Je verhaal heeft me aan het denken gezet. Ten eerste is het niet raar dat je er na een half jaar nog steeds mee zit. Dat moet je niet t?ɬ© erg vinden. Liefdesverdriet kent geen tijd. Maar..... Ik kan me wel voorstellen dat je het allemaal goed "moe" bent.

We hebben het inderdaad al eens eerder over rouwprocessen gehad. Toen begon ik te denken..... Het is inderdaad een rouwproces maar er is 1 verschil... De persoon is niet dood. Je kunt haar onverwachts tegenkomen. En da's misschien soms best eng, vooral als je er geen vriendschap of op z'n minst gezamenlijke vrienden opna houdt. Want dan ben je het "gewend." Ook ben je bang om nieuwe dingen te horen bijvoorbeeld het feit dat ze een nieuwe vriend zou kunnen hebben.

Bij jou is het dus haast alsof je een geest tegenkomt.... Spoken uit je verleden ofzo....

En denken alsof ze dood is kan ook niet omdat je haar tegenkomt, over haar hoort en omdat je dan ook jezelf voor de gek houdt.

Eigenlijk dus best moeilijk! Ik wil niet zeggen dat het makkelijker is als iemand dood is in plaats van liefdesverdriet, ik kan daar niet over oordelen. Maar het is wel ANDERS. Dat is het verschil tussen de twee rouwprocessen.

Het enige wat ik je kan zeggen is dat, de mensen die wel iemand aan de dood verloren hebben, vaak geholpen zijn door zich te gaan focussen op nieuwe dingen. Nieuwe dingen die alleen van jou zijn. Een nieuwe hobby, sport, of.... Meisjes versieren! Iets wat niets meer met M. te maken heeft.

Zoals je weet ben ik een vriendschap aan het opbouwen met W. Ik kom hem dus tegen en zie hem. Maar ook ik moet mijn eigen leven opbouwen. Dus dat is hetzelfde als bij jou. Mijn ding op dit moment wat mij erg helpt en wat helemaal van mijzelf is en waar W. helemaal niets mee te maken heeft is: flirten met jongens. Ik doe het nog niet zoveel maar het begint een beetje te komen. En die aandacht is best lekker. Kijk naar Jeronimo. Die is ook lekker aan het scharrelen.

Ik zeg niet dat je een rebound moet nemen (die van Jero is trouwens geen rebound) of dat je je moet storten op een nieuw avontuur maar het kan wel eens lekker zijn, aandacht van een nieuw iemand. Als is het maar voor ?ɬ©?ɬ©n avond. Om je hoofd even op een ander onderwerp te zetten. Om M. stukje bij beetje meer los te laten.

En misschien mis je nu ook wel gewoon een persoon naast je. Je hebt lang een relatie gehad en betn gewend dat er altijd iemand is waarmee je de dingen kunt delen. Dat mis je nu. Ik mis dat ook. Maar dat is iets waarmee we moeten leren leven als single zijnde. We zullen er wel aan wennen als we lang genoeg single zijn. Maar misschien moet je het omdraaien en blij zijn dat je dat gevoel gekend hebt? Dat je het heb meegemaakt? En dat je weet dat je het weer gaat meemaken maar dat je daarvoor toch wel eerst je hart voor anderen moet openstellen. Herinner je mijn computerverhaaltje? Over het resetten enzo?

Ik moet je eerlijk zeggen.... Ik heb mijn hart ook nog niet volledig opgengestelt voor een nieuwe liefde. Een scharrel ok, maar aan een relatie ben ik nog niet toe. Dat hoeft ook niet. Maar wat ik besloten heb is te gaan genieten van de voordelen van het singlebestaan. Ik heb dat de laatste jaren geleerd. Proberen zoveel mogelijk naar de voordelen te kijken en de nadelen te accepteren voor wat ze zijn. Ook met mijn uiterlijk enzo. En dat helpt hoor! Je moet gewoon proberen te denken: nu kan het! Nu kan ik scharrelen met verschillende meisjes! Straks heb ik weer een serieuze relatie en misschien is het dan wel voor altijd..... Dan kan het nooit meer.... Dus nu kun je ervan genieten! En daarnaast ook de vrijheid, thuis alles kunnen doen en laten wat je wilt, geen verantwoording af te moeten leggen, nooit ruzie met je partner , enz.

Ik was ook nooit het vrijgezellentype. Heb dat ooit nog ergens in een blog geschreven. Maar ik dacht, ik moet gewoon mijn wereldbeeld veranderen en gebruik maken van de dingen die op mijn pad komen. Zoals mijn vrijgezelschap waar ik niet voor gekozen heb. Acceptatie van de dingen zeg maar....

Maar.... Goed dat je een psych probeert. Ik heb de laatste tijd veel moeite met slapen. En ben over het algemeen veel moe. Ik denk dat ik binnenkort toch eens ga rondkijken naar homeopatische dingen voor het slapen. Ik moet er persoonlijk voor uitkijken dat ik niet te hard wil gaan. Maar... Ik ben me er van bewust en probeer er op te letten. Ik denk dat ik echt in de "acceptatiefase" ben aanbelandt en dat maakt me erg moe. Of ik begin nu gewoon de vermoeidheid van de afgelopen 5 maanden te voelen. En dat terwijl ik vakantie heb gehad!

Anyway, je weet me te vinden op MSN.

Liefs,
Hoop