Ik had gisterenavond terug een dipje. Ik dacht : ik zal maar even naar een feestje gaan met vrienden van me, zal mijn gedachten wat verzetten. Heb me daar met momenten geamuseerd. Maar toch... de invloed van enkele pinten, een jointje, en de vragen van mensen of het gaat met me... dat ontploft in m'n gezicht. Heb me miserabel gevoeld. Heb geprobeerd er doorheen te komen, is niet gelukt. Ben dan maar naar huis gegaan. Kan al enkele uren de slaap niet vatten.

Ik kan enkel maar piekeren over de werkelijke reden van de break-up. Ik weet het nog steeds niet. Ik heb angst dat het nooit meer goed zal komen. Ik heb zo ontzettend veel leed van het gemis. Ik ben kwaad op haar, voor het leed dat ze me heeft aangedaan enerzijds, maar ook voor het feit dat ze me niet contacteert, niet met me inzit.

Op het feestje kwam ik een goede vriendin van haar tegen, die het voor mij eigenlijk zwaar heeft verpest (zij heeft er alles aangedaan om me uit haar leven te werken, en zij lag aan de basis van de break-up). Ik natuurlijk vriendelijk blijven, vermits ik mijn eigen ruiten niet wil inslaan. Vertelt die me doodleuk "vergeet maar dat het ooit nog in orde komt" ... alleszinds, het is een vijand van me, en ik hecht er geen belang aan. Maar ik was er wel weer goed kapot van.

Ik ga meer belang hechten aan de woorden van een andere goede vriendin van de ex "ze heeft nog even tijd nodig om alles op een rijtje te zetten".

Het is vreselijk zonder informatie te leven... wetende dat je haar altijd iets kan proberen te vragen, maar er alles aan doen om haar niet te contacteren.

Die vijand-van-me-vriendin van de ex heeft me weten te vertellen dat de ex zei dat wanneer we spraken het enkel over koetjes en kalfjes ging. Dat is zo, grotendeels, dat probeerde ik ook opzettelijk (een leuke tijd bezorgen). Ik heb wel nog niet echt de kans gehad om eens deftig met haar te praten. Ik vraag me af of ze er nood aan zou hebben met me te spreken over wat er allemaal gebeurd is... Ik heb er alleszinds nood aan.

God, hoe moeilijk is het toch om weer terug de oude ik te worden.