Hey iedereen,

Het is lang geleden sinds ik hier iets heb geschreven en heb toen veel aan deze site gehad. Soms kom ik nog eens terug een kijkje nemen en zie ik hoe hard jullie hartzeer hebben, zoals ik dit toen ook had. Graag zou ik jullie bij deze graag een hart onder de riem willen steken en misschien wat hoop op beterschap geven.

Ik heb bij mijn breuk zééér zwaar afgezien. Ik heb me zéér kwetsbaar opgesteld door te blijven knokken voor haar hart. Dit was een fout van jewelste, die ik nooit meer zal maken. Ik heb veel pijn gehad, maar dat is geminderd. Ik heb af en toe toch nog een kleine pijnscheut, maar het meeste van de tijd ben ik vooral heel gelukkig. Mijn professionele leven is er sterk op achteruit gegaan, en heb een serieuze rem gekregen op m'n persoonlijke levensontwikkeling (studies/carriëre/gezondheid/levensstijl) met de relatiebreuk, maar begin na een jaar eindelijk tot die fase te komen dat ik terug m'n leven op de sporen wil krijgen, beter als ooit tevoren. Een positief aspect is dat ik mezelf het voorbije jaar écht terug heb aangeleerd een vrijgezel te zijn zoals het hoort... het resultaat : een hele nieuwe en hechte vriendenkring. Dit is zeker de moeite waard en heel leerrijk geweest.

Een relatiebreuk kan hard zijn, traumatisch zelf... en ergens denk ik dat je die 'scheur in je hart' altijd wel ergens zal blijven meedragen. Maar het is ook een kans. Het leert je inzien wat voor relatiepartner je wilt, en vooral niet wilt. Het leert je op je hoede zijn, en het leert je 'kleine tekenen aan de wand dat er iets niet schort' eerder in te schatten als vroeger. Na verloop van tijd ga je zien dat je ex-partner eigenlijk niet zulk een goede partner was, ook al leek alles supergeweldig te zijn tijdens de relatie en vlak na de breuk.

Maar ik wil ook delen met jullie dat ik na m'n ex 'waar ik ALLES voor had gegeven' en die me op dat moment het dierbaarste in de wereld was, alles-omver-blazende nieuwe liefde heb ontdekt. Deze liefde is niet wederzijds, het is van mijn kant voor haar, en slechts een vage interesse van haar kant... maar het besef en het gevoel van iemand anders te houden omwille van wat dat die nieuwe persoon is (en zoveel meer is als de ex) geeft toch wel een verlossend gevoel. Deze éénzijdige liefde voor deze nieuwe persoon heeft me ook terug weer sterker gemaakt, en zelfstandiger. Het heeft me geleerd mezelf te herontdekken. Iets waar ik eigenlijk reeds lang nood aan had (ook nog tijdens en missschien nog zelfs voor de verbroken relatie).

Jezelf herontdekken is hard, ontzettend hard... maar je haalt er echt veel uit. Na een jaar ben ik rechtgekropen, maar moet nog steeds de smurrie van dat jaar terug opvegen. Er zijn nieuwe fundamenten gebouwd in m'n leven, en nu kan ik heropbouwen. Met of zonder deze nieuwe liefde, mijn fundamenten krijgen solide vorm. Het is belangrijk dit voor jezelf te doen, want uiteindelijk is dit onze allergrootste verantwoordelijkheid : voor ons eigen geluk en welzijn zorgen.

Ik wens jullie nog veel sterkte, en raad jullie écht wel aan niet te re-bounden (dan blijf je status-quo), en jullie ex volledig uit jullie leven te wissen, voorgoed. Soms moet je een laatste pagina van een hoofdstuk omdraaien, om eindelijk aan het nieuwe te kunnen beginnen. Het verleden is wat het is. Het is belangrijk aan jezelf te denken, en geen vreselijke pijnlijke strijd te voelen om iemand terug te krijgen die kans genoeg heeft gehad om in te zien hoe goed jij voor deze persoon wel niet was.

De meeste mensen zijn hier gevers, mensen die zich volledig geven in een relatie. Laat deze kwaliteit niet zomaar opgeslorpt worden door onze energie-vretende ex'en. Laat een volgende, andere persoon hier van genieten... wanneer de tijd zover is, en het toeval eens te meer toelaat dat jullie iemand tegenkomen die het waard lijkt te zijn (en hopelijk ook werkelijk waard is).

Onthoud steeds dat er helemaal niets romantisch is aan iemand die je een mes in je rug heeft gestoken te blijven vergeven. Romantiek bestaat enkel tussen twee elkaar respecterende individuen - niet in een dader-slachtoffer rollenpatroon.

Onze ex'en hebben hun kans gehad, en dat is dan maar zo. En het feit dat ze jullie zo laten afzien na zoveel gedeelde liefde, is het levende bewijs dat het volstrekt nutteloze en vooral pijnlijke zelfverwaarlozing is om deze ex'en ook nog maar enige vorm van aandacht te gunnen.

We moeten allemaal vooruit! Ik wens jullie nog veel sterkte met jullie verwerkingsproces en ben er zeker van dat er voor élk van jullie een mooiere toekomst als ooit tevoren in het vooruitzicht ligt!

Rodeo