Ze willen ons wel of niet meer zien. Wij willen ze wel of niet meer horen. We houden van ze om wat ze waren, we haten ze omdat ze dat niet meer willen zijn.
Continue worden we heen en weer geslingerd en is de ex het ene moment de boeman en het volgende moment een god.
We kunnen ons haast niet meer voorstellen dat ex zich niet meer continue met ons bezig houdt zolang we in onze obsessive gedachtenspiraal rondjes draaien. We realiseren ons niet dat alles plaats vindt in ons hoofd en we vergeten dat onze exen ook maar gewoon mensen zijn. Net als wijzelf.

We vergeten relaties die wij in het verleden verbroken hebben. We vergeten waarom we dat deden. We vergeten dat we wel moesten omdat we diep van binnen voelden dat deze persoon niet de juiste voor ons was. We vergeten dat dit pijn deed, dat het niet was omdat we de ander niet lief hadden maar omdat het moest.
Voor ons eigen pad.

Ons gekrenkte ego roept, werkt zich in bochten, met slechts één doel in ogen...herwinnen van de ex, herwinnen van de liefde, de bevestiging dat wij ok zijn omdat die ander van ons houdt.
De afwijzing is verschrikkelijk voor ons ego, we zijn maanden bezig om te herstellen voor we onszelf weer recht in de ogen kunnen zien.

Ik had geen seconde willen missen. Ik heb geen spijt. Ik heb van je genoten, je was lief, je was míjn lief.

Je blijft me dierbaar en ik geloof in jou en je eigen pad en vertrouw erop dat jij de juiste beslissingen neemt voor jezelf om je eigen geluk te waarborgen. En daarmee ook de mijne, want als ik jouw geluk niet ben kan jij nooit de mijne worden.

Pas goed op jezelf en vooral je levensgeluk, be happy en als je ooit nog ergens moet schuilen kom dan gerust.
Mocht ik nu twee wensen hebben is er eentje voor jou, dat jij stralend gelukkig wordt en al je wensen vervuld raken. Een leven vol inspiratie, liefde en vrolijkheid.
De andere wens bewaar ik voor mezelf, omdat ik datzelfde ook mijzelf toewens!

Soulmates worden niet altijd samen oud maar het verbond dat blijft. Dierbaar tot het eind.