November 2009 ging onze relatie uit, omdat mijn ex zei dat ze niet meer met onze woede om kon gaan en dat we te zwaar op de hand waren bij elkaar. Zij vond dat er een communicatie probleem was. Als we stil waren was het goed, maar als er teveel gepraat werd kwamen onze ego’s met elkaar in strijd. Haar idee is dat ze niet bij zichzelf kan blijven in een relatie en dat wij zoveel op elkaar lijken qua pijnlichamen wij een soort van haat/liefde verhouding hebben.
Goed 2010 stond in het teken van elkaar om de 2 maanden zien.. dan kwam er weer een sms van haar dat ze me zo miste enzovoort. Dan zagen we elkaar weer 1 dag en dan verdween ze weer door haar angst zich te moeten binden aan mij.
Ondertussen hoor ik dat ze mij mist (we hebben een beetje dezelfde vriendenkring).
Nu heb ik december 2010 tot januari 2011 even iets gehad met iemand anders, maar uiteindelijk uit gemaakt omdat mijn gevoel nog teveel bij mijn ex zit en er in mij nog hoop zit. Mede ook door de goede gesprekken die ik en mijn ex toch steeds hadden en dat er stukje bij beetje begrip tussen ons kwam. Toch tot nu toe wil mijn ex het niet meer aangaan met mij. Het is tegenstrijdig zegt ze:”Ze mist me en houdt van me, maar is bang voor onze woede en dat die weer naar boven komt met de tijd.” Ze zegt dat ze niet weet of ze sowieso wel een relatie kan hebben met iemand . Ze is overigens ook nog niemand tegen gekomen in die afgelopen anderhalf jaar.
Toen ik iets kreeg met die andere relatie kwam mijn ex er in een keer tussen.. Ze wilde constant met me praten en zeggen dat ze van me hield en me niet los kon laten..blablabla… ga zo maar door. Uiteindelijk heb ik het toch afgekapt met mijn ex en heb een paar maanden met iemand anders gelopen. In de hoop ook mijn ex te vergeten. Dat ging niet.. eerst was ik opgelucht: Goh het is ook leuk met een ander.. maar naar mate het nieuwe contact vorderde ging ik steeds meer mijn ex missen bij vlagen en heb het nieuwe uiteindelijk uitgemaakt. Nu 5 maanden later.. op de een of andere manier wederom met mijn ex contact gehad. Wederom mijn ex aan de telefoon gekregen, omdat ik haar belde om haar te feliciteren met haar verjaardag. Wederom begon ze te huilen… Ik mis je, maar ik kan niet met je. Sjah.. uiteindelijk hebben we toch iets met elkaar afgesproken, waarop ik mij verheugde en dat zei ze op het allerlaatste moment af met de woorden:”Ik wil het niet.” Deze woorden hakten er zo in bij mij dat eindelijk mijn hoop verdween. Ik heb de hele dag daarna het machteloze gevoel van dat het niet meer wat wordt toegelaten om het te verwerken. Die dag was niet zo leuk
Volgende dag belt mijn ex op met:”Sorry.. het is zo dubbel. Ik voelde dat je hoop weg was en dat voelde ook weer niet goed ik kan je niet loslaten.. het voelt zo erg om je te moeten loslaten en te merken dat het echt klaar was nu en dat de hoop verdween. Na een telefoongesprek van een uur ben ik uiteindelijk naar haar toe gereden.. wederom sex gehad en gepraat over onze gevoelens voor elkaar en het niet los kunnen laten.
Sjah.. maar ze blijft zeggen dat ze angst heeft om met mij een relatie te beginnen en het los te willen laten om een nieuw leven op te bouwen. Ze weet niet wat ze ermee moet en zegt dan de hele tijd:”Misschien moeten we het maar langzaam afbouwen…”

Sjah en ik.. ikzelf wil gewoon graag weer een relatie met haar.. eventjes was mijn hoop weg en eindelijk kwam het machteloze gevoel van moeten loslaten, maar nu door dit is er alweer een sprankje hoop in mij wat mij weerhoudt om van haar los te komen.
Ik ben op een punt gekomen dat ik denk dat loslaten misschien meer te maken heeft met het toestaan van allerlei gevoelens.. zowel positief en negatief.
Ik weet gewoon niet meer wat ik ermee moet.. Wat moet ik toch met een ex die geen relatie wil.. en die me ontzettend mist ondertussen en ik haar ....?