dat doet hij ook typisch michel echt waar.het gehuil is godszijdank weer omgeslagen naar boosheid.heb net keihard tegen de muur geslagen,hoewel mn hand bloed,is het ff weg,zijn vriend vroeg me mee uit,uit wraak zal ik het bijna doen maar wil me niet naar zijn level verlagen.ik hou me vast aan de gedachte dat hij net zoveel pijn hebt als mij,maar alleen maar stoer doet.wanneer komt de dag dat hij me laat,waarom lees ik die smsjes uberhaupt nog.waarom kan ik niet morgenochtend wakker worden en hem totaal vergeten zijn.een soort selectief geheugenverlies ,mmisschien,hoe stom het ook klinkt.miss zou ik hetzelfde als hem moeten doen en idd iemand nemen om hem te vergeten,alleen heb ik het niet in me om zo met iemand zijn gevoelens te spelen.foon uitgezet en in een hoek gegooit.mn moeder op mn voicemail ingesproken dat als je michel ben je gruwelijk kan doodvallen,jammer voor de andere mensen die bellen.maar wil ff geen contact met de buitenwereld