Maandag draaide ze onze muziek keihard, dat doet ze niet vaak als ze alleen is. ze was triestig,Ze was blij dat ik er weer was, we weten vaak niet meer goed, wie waar is. ook afspraken vervagen.....

De afgelopen dagen moest het dan echt uit zijn. Ze is op zoek naar een andere woning. Toch vinden we het moeilijk om niet lief te zijn naar elkaar. Zo was het niet, en zo kan het nu ook niet gaan. Na een paar ontwijkende dagen, werd de spanning groter tussen ons. We gingen samen leren, heel veel praten over alles waar over denken of ons bezig houdt.
Het filosoferen is dan ook één van de sterke kanten van ons. Onze beroepskeuze ligt ook vrij dicht bij elkaar.
Ook zoenen en vrijen werd de laatste dagen weer veel sterker. Wat de dag toen ze wegging (don) bemoeilijkt werd door daar over te praten. Ze vond dat ze voor me voelde en fijn bij me vond, dus dat ze geen moeite had om sex te bedrijven. Haar vraag was natuurlijk wat ik er van vond: ik zei dat ik met haar geen sex kan hebben zonder gevoel. Maar dat ik het de laatste week beter accepteer dat het afgelopen is. En ook dat ik weet dat er een einde in zicht is, nl. de dag dat ze vertrekt.(paar weekjes waarsch.)

Gister ging ze weg, na een lang knuffelen en praten,lachen.
Toen ze wegging, toen ze net de trein haalde. De trein sloot haar deuren. met patat moest ze helemaal naar voren rennen. Eigenlijk hoopte ik dat ze de trein net zou missen en dat we nog even konden zoenen. Maar ze haalde het, ik moest er wel erg om lachen, die mooiste, liefste kleine meid, met die enorme reistas. Direct na instappen, met die grote bak patat, althans dat zat er vast nog in, belde ze me en wat hadden we weer een lol. lol om niks. en juist dat is erg belangrijk in het leven. lol om niks

Vanmorgen aan de telefoon, om te zeggen dat ik wel naar school moest gaan (belangijke moment, iets wat niet meer nodig is omdat alles naar de klote is, door de pijnlijke situatie, dat het uit is, de onzekerheid dat ze met een ander ging, ofwel misbruik van mijn liefde voor haar)
Gister ging ze weg, na een lang knuffelen en praten, ze gaat een weekend naar autstede, een organisatie voor kinderen met adhd/autisme.
Ze vindt dat leuk, maar heeft moeite om zich te contacteren met andere mensen, kijkt er dan erg tegen op. Vanmiddag toen ze belde, was ze dan ook zenuwachtig. Vanavond zou ze me weer bellen zei ze, ik zei alleen als het echt slecht met je gaat. Ik had immers de belofte met je elkaar niet meer te bellen in het weekeinde.

Dus heb ook nog niks gehoord, al ben ik wel benieuwd of ze het leuk vind.

Soms lijkt het net een begin van een relatie, zo leuk maar toch onzeker allemaal.
Ik kan het vaak moeilijk vatten dat ze niet verder wil, ze wil wel contact met me houden en het liefst de rest erbij zolang.........

Ik wil liever zekerheid en gooi dan ook alles aan de kant. Netals dat ik begin met een relatie, waarbij ik alle energie in steek.

Het probleem is en blijft, dat ik te veel van het meisje hou en dat ze te lief is. In veel dingen.

Zelfs het kopje koffie en die sigaret die we samen delen als de dag begint zal ik missen. Haar lieve lach, dat spontane gekke meisje, waar ik keer op keer zo blij van wordt.

Voor mij is het de vrouw van mijn leven, ik zou er alles voor doen, werkelijk alles. Iemand met wie ik echt kan lachen, iemand die problemen doet verzwakken, iemand die......
Als ze weggaat en dat gaat gebeuren, dan wil ik geen contact meer met haar............. kan ik niet!
Susan ik ben trots op je, zeg me....waarom moet het zo..