Vandaag een zwarte dag... Slecht opgestaan, veel gehuild. Zware sms'en met de vriendin over en weer waarbij ze me beschuldigde van stalking en "worst creep ever" te zijn.

Tot ik rond 17h genoeg had van die vreselijke berichten en haar vroeg of ik nog een sms mocht sturen. Antwoord "ja".

Waarop ik het volgende typ:

"Schat, negeer mijn strijd en reageer er ni op als ik u nog iets kwaad stuur. Ik heb je nummer uit mijn lijst gedaan om de verleiding te weerstaan. Ik kan terug eten en wat slapen. Maar ik verteer keihard vanbinnen. Jij bent de enige persoon op de wereld die alles van me wist. Ik zie alles klaar en duidelijk en ik weet hoe vaak ik in de fout ben gegaan met je. Je hebt mij nooit zo wakker geschud als nu, maar ik ben te laat! Je trein is vertrokken en hoe hard ik ook roep en wil, ik kan hem precies niet meer tegenhouden. Ken je dat gevoel? Het is vreselijk. Het is de trein die figuurlijk van me wegrijdt met jou en die man erin. En ik heb het met mijn ogen gezien! Ik zou me zo graag bewijzen aan je, bewijzen dat ik anders kan. Écht anders. Maar je wil ni meer;-(;-(;-( Ik denk elke seconde van de dag aan jou. Dat was vroeger al zo, maar nu! Mijn hartstocht is zo groot! Ik mis je gewoon verschrikkelijk en wil alles doen om je terug te krijgen. Maar je wil ni meer;-( Ik wil je zeggen dat ik ontzettend van u hou, en dat ik je gigantisch mis als vriendin, vrouw, lief, minnares, raadgeefster, steun en toeverlaat. Dikke knuffel en kus xxx"

Haar antwoord:

"Het probleem is dat ik je niet meer geloof!straks kom je weer met verwijten af en zit je me te stalken.feit is,dat mijn gevoel voor je over is,daar kan ik evenmin iets aan doen als jij dat je nog met héél veel gevoel in je hart zit."

Waarop ik:

"Ik zal je me doen geloven door je vanaf nu niets meer te sturen, hoeveel pijn dat ook doet. Xxx xxx"

Ik heb hier verschrikkelijk veel hartzeer van. Amper een maand geleden stonden we elkaar te zoenen en zei ze, ik zou kapot zijn als je op iemand anders verliefd zou worden. Een maand later zit ik hier te typen op een ldvd website. Het kan veranderen in het leven zegt men dan. Ik ben er kapot van. Haar gevoel voor me is over. Ik heb er toe bijgedragen, ik heb fouten gemaakt en zal er mee moeten leren leven. Ik ben haar altijd trouw geweest, maar ja... blijkbaar vroeg ze veel meer aandacht dan ik in de gaten had. Ze heeft genoeg signalen gestuurd. Ik had er oogkleppen voor en nu ben ik haar kwijt.

Het zal de komende tijd wel blijken of alle gevoel in haar voor mij weg is of niet. Ik heb nog een sprankel hoop... is het niet bij iedereen de hoop die doet leven?