Pfff.... waar moet ik beginnen.

5 weken maakte zij het uit. De koek was op. Volgens haar te weinig waardering en zij betaalde meer in het huishouden dan ik. Er zullen nog wel meer punten zijn waar iets op stuk kan lopen, maar die schieten me nu niet te binnen. Er is in die 5 weken meer gebeurd dan is onze hele relatie van 7 jaar. Verdriet, pijn, woede, onbegrip, onbeantwoorde vragen, zelfs bepaalde zaken van het huis niet kunnen bespreken, heeft ze wel of geen ander en je hoofd die overspoelt wordt met een bepaald soort druk.

Hoe denk ik erover? We hebben te weinig gepraat in de afgelopen 7 jaar. En als er werd gepraat, had zij eigenlijk de overhand in het gesprek. Ik weet niet of jullie dit kennen, maar ik vond het moeilijk om met haar te praten. Zij noemde dan allemaal dingen waar zij zich aan stoorde en eindigde vaak met een vraag. Ik kreeg eigenlijk niet eens de kans om te reageren op de dingen die zij allemaal zei. Nee, ik moest die vraag dan beantwoorden. Vaak kon ik haar dan nog wel duidelijk maken dat als zij er een punt achter wilden zetten, dat we het nog een kans moesten geven. Hierna ging het een lange tijd wel weer goed.

We hebben in het begin van onze relatie veel ruzie gehad en toch overwonnen. Ik had het gevoel dat we elkaar steeds beter gingen begrijpen. Niet dus en zij blijft maar zeggen twee kijven twee schuld.

Eind oktober (dit jaar) is ze naar een reünie geweest van dansen waar ze met iemand gezoend heeft. Ze heeft me dit verteld en zei dat dit nooit zou zijn gebeurd als de relatie goed zat. We hebben daar wel over gepraat. En oke, gebeurd is gebeurd. Zolang je maar geen contact met hem opneemt. Kwestie van vertrouwen, toch? Ook al is het vertrouwen dan al weg, door die aktie van alcohol en zin hebben in een ander. Maar goed, nogmaals daar verander ik nu toch niets meer aan. Maar wat zo blijft knagen en waar ik gewoon een heel sterk vermoeden in blijf hebben, is dat ze in de afgelopen 5 weken al aardig heeft aangepapt met die pannenkoek. Waarom liegt ze toch tegen me en zegt ze niet gewoon de waarheid? Waarom zegt niet gewoon dat ze met hem sms't en op de msn zit met hem? Oke, ze geeft toe dat ze wel eens met hem praat. Maar meer ook niet. Op mijn werk kom ik haar zus tegen die zo'n gezicht heeft wat boekdelen spreekt. We zeiden elkaar wel gedag, maar het is dat zij het moest zeggen. Volgens mij word ik door haar compleet de grond in geboord met wat ik allemaal fout heb gedaan.

Nu zit ik toch enorm in twijfel of ik 10 januari wel naar een tijdelijk adres moet gaan. Tuurlijk kom ik daar meer tot mijn rust, maar geef ik haar dan niet gewoon haar zin. Wat moet je nou? Eieren voor je geld kiezen? Blijven doen alsof je neus bloed? Doordat we beide in het huurcontract staan, hebben we beide recht om het huidige huis te zitten. Volgens mij is zij blij dat ik begin januari wegga, omdat dit ook wel eens veel langer had kunnen duren. En als ik langer blijf waar ik nu zit, wel eens achter de waarheid zou kunnen komen. En dan komt de twijfel... Doe ik hier wel goed aan? Waarom gaat zij eigenlijk niet weg? Zij maakt het toch uit. Zij zegt wel dat ze wat anders zoekt, maar volgens mij is het een soort pressiemiddel geweest om mij sneller het huis uit te werken. Als zij weggaat, zal het voor mij ook een mooie financiële tijd worden. Dan zou ik dan voor lief moeten nemen.

Ik heb haar inmiddels al 5 keer gevraagd of ze al een ander heeft? Nee, blijft ze zeggen. Maar ja, wat is nee. Met iemand omgaan is nog niet een andere relatie hebben. Normaal is het volgens mij, dat je eerst een vorige relatie verwerkt. Blijkbaar heeft ze dit al in een week gedaan en denkt het via een nieuwe relatie beter te verwerken. Ze komt zichzelf hierdoor nog wel tegen. Het gras is niet altijd groener aan de andere kant.

Volgens de psycholoog heb ik me te afhankelijk en meegaand (te lief en te aardig) opgesteld, ten opzichte van haar. In het begin was ik niet zo, maar door de jaren heen ben ik hierin veranderd. Misschien deed ik het wel om de ruzies te beperken en haar overal gelijk in te geven. Ik ben te weinig tegen dingen ingegaan of was daar niet duidelijk genoeg in.

Ik ga haar zo verschrikkelijk missen en er zijn momenten dat ik er eigenlijk ook geen zin meer in heb. En dat missen moet ik ook hoofd wissen, want dat maakt het soms ook zo verdomde moeilijk. Ook al weet ik wel dat er betere tijden zullen komen. Maar wat ik nou? Weggaan hier en hopen dat ik voor 15 april wat anders vind. Wat nou als ik niet wat anders vind? Dan hang ik dus. Wat nu?