beste mensen.
ik wou even laten weten dat deze site mij erg geholpen heeft toen mijn relatie was beeindigd. Had 5,5 jaar een relatie die goed liep, van beide kanten toewijding, passie, verliefdheid, noem maar op. Laatste maanden liepen slecht, dus zij besloot om het uit te maken. Ik was helemaal van de kaart, wou haar terug, zat in een zware dip. Maar na 2 maanden heeft ze besloten om er weer voor te gaan, omdat ze me ontzettend miste. We zijn nu weer een maand bij elkaar, en allebei nog bij aan het komen van deze gebeurtenis. Alleen de draad "weer" even oppakken is niet zo gemakkelijk als het lijkt, dat ondervinden we beide iedere dag.
Opgekropt verdriet, vertrouwen, woede, dipjes. we merken dat we nog veel met de breuk bezig zijn. Het is ons (en vooral mij) niet in de koude kleren gaan zitten. Woorden van mensen om ons heen, zoals "het heeft tijd nodig" helpen ons echter niet om van het vervelende gevoel af te komen. We weten zelf ook dat het tijd nodig heeft, der is veel gebeurd, bepaalde emoties zijn naar buiten gekomen, die eerst diep geborgen zaten. Echter we gaan er beide voor, alleen beseffen we dat niet van elkaar, door onze eigen onzekerheid. Onzekerheid die is onstaan door deze breuk. We hebben besloten om er meer over te praten, en niet net te doen of er niks is gebeurd.
Ik wou toch even mijn verhaal hier kwijt, Ook omdat deze site mij erg geholpen heeft toen de tijd. Ik weet dat dit geen liefdesverdriet is, en dat menig mens ook hoopt dat zijn geliefde weer bij hun terugkomt. Echter dit is wel een ander soort verdriet als gevolg van liefdesverdriet. Waarom brengt de liefde zulke sterke emoties met zich mee.
Didja
waarom
als ik vragen mag he ik zit nu een maand bij mijn ouders en uit huis.....
wat heeft jullie er toe doen om het weer te gaan proberen?
ik bedoel ik ben ook niet zonder reden weggegaan, zij ook niet neem ik aan
wie of wat heeft een verandering bij jullie ondergaan.....
of kan ik het zo niet stellen?
-
We zijn het weer gaan proberen omdat we nog heel verliefd op elkaar zijn. Ik heb haar beloofd dat ik meer liefde en meer inzet voor onze relatie zal tonen. Want de laatste periode gaf ik haar nooit een knuffel of iets dergelijks om te laten merken dat ik van haar hield. Dat gaf haar het gevoel dat ik niet van der hield. Voor mij was het allemaal te gewoon geworden, en dat is waarin je moet oppassen met een relatie, je moet altijd dingen doen, ondernemen om het leuk en spannend te houden. Ik toonde in geen enkel opzicht meer interesse in haar of onze relatie. Ik luisterde niet meer naar haar verhalen, hield geen rekening met haar gevoelens, gaf haar nooit meer een kus, knuffel, en jah..heel persoonlijk maar seks zat er ook niet meer in. We waren aan het sparen voor een huisje, ook dat zag ik niet meer zitten. Door deze dingen is zij heel erg gekwetst. allemaal dingen die niet meer van mij kant kwamen. Het is dus eigenlijk mijn eigen schuld geweest. Ik heb haar der van overtuigd dat ik echt gek op der ben, en haar niet meer zal kwetsen. Dat heeft even op haar in moeten werken, maar uiteindelijk heeft ze besloten om het weer te gaan proberen.
Hey didja
Bedankt voor je verhaal! Ik vind het juist goed dat je het hier opgeschreven hebt. Alle gevoelens die jij nu hebt kan ik me zo goed voorstellen. Er is toch een stuk vertrouwen wat je in elkaar had weg. Het lijkt me heel erg moeilijk. En ik denk dat ik hetzelfde zou voelen als het nu weer aan zou gaan. Het is zelfs een van de redenen waarom ik twijfel of het goed zou zijn als het weer goed zou komen. Maar toch hoop ik echt dat mijn ex zich op dit moment bedenkt, wat jij ook hebt bedacht, en dat we het samen toch nog proberen. Ik hoop dat jullie er uiteindelijk samen sterker uitkomen! Heel veel succes en geluk samen! Liefs
Oh dit ken ik goed.... Een
Oh dit ken ik goed.... Een half jaar geleden ging mijn nu-helemaal-ex weg. Dat duurde een maand en vervolgens kwam hij weer terug. Indertijd voelde die breuk voor mij alsof mijn partner was vreemdgegaan bijna, mijn vertrouwen was enorm beschadigd. Aan de ene kant was het een wake up call, maar aan de andere kant zoveel pijn... Het onvoorwaardelijke van de liefde is dan een leugen gebleken en dat hakt erin. Ons is het niet gelukt daadwerkelijk te veranderen. Mijn ex wilde toen dat ikniet meer boos op hem zou worden. Tegelijkertijd waren de zaken waarom ik boos werd (omgang met geld, huishouden, praktische zaken) bij hem versterkt aanwezig na de breuk. Als ik nu terugkijk was het bijna een machtsdingetje. Ik wilde hem terug, dus moest ik daar maar voor 'zorgen'. Dat is dus niet gebeurd en nu is het helemaal over, ben ik opgestapt.
De pijn die je voelt van het verraad kan volgens mij wel verdwijnen hoor. Alleen denk ik dat jullie beiden iets aan moeten passen om elkaar tegemoet te komen. Als een heel erg op zijn tenen gaat lopen en de ander niet, dan is het evenwicht verdwenen. Dus... praat, besteed tijd aan elkaar, ga door je pijnpunten heen, doe hele leuke nieuwe dingen samen. En geniet er ook van; je liefde is terug!