De laatste dagen pas op de plaats hebben me goed gedaan. Ik heb wat door de stad heen geslenterd en met opzet 3 dagen geen bekende mensen opgezocht. Wel vond ik spontaan aansluiting bij vreemden. Zondagmiddag liep ik midden in Amsterdam een viswinkel binnen voor een broodje haring waar een paar oude mannen aan een tafel zaten. Ik werd uitgenodigd om erbij te komen zitten en ik had toch alle tijd dus ik dacht, why not. Uiteindelijk heb ik me daar zeer vermaakt en zaten we middenin die piepkleine viswinkel aan de wijn en hoorde ik alle verhalen over de kleinkinderen, over lifechanging ervaringen en gekke amsterdamse spreekwoorden. Toen ik na een uur weg ging werd ik als een goede vriend uitgezwaaid.

Ook heb ik die drie dagen behoorlijk wat aankopen gedaan, even mezelf flink verwend. Zaterdag een zonnenbankje gepakt. Ik had nog 80 euro aan cadeaubonnen liggen en die heb ik er zondag állemaal doorheen gejast in de Bijenkorf aan allerlei leuke en heerlijk geurende huisspulletjes. Ook huis beetje schoongemaakt (majjj was nodig) en voelde gelijk wat fijner.

Maandagochtend heb ik een paar uur rondgestruind op de Noordermarkt, 3 prachtige jurkjes gekocht, her en der wat babbeltjes gemaakt en vervolgens door de stromende regen als een verzopen kat - maar een vrolijke verzopen kat - naar huis gefietst. In de avond nog een skypechat gehad met een jongen waar ik komende zaterdag een blind date mee heb. Niet direct het gevoel dat hij een potentieel is, maar aardig genoeg om mee kennis te maken.

Gisteren na mijn werk (weer eens een paar uur overgewerkt) zat ik in mijn auto om weer, zoals iedere dag mijn routine van werk - huis - bed te vervolgen, maar ik koos er in plaats daarvan voor om een vriend te bellen die ik al een paar maanden niet meer gezien had. Hij was tevens degene van deze blog (http://www.ldvd.nl/beware-of-the-date). Enige maanden terug had ik een date met hem. Ik ken hem al jaren, weet ook al jaren dat hij me leuk vindt (steekt hij niet onder stoelen of banken).
Ik belde hem en hij vroeg gelijk...kom je langs? En ik riep, Ja!!!
Heb er een hele fijne, gezellige (vriendschappelijke!) avond gehad. Heel hard gelachen, tig complimenten naar mijn hoofd gekregen en er werd lekker voor me gekookt. En ja, hij is nog steeds een beetje verkikkerd op me. Helaas kan ik niet zomaar een knopje indrukken die dat stante pè wederzijds maakt.
Ik voel me ook dusdanig op mijn gemak bij hem dat ik alles durf te vertellen, dus ook het hele relaas met de ex verteld van de afgelopen maanden.

Zijn reactie? 'My god...how is it possible that beautiful amazing girls like you always fall for such stupid men?' (hij is een fransman...vandaar in het Engels)

Die opmerking heeft me zo goed gedaan!!! Midden in mijn relaas keek ik hem verbaasd aan toen hij dat zei en toen dacht ik...verdomd...je hebt gewoon gelijk!!! Hoezo 'to the point'?

Ook vertelde ik hem over mijn gemoedstoestand de afgelopen weken en dat ik het probeer te 'fixen' door me dingen voor te nemen, maar dat ik me dan alleen maar slechter voel als het vervolgens mislukt.

Waarop hij zei...'jaaaa, maar je ziet het ook als een target!! Je moet dingen doen omdat je ze leuk vindt, omdat ze je ontspannen en niet omdat het een target is! Dan is de hele lol er al af!' en hij vertelde me dat hij de laatste tijd probeert om alle targets los te laten en probeert te genieten van wat hij heeft en zich niet te focussen op wat er mist.

Enfin...het was een beetje een eye-opener.

Mijn ex blijft een beetje onderhuids broeien. Ik ben er echt nog niet overheen. Zo af en toe kan het gemis weer binnenslaan en majjj...dan kan ik jánken en weer even volledig de weg kwijt zijn en niet begrijpen dat hij niet mee 'wij' wil zijn, dat hij me zo makkelijk kan missen.
Maar die aanvallen van gemis zijn een beetje als darmkrampen. Denk dat die vergelijking het beste is.
En wat doe je als je darmkrampen krijgt? Dan denk je niet...hmmmm doe mij maar nóg meer darmkrampen, je grijpt niet naar je volgende boterham met bedorven ham zodat je ze snel weer kan voelen!!!

Je neemt norit of iets anders en bidt dat het in godsnaam snel overgaat.

De ldvd aanvallen zijn een beetje darmkrampen in je hart (jaja, ben anatomisch zeer goed onderlegd) en ik wil daar nu toch echt eens van af komen en weer gaan genieten van het leven.

Slowly slowly. Dicht bij mezelf blijven. Geen targets hebben in mijn prive leven (heb er al zat in mijn werk), maar wel een pad vervolgen. Verdriet toelaten (kan er toch niet omheen slalommen). Bij ex vandaan blijven. Live life.

We hebben er maar één.