Voor mijn ex, niet de ex waarvoor ik op deze site zit, maar voor een ex waar ik onwijs veel bewondering, respect en liefde voor heb. Ik heb zelf een punt achter ons gezet omdat ik nog niet klaar was met degene waarvoor ik hier eigenlijk ben en omdat ik nooit genoeg voor D.(mijn 'tweede' ex)heb gevoelt. Diegene zou ik aanwijzen als iemand mij vraagt wie mijn grote liefde is, na hem heb ik nooit meer zoiets ervaren.
Deze andere ex(stom woord)had ik een heel andere relatie mee. Vriendschappelijker, vanuit mijn kant dan. Hij was onwijs gek op mij, en ik ook op hem maar op een andere manier. Ik was zijn eerste grote liefde, hij is altijd heel erg verliefd geweest en heel zoveel van mij geslikt. Na mijn grote liefde ontmoette ik deze jongen, en ik ging van het ene uiterste in het andere. Mijn 'grote liefde' was veel onrustiger, jaloerser, ik had een hele onstuimige relatie met hem vol van spanningen en hoog oplopende gevoelens. Toen ontmoette ik D.en hij gaf me alle rust die ik eigenlijk nodig had. Laat ik nou iemand zijn die juist altijd op zoek is naar uitdagingen spanning terwijl dit waarschijnlijk veel beter voor me was. Hij is het geduld him self, heel relaxed en ontzettend eerlijk en lief. Helaas heb ik hem ook pijn gedaan, maar hij nam mij echt voor de volle 100% om wie ik was en heeft me daarbij telkens verbaasd. Ik vond het heel mooi, ook naïef.
Ik vind het nog steeds heerlijk om hem om me heen te hebben, goede vrienden zijn we nog steeds. Maar lang met elkaar omgaan kon vaak niet omdat hij dat niet trok. Toch twijfelde ik nog wel is aan mijn eigen besluit, ik wilde graag van hem houden omdat ik zeker wist dat 't dan geweldig zou zijn. Maar wanneer het gevoel er niet is heeft dat ook geen zin. In ieder geval heeft hij nu een nieuwe vriendin(ongeveer)en dat deed me meer dan ik dacht. Als ik het iemand gun is het hem wel, hij verdiend echt al het goed een alle liefde die ik hem helaas niet kon geven. Maar toch, ik kan het niet helpen toch steekt het een beetje. Het is raar om nu met hem te zijn, al die tijd wetend dat hij op me wachtte en gek op me was, maar nu is dat natuurlijk anders. Dat schept toch een andere band, het ''misschien ooit'' is er niet meer. Ik was er nooit zo mee bezig maar zodra iemand dan toch een ander krijgt ga je er ineens heel erg over na denken, juist omdat het niet meer tot de 'opties' behoord. Ik hoop dat hij gelukkig wordt, echt dat hoop ik echt. Toch vind ik het jammer dat ik het hem niet kon geven, en dat hij van mij heeft moeten leren dat liefde toch ook echt pijnlijk kan zijn. Deze twee teksten hier onder zijn 'voor hem', doen me aan hem denken. Ik ben er niet echt verdrietig om, het is gewoon een raar idee en het zet me aan het denken over mezelf. Over waarom het niet kon en wanneer ik dan wel gelukkig kan zijn met iemand. Speelde toen der tijd mijn andere ex nog teveel mee? Nee ik moet mezelf niet voor de gek houden, ook nu ik daar zo goed als overheen ben denk ik niet dat ik D. zou kunnen geven wat hij verdiend. En zij waarschijnlijk wel.

X Isa

Er is altijd wel iemand die meer aan je denkt
altijd wel iemand voor wie je de hele wereld bent.
er is vast wel een man vast wel een vrouw
die beter luistert dan ik, die alles zou doen voor jou

Er is altijd wel iemand die je beter begrijpt
die er veel vaker is die ook veel langer blijft
want ik ben er haast nooit ach je weet hoe het gaat m'n lief
ik ben steeds onderweg, ik kom altijd te laat

Maar als het moet
weet je dan niet dat ik naast je sta
Al lijkt het of ik niet meer aan je denk
je geeft me de rust die ik als geen ander nodig heb
om te zijn wie ik ben

Als geen ander begrijp je de onrust in mij
als geen ander verleid je me bij je te zijn
en hoe vaak ik ook weg ben hoe vaak ik ook vlucht
ik kom altijd terug

Want als het moet
weet je dan niet dat ik naast je sta?
Ik ga altijd weer naar ons op zoek
Al lijkt het of ik niet meer aan je denk
Je geeft me de rust die ik als geen ander nodig heb
Om te zijn wie ik ben

Er is altijd wel iemand
maar niemand als jij

Je vertelde me alles wat je dacht
elke wens of stil verlangen
je weefde je roze liefdesweb
en in dat web liet ik me vangen
je was mijn tegendeel, mijn zelfkritiek
mijn nog minder kritiek van vrienden
je wilde me helemaal of anders niet
bent het geluk dat ik niet verdiende

en ik blijf een dief, een dromendief
en je had me lief
je had me lief in al je nachten vol van tederheid
je had me lief wanneer je zei ''ik wil je nooit meer kwijt''
je zei je geeft om mij veel meer dan om jezelf

je bracht me water als ik koortsig was
bent het geduld dat ik nooit meer zal krijgen
geen mens die ooit mijn fouten snapt
alleen jij zult het begrijpen
als ik oogsten wil maar het lukt me niet
dan zeg jij laat het nou rijpen

Je was de ophaaldienst van mijn verdriet
mijn kompas op open water,
en je gaf me alles wat je had,
maar betalen doe ik later