Nou stomme stomee m*ts dat ik er ben! Kon het vanmiddag weer niet laten zag hem op msn, funest natuurlijk, stom! Ik denk ach joh wat heb je te verliezen, gewoon hallo zeggen, kijken of hij wat terug zegt...maar dat deed hij dus niet:( Ik denk bijna zeker dat hij er wel was maar dus gewoon niets terug schreef. Ik voel me wel goed, niet heel slecht of zo maar toch. Ik weet ook eigenlijk heel diep van binnen wel dat het geen zin meer heeft, wat valt er nu nog te zeggen, na alles wat er gebeurd is, zo vaak uit elkaar weer bij elkaar, al het verdriet...dat alles gaat nooit meer over, kan nooit meer over gedaan worden. En toch kunnen we elkaar blijkelijk TOCH niet loslaten. Ik voel dat ook al is het niet vandaag er wel weer een andere dag zal komen waarop ik wel een reactie van hem krijg. En dan...?? Wat dan??? Ik vraag mij vandaag af of dat mij nog wel zo gelukkig zou maken? Wat ik wil is weer samen, weer van elkaar houden er voor elkaar zijn...en voor minder...nee minder daar worden we niet beter van. Ik zit op het moment met hele gemixte gevoelens. Ik voel dat ik er ben in zijn gedachten, maar dan? Ik denk dat we allebij een beetje uitgestreden zijn, uitgevochten...uitgeput. Deze woorden maken mij triest, want ze liggen volgens mij het dichtst bij de waarheid. Houden van maar...dat is dus soms niet genoeg...ik moet hem loslaten en dat kan ik dus moeilijk...ik (stomme m*ts) heb dat dus vandaag nogmaals aan mij zelf en aan HEM laten zien STOM STOM STOM! Wat moet ik nu...ben in de war.