Het valt me tegen. Straks, over een paar uur, heb ik een huis vol mensen om mijn verjaardag te vieren.
Ben in de weer met bbq, stoelen en boodschappen.

Maar bij alles, echt alles wat ik doe (eigenlijk op de automatische piloot) denk ik aan hem. Denk ik aan 8 jaren met verjaardagen, bbq-en, visites etc. Hoe we samen snel het huis op orde maakten, hoe ik de keuken stond en hij de tuin gezellig maakte...

Ik dacht dat ik het kon, maar het valt echt tegen. Wat doe ik mezelf aan? Lijkt wel of ik mezelf aan het martelen ben. Het is zo bizar...hij is alles totaal vergeten, bouwt een nieuw leven met een ander, in een andere stad. En ik snotter boven mijn zak met briketten, omdat de laatste keer hij het was, die die zak pakte...

Ben ik nog te emotioneel? Of hebben jullie dit ook nog, na 5 maanden? Voel me echt rot vandaag.