Door de war.
Dit is geen liefdesverdriet, maar heeft er wel mee te maken, dit is er opeens allemaal uitgekomen na een breuk met mijn vriendin waarmee ik nu 6 jaar ga.
Ik ben 24 en mijn vriendin 23, we gaan 6 jaar met elkaar, we zijn 2 maanden uit elkaar geweest, maar zijn weer bij elkaar, omdat we nu veel praten komen er allemaal dingen naar boven. Toen we elkaar leerde kennen was ik net 18 en zij net pas 17. we verschillen dus een jaar. Echter voor haar heb ik 2 jaar een relatie gehad. In die tussentijd kenden wij elkaar vaag, door vrienden van ons. Zij vond mij al eerder leuk, maar ik had een vriendin. Toen het uitging met die vriendin heb ik haar beter leren kennen, en 6 jaar later zijn we nog steeds bij elkaar. Maar mijn vriendin is dus heel jaloers geweest om het feit dat ik 2 jaar een vriendin heb gehad voor haar. Door haar jaloezie heeft ze verhalen in de wereld gebracht die niet waar zijn. Ze ging verhalen vertellen dat ze heel wild was en ieder weekend uitging, en met jongens ging zoenen. Dit verhaal bleek dus niet waar te zijn, ze mocht niet eens uit van der ouders, en verzon dit om mij te kwetsen. Ook vertelde ze mij dat ze een vriend had waarmee ze al seks had gehad, ook dit verhaal was niet waar, dat was haar eerste vriendje, en ze heeft het daarmee maar 1 keer geprobeerd, maar omdat het niet lukte is de jongen weggegaan. Daarna heeft ze nog een vriendje gehad, maar die mocht niet binnen van haar ouders. Het gaat mij er niet om wat ze in het verleden heeft gedaan, maar om het feit dat ze gelogen heeft over dingen, omdat ze zo jaloers was op mijn ex waarmee ik 2 jaar ging. Ze kon ook nooit zo een stoere meid geweest zijn, want ze is superlief. Maar waarom deze verhalen verzinnen om mij jaloers te maken, alleen omdat zij jaloers was op mijn ex. Zij had in het begin vet veel moeite met mijn ex. Ze barste af en toe in tranen uit tijdens het vrijen, want dan zag ze voor der dat ik het met haar deed.

beste mensen.

ik wou even laten weten dat deze site mij erg geholpen heeft toen mijn relatie was beeindigd. Had 5,5 jaar een relatie die goed liep, van beide kanten toewijding, passie, verliefdheid, noem maar op. Laatste maanden liepen slecht, dus zij besloot om het uit te maken. Ik was helemaal van de kaart, wou haar terug, zat in een zware dip. Maar na 2 maanden heeft ze besloten om er weer voor te gaan, omdat ze me ontzettend miste. We zijn nu weer een maand bij elkaar, en allebei nog bij aan het komen van deze gebeurtenis. Alleen de draad "weer" even oppakken is niet zo gemakkelijk als het lijkt, dat ondervinden we beide iedere dag.

Hey beste mensen van ldvd.

En tijdje geleden had ik mijn verhaal geplaatst. Ik en mijn vriendin waren na 5,5 jaar uit elkaar gegaan. Zij had het uitgemaakt omdat ik me niet inzetten voor een toekomst, zoals geld opzij leggen voor later voor ons huis, dus we wonen alle 2 nog thuis. We zijn inmiddels weer bij elkaar, na een periode van 2 maanden. We zijn weer 2 weken bij elkaar. Maar ik kan niet zeggen dat ik me helemaal top voel. Zij doet net of er niks aan de hand is geweest, terwijl ik haar die 2 maanden ontzettend heb gemist. Ook staan haar ouders niet achter de beslissing dat ze weer met mij gaat. Uit belang voor haar ouders doen we het rustig aan. Haar ouders willen kijken of ik mijn beloftes kan nagaan. Ik mag niet bij haar thuis binnenkomen voorlopig. Zij wel bij mij, maar als we elkaar zien is dat eigenlijk altijd buiten de deur. Dat is best wel raar, want de mogelijkheid om even lekker met elkaar te knuffelen enzo is der niet. Maar haar ouders stellen van die rare regels op, ze willen het 2 maanden aankijken dus. Ik vind het een beetje achterlijk om tijd en voorwaardes vast te stellen. Wanneer het goed voelt moet het toch de juiste tijd zijn. Om niet gemogen te worden door haar familie voelt naar. Ik heb in de periode dat ik met haar ging daar nooit wat van gemerkt, je kan je blijkbaar heel erg vergissen in mensen. Stel als we nooit uit elkaar waren gegaan, dan hadden ze niet opeens gezegd, je mag niet meer binnenkomen.

Hey ik wou ook even mijn verhaal kwijt. Ik had 5,5 jaar lang een vriendin. Maar anderhalf maand geleden zette zij der een punt achter, dit kwam keihard aan. Ik wou der niet kwijt. Ze heeft uitgelegd dat ik af en toe bot over kan komen, en weinig mijn emotie's kan laten zien. Dat was voor haar de rede, omdat ik haar mee verdriet deed. Echter het is nu anderhalf maand uit, en spreken elkaar dagelijks. Ik word helemaal gek want ik wil haar niet kwijt. Ik doe alles voor der. Maar nu is zij heel wisselend in haar gedrag en standpunten. De ene keer zegt ze dat ze me mist, en de andere keer dat het goed zo is. Ze zegt dat ze aan het terugkrabbelen is, en dan opeens weer niet. Ze komt ook heel dromerig over, ze hoopt dat als we over een tijdje elkaar tegenkomen dat we dan wat weer voor elkaar gaan voelen. Ze heeft het ook over vrienden blijven, dat kan ik niet aan, maar wil der ook niet kwijt. Het is echt zo frustrerend, als ik niks van me laat horen gaat ze me toch bellen, maar vertelt dan gewoon wat ze beleeft heeft, en gaat niet over ons beginnen, gewoon leuk praten zeg maar. Ook zegt ze dat ze continu der msn heeft aanstaan om te kijken of ik er ben, en als ze zichzelf daar veel op betrapt dat ze me dan terug wil. Zoals gisteravond sprak ik der op de computer, en ze zij dat ze het even nodig had om te bellen, ik zei je "je kan niet zonder me he", toen antwoorde zij "ja duidelijk he".