Lieve Carrie,

Ik kan me zo goed voorstellen wat je doormaakt... Niet om dramatisch te doen, maar nu na bijna 6 maanden kan ik zo jouw hele eerste alinea kopiëren in mijn eigen blog.

Heb overigens grote bewondering voor je volharding om hem echt niet te sms-en . Hou vol!
Dat is iets waar ik behoorlijk in faalde de eerste maanden, deed toch om de zoveel weken een poging om haar te bereiken met uiteindelijk een zeer negatieve reactie terug. Ik snap er nog steeds niets van, het ongeloof speelt ook regelmatig door dit hoofd, maar op de één of andere manier ben ik in deze ldvd-situatie beland

Schamele 'troost', het went wel in de loop der tijd, of je eraan wilt of niet
Eerste maand deed ik van binnen net alsof de breuk niet had plaatsgevonden, kon me er geen voorstelling van maken een leven zonder haar?
De tweede maand probeerde ik op een fatsoenlijke manier met haar in gesprek te komen, of om nog een lans te breken voor onze relatie of op een nette manier afscheid van elkaar te kunnen nemen. Dit lukte half
De 3e maand zocht ik nieuwe vriendschappelijke contacten via de ldvd om veel mee te praten/te lachen/huilen ter afleiding van haar. Voor de rest stond mijn leven, los van de vakantie-activiteiten finaal stil!
De 4e maand: het leven ging door, ook al wilde ik het niet. Langzamerhand daalde het in, zij ging door met een ander nieuw leven zonder mij als thuishaven... Ik heb me in die maand kapot gejankt. In die krankzinnige tijd ging mijn bestaan van een gelukkige realiteit naar hoop, naar wens, naar droom en tenslotte naar een fata morgana.
De 5e maand: ok, ik ga verder met mijn eigen leven, hoe deed ik dat ook alweer? Moet nu denken aan een lied wat ik zo vaak heb gezongen. Veelal sloeg de volgende tekst ergens wel op mijn ochtenden, los van de religieuze inslag:

'Licht dat ons aanstoot in de morgen,
voortijdig licht waarin wij staan
koud, één voor één en ongeborgen,
licht overdek mij, voer mij aan.
Dat ik niet uitval, dat wij allen
zo zwaar en droevig als wij zijn
niet uit elkaars genade vallen
en doelloos en onvindbaar zijn.'

Vooral de laatste 4 regels vind ik erg sterk, want ik was een tijdje echt best doelloos en redelijk onvindbaar voor mensen...

& nu zit ik in de 6e maand. Er liggen wel plannen op tafel, maar dan zal ik toch allereerst de tafel moeten opruimen om bij die plannen te kunnen komen & dealen met restjes hardnekkige gevoelens(zoals de drang dus tot contact, uit het gevoel van onrecht en onvrede over hoe zij mij behandel(de)(t) & de daarmee gepaarde ijdele hoop dat ze haar misstappen tenminste probeert te verontschuldigen) Dus morgenochtend weet ik wat het eerste licht mij zou moeten opleveren, energie om mijn leven letterlijk en figuurlijk op te ruimen
Eeehhmmmm sorry Carrie, jouw blog heeft klaarblijkelijk iets losgemaakt bij mij HAHAHAHAHA

Bedankt voor deze kans & veel sterkte met jouw ldvd!

Liefs xxx de dromer