Hallo medelijders,
Ik zit er even helemaal doorheen. Voor even was ik sterk en had ik hoop dat we weer bijelkaar zouden komen. Hoop doet leven, toch?
Mijn verstand zegt me dat het allemaal voorbij is, mijn gevoel wil het niet weten.. Mijn hart huilt, en ik denk dat ik doodga van verdriet als er niet iets gebeurt. Hoe kom ik hier doorheen?
Ik moest dit even kwijt omdat ik hem elke minuut van de dag mis, zo erg dat het gewoon lichamelijk pijn doet.
Ik denk dat ik aan het einde van mijn ontkenningsfase zit en dat ik me binnenkort moet realiseren dat het echt voorbij is, snik.
Loslaten, mijn kruis
Heb net een sms'je van hem gekregen, stik, of ik bij hem op het terrasje wou komen.. heb hem gebeld en gevraagd wat de bedoeling is, hij zegt dat er geen bedoeling achter steekt. Ik heb hem daarop geantwoord dat het dan geen zin heeft, toch?