk en zorgzaam. Maar hij nam steeds meer een negatieve houding aan, ook onzeker werd hij. Dat ging niet goed. Na mij had hij al snel een ander. Maar telkens als ik hem zag bleef hij die negatieve houding aannemen.
Later werd dat minder. Hij zag er weer vrolijk uit, maar dat komt deels door de drank denk ik. Hij zoop als een gek. En nu is het uit met haar, zoekt hij weer afleiding in zn werk en dat heeft hem kapot gmkt. Hij vlucht voor iets, iets waar hij achter kwam toen wij wat samen hadden. Maar wat is het? Heeft het met mij te maken? Ik denk van niet, ik weet het niet. Maar het heeft hem veranderd en ervoor gezorgd dat hij niks meer op een rijtje heeft.
Dit is niet de jongen waar ik gek van werd. Wat ik laatst zag was juist het tegenovergestelde.

Ik denk dat ik me er toch aan over zal moeten geven: een leven zonder hem.
Ik waag me steeds meer in het diepe, ik ben dat eigenlijk wel verplicht. Ik word er gwn ingetrokken, ik kan het niet stoppen. Iedereen trekt aan me dat ik erin moet springen. Ik kan het nog altijd ff tegenhouden, maar die kr8 heb ik niet lang meer. Dan moet het afgesloten zijn. Dan is hethun gelukt om me erin te duwen en te trekken. Dan zal ik diep adem moeten halen en me verder moeten proberen te redden. Ik kan dit niet tegenhouden.
Ik ga een heel nieuw leven opbouwen ergens anders! Of ik dat nou wil of niet, tis iets waar ik al jaren naartoe werk. Ik wou het altijd, maar wil ik het ook zonder hem? Niks van hem zal met me meegaan. Geen foto, geen aandenken. Geen plekken waar we herinneringen aan hebben. Helemaal niks. Alsof ik ben overgestapt naar een nieuw level. Eigenlijk zou ik dan ook moeten stoppen met hem te zien! Maar dats zo lastig als je dezelfde vriendenkring hebt die je nog eens op komt zoeken. Hij zal dan ook meegaan denk ik.

Voor de rest heb ik weer zat dingen te doen deze week...en elke dag ben ik weer een dag verder van hem af. Elke dag slijt het een beetje. Tot de dag komt dat ik niet meer weet hoe hij er ook al weer uitzag en het een vervaging is:
Wie?? Owja hij hem ken ik nog wel, had ik niet eens wat met hem gehad? Ooit in een VER verleden?