Hoi allemaal,

Ik moet het gewoon even opschrijven.

Ik kan niet zeggen dat het goed ging maar het ging vooruit zal ik maar zeggen.
Het hakt er gewoon in een relatie die vanuit het niets beëindigt wordt en de afstandelijkheid die daar meteen opvolgde en nu na bijna twee maanden kan ik nog steeds niet aan die afstandelijkheid wennen.

Rationeel snap ik helemaal dat ik het gewoon opzij moet zetten, dat is gebeurt was leuk en nu is het niet meer. Als het ware gewoon niet maar aan denken en alleen nog maar vooruit kijken, er iets van gaan maken.
Dat zou het zoveel makkelijker maken en klinkt dus heel logisch. Als iemand een magisch drankje, methode of weet ik wat heeft om dat voor elkaar te krijgen hoor ik het graag, want het lukt mij niet.
Zoals ik al aangaf leek het wel beter te gaan, maar vandaag gaat het echt even helemaal niet. Ik moest in een map met foto's zijn waar ook foto's van haar in stonden en tegen beter weten in, maar gewoon niet te stoppen zat ik uiteindelijk die foto's van haar te bekijken. Het gevoel van missen kwam zo hard naar boven, van wat we hadden, wat had kunnen zijn (helaas nog moeten zijn als het aan mij ligt).
Vervolgens zat in de post een envelop van haar, met enkel een fietssleutel die ze per ongeluk meegenomen had toen ze wegging, geen bericht voor de rest, alleen dat.
Pfff, soms weet ik even gewoon niet hoe erover heen te stappen, gevoelsmatig lukt het dan totaal niet en ik of anderen kunnen dan wel zeggen dat je gewoon door moet, er zijn zoveel leuke andere, etc. Helaas werkt dat niet.

Hopelijk morgen een betere dag.