De afgelopen 2 weken ging het wel een beetje, maar de laatste 2 dagen dacht ik toch weer erg veel aan M en daardoor begon ik me minder te voelen, maar kon het erg slecht van me af zetten.
Ik was net bij mijn moeder waar mijn broer ook was, hij vertelde me dat M zijn vriendin kontact met hem had opgenomen, per email, omdat de belastingdienst een aanmaning had gestuurd. Ik ben daar toch wel van slag van.
Ik had gehoopt dat het uit was tussen die twee. Nee dus. Maar ik weet dat het een kwestie van tijd is voordat hij haar ook laat vallen, want zo gauw een ander hem echt nodig heeft laat hij haar ook vallen als een baksteen.
Dit sterkt me wel een beetje, ik ken zijn patronen.

Ook was ik vanmiddag erg verdrietig omdat het al een tijd niet goed gaat met mijn kat, hij is 18 en ik zal hem binnenkort in moeten laten slapen. Ik had gehoopt dat mijn e en ik dit samen konden doen. We hadden zelfs al een plekje uitgekozen waar we hem zouden begraven. Ik ben zo teleurgesteld in hem, en kwaad. En aan de andere kant ook kan ik het ook nog begrijpen, omdat ik zijn patronen ken. Loslaten daar gaat het om. Ik moet zpveel dingen loslaten, M, het negatieve beeld dat ik van mezelf heb, en nu ook mijn poes.