We hebben geen ruzie met elkaar dus proberen we deze breuk op een ‘volwassen’ manier te klaren maar het is moeilijk. Hij wil eigenlijk geen contact meer maar ik heb hem gevraagd om elkaar toch af en toe eens te horen om alles te kunnen verwerken. Zondag smsje gestuurd met de vraag of ik hem kon horen. We hebben met elkaar gebeld. Ik vond het fijn om hem te horen maar langs de andere kant deed het ook wel pijn dat de warmte waarmee hij me vroeger belde nu volledig weg is. Geen lieve woordjes meer, geen emotie. Zeer hard!
Er moeten nog heel wat praktische dingen geregeld worden en hij liet uitschijnen dat hij het daar moeilijk mee heeft. Ik kon afleiden dat hij liever totaal contact zou willen verbreken met mij. Wat zijn goed recht is maar ik heb het daar zo moeilijk mee. Voorlopig zullen we elkaar nog horen, al was het maar om de praktische kant te regelen. We zijn voorheen al overeengekomen dat we mss op lange termijn terug vrienden kunnen worden en dat hoop ik ook echt. Ondertussen heb ik zowat mijn gehele appartement vol gehangen met papieren waarop staat dat we niet bij elkaar passen. Ik besef dat onze karakters zeer tegengesteld zijn maar dat trok me destijds zo hard aan. Daarom ben ik op hem gevallen omdat hij zo verschillend is dan mij. Onze toekomst zou moeilijk geweest zijn en misschien vecht ik nu voor een illusie maar ik voel me nog steeds zo aangetrokken tot hem. Ik mis hem als zot. Ik ga steeds van hem blijven houden wat er ook zal gebeuren. Eigenlijk zou ik in mijn appartement papieren moeten omhoog hangen waarop staat dat ik veel beter verdien en dat er een mooie toekomst op me ligt te wachten maar ik geloof er op dit moment niet in.